-πρέπει να κάνω μπάνιο κάθε γαμημένη μέρα, γιατί ιδρώνω συνέχεια και γεμίζει σίχλα το σώμα μου. και όταν βγαίνω από το μπάνιο όμως, ΓΑΜΩΤΟΧΡΙΣΤΟΤΟΥ, ιδρώνω τόσο γρήγορα, που η μόνη σωτηρία είναι να έχω τον ανεμιστήρα να με φυσάει κάπου εκεί, ανάμεσα στα κωλομέρια
-ξυπνάω το βράδυ μούσκεμα, με περίπου 27 κουνούπια πάνω από το κεφάλι μου, κρύβομαι στα σεντόνια, ζεσταίνομαι πιό πολύ, κοιμάμαι με το ζόρι, σηκώνομαι το πρωί και έχω ήδη κουραστεί πριν να κάνω ότιδήποτε. δοκιμάζω να πάω στην κουζίνα και έχω ήδη ξεράσει το φαγητό της προηγούμενης νύχτας, και η συγκάτοικος έχει χέσει και το σπίτι μυρίζει χειρότερα κι από τουαλέτα στο κέντρο στην κόρινθο
-όλα τα ρούχα φαίνονται άθλια, η κολώνια σε κάνει να ξύνεσαι, μπαίνουν πέτρες στα πόδια σου, το ρολόϊ κολλάει στο δέρμα σου, μπαίνεις στα σουπερμάρκετ και ιδρώνεις, οι σκύλοι κατουράνε πάνω σου γιατί από την πολύ ζέστη δεν καταλαβαίνουν αν είσαι κολώνα ή άνθρωπος.
-δεν μπορείς να φας ούτε ένα ωραίο φαγητό γιατί τα πάντα σε κάνουν να ιδρώνεις ακόμα περισσότερο και αναγκάζεσαι να τρως κρύες σίχλες και αηδίες που κάνουν τον γύρο στα αστικά στην βέροια να μοιάζει όαση και παράδεισος συγχρόνως. και αν προσπαθήσεις να μαγειρέψεις κάτι ζεσταίνεσαι και ιδρώνεις, πλένεις τα πιάτα και ιδρώνεις, ο ιδρώτας πέφτει στα μάτια, γαμώ την χριστιανοσύνη του ιούλιου και του ιούνιου και του άυγουστου, θέλω να πέφτω σε νάρκη με το που φεύγει ο μάϊος και να ξυπνάω τον οκτώβριο.
---
χμμμ
---
οι μόνες καλές αναμνήσεις που έχω από καλοκαίρια έχουν να κάνουν ΜΟΝΟ με νύχτες που λίγο δρόσιζε δίπλα σε μέρη που έχουν θάλασσα. προφανώς και σιχαίνομαι την θάλασσα με όσο μίσος μπορώ να έχω στην ψυχή μου για κάτι και ακόμα περισσότερο ίσως. ακόμα πιό πολύ. οι μόνες καλές στιγμές είναι όταν φέυγουμε με το αυτοκίνητο και ανεβαίνουμε προς το πήλιο και είναι όμορφα που βλέπεις τα δέντρα. αλλά με το που φτάνεις στην παραλία αρχίζει πάλι η σιχαμάρα. δεν είναι τυχαίο πως όποτε πάω στην θάλασσα, συνέχεια λέω στον οποιονδήποτε είναι μαζί μου: "ρε εδώ δεν είναι ωραία, πάμε κάπου αλλού?", και στο ριπίτ μέχρι να ελαχιστοποιήσω τον χρόνο στην παραλία μεγιστοποιώντας παράλληλα τον χρόνο μέσα στο αμάξι ακούγοντας μπομπ ντίλαν κατα προτίμηση.
επίσης, όμορφη καλοκαιρινή ανάμνηση είναι ο ύπνος στο δερβένι (μονο ο νυχτερινός) (και όλοι οι καλοκαιρινοί ύπνοι που τους βρίσκεις ή σε βρίσκουν γυμνό με ανοιχτά παράθυρα και να παίρνουν αέρα τα αρχιδάκια) και τα σουβλάκια στην ακτή χατζηβαγγέλη. και προφανώς όλα μου τα καλοκαίρια στην βέροια που απλά κάθομαι στον στράτο και την πέφτουμε πίνοντας κοκα κολά με παγωτό βανίλια μέσα στην κοκα κόλα ή ακόμα όταν είμαι στους γιωργιανούς και με βρίζει η μάνα μου γιατί πάλι κάτι έκανα (ίσως να ανέπνεα δυνατά). αξέχαστες στιγμές ευτυχίας μακρία από την θάλασσα και κοντά στα κρύο βέρμιο. επίσης, οι βόλτες με το ποδήλατο στο πήλιο μόνος ολομόναχος (ή με τον γιομπλιάκη) όπου και ο ιδρώτας αποκτάει νόημα συνοδευόμενος από στιβ ράϊχ και μπριζόλα στα χάνια ή δεν ξέρω που.
να πάει να γαμηθεί το καλοκαίρι, θα ήθελα να ξυπνάω για πάντα και να ειναι νοέμβριος και μονο νοέμβριος, ο αγαπημένος μου μήνας σε όλο το σύμπαν. ο σεπτέμβριος ειναι καλοκαίρι, ο οκτώβριος ειναι αναποφάσιστος και δεν ξέρει τι του γίνεται αλλά τον νοέμβριο αρχίζουν και γκρινιάζουν όλοι οι κάθυστερ και οι θειές ότι κρύωσε και βγαίνουν με τις ομπρέλες και γεμίζουν λάσπες τα χοντροπόδαρα τους και ευτυχία κατακλύζει το κορμί μου, ευτυχία μακρία από θάλασσες και αλάτια, ευτυχισμένος να περπατάω μόνος μου με το μπουφάν και την μουσική μου και να σκέφτομαι τον ατελείωτο χειμώνα που έρχεται και να μην μπορώ να κρατήσω τα δάκρυα από την χαρά μου.
28.6.11
αχ, ούτε μία τρίχα από τα αρχίδια των black dice
με αφορμή το χθεσινό νεύρο, σήμερα θα πάω για τρέξιμο και θα έχω μαζί μου τον καλύτερο δίσκο της δεκαετίας που πέρασε. το load blown των black dice. εκεί που το μέλλον είναι μέλλον, οι ρυθμοί διαλύουν το σύμπαν και τα αναλογικά σύνθια δεν είναι κλανιές πάνω σε χαζοφτιαγμένα μπιτς. όλη η δισκογραφία όλων των συγκροτημάτων μαζί δεν μπορεί να αγγίξει αυτόν τον δίσκο, αυτή την μπαντάρα. επίσης θα έχω μαζί μου τον begin των millenium για να νιώσω λίγο αέρα του '68 όπως πρέπει. αφορμή είναι το karmic dream sequence mixtape που δίνει ο φανταστικός εδώ και μερικές μέρες.
σκέφτομαι τι άλλο να πάρω να ακούσω μαζί μου, παρόλο που είμαι σίγουρος πως ότι και να έχω, θα ακούγεται φλώρικο μπροστά σε αυτούς τους δύο ογκόλιθους.
σκέφτομαι τι άλλο να πάρω να ακούσω μαζί μου, παρόλο που είμαι σίγουρος πως ότι και να έχω, θα ακούγεται φλώρικο μπροστά σε αυτούς τους δύο ογκόλιθους.
27.6.11
πάρκο
το πρόβλημα με το τρέξιμο είναι ότι όσο τρέχεις και δεν το σκέφτεσαι ότι τρέχεις, τόσο πιό άνετα συνεχίζεις. και στο σεξ έχω την αίσθηση ότι κάπως έτσι είναι, για μένα σίγουρα δηλαδή, που τελευταία φορά που κράτησα περισσότερο από 3 λεπτά ήταν το 2001. και ήμουν μόνος μου.
άρα, μάλλον το μυστικό είναι ότι για να κάνεις κάτι καλά, δεν πρέπει να το σκέφτεσαι ότι το κάνεις. ή κάτι τέτοιο μάλλον, δεν τα πάω πολύ καλά με τις γενικεύσεις, ακούγονται πάντα αστείες.
σε κάθε περίπτωση, περνάω καλά όταν πάω για τρέξιμο και ακούω και δίσκους, οι περισσότεροι είναι πίπες βέβαια. πχ, αυτός ο σάμιαμ, πωπω, τι καημένος που θα νιώθει που αντιγράφει ακόμα το λος άντζελες του φλάϊλο τρία χρόνια μετά. και γενικά, όλοι αυτοί οι "μπιτμέϊκερς" από το λος άντζελες και όχι μόνο, δεν νιώθουν λίγο άσχημα που είναι όλοι τους ίδιοι και δεν καταλαβαίνεις ποιός είναι ποιός? γιατί συνεχίζουν να βγάζουν δίσκους? σαν τις κυκλοφορίες της νοτ νοτ φαν (κασέτα και ηλιοκαμένες μελωδίες) και της χιπος ιν τανκς (ρετροφουτουρισμός και αρχιδίες αν εξαιρέσεις τους χάϊπ γουίλιαμς) που ότι βγάζουν είναι ίδια ολόϊδια. πφφφφ, ποιός τα ακούει αυτά αλήθεια, δεν βαριούνται? και δεν αισθάνονται όλοι αυτοί παράξενα που σε 5 χρόνια θα είναι όλα ήχος του 2010-2011. σαν τον καημένο τον γουόσντ άουτ και τον νέον ίντιαν, που ο ήχος τους θα είναι για πάντα 2009. και τελειώνοντας το κράξιμο, ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΕΛΕΚΤΡΟΠΟΠ ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΑΣ, κάντε καμιά βόλτα και παίξτε βόλεϊ με τα αρχίδια σας, πιό ενδιαφέρον θα είναι. ή μπορεί και όχι, δεν ξέρω. ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΣΙΝΘΙΑ ΚΑΙ ΝΤΡΑΜ ΜΑΣΙΝ ΚΑΙ ΚΟΜΠΡΕΣΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΕΤΡΑΚΑΝΑΛΑ ΚΑΙ ΑΙΘΕΡΙΕΣ ΦΩΝΕΣ. ΓΥΡΙΣΤΕ ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΕΙΤΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΑΙΝΤΙΣ ΚΑΙ ΤΡΑΒΗΞΤΕ ΜΑΛΑΚΙΑ ΣΕ ΚΑΝΑΝ ΓΕΡΟ
πωπω, είμαι τόσο παράξενος αυτές τις μέρες, παράξενος και δυσκοίλιος. το μόνο πράγμα που άκουσα και το χάρηκα είναι το μιξ του μπιπλάς για την μπρέϊνφίντερ με κομμάτια του τζόρτζ ντιούκ. επίσης πιστεύω ότι ο δίσκος του θάντερκατ θα είναι ωραίος. το σαμπαζ πάλασις το έχω ακούσει 5 φορές μέχρι τώρα, και κάποια κομμάτια μου αρέσουν, κάποια μου ακούγονται αδιάφορα, αλλά πιέζομαι να το ξανακούσω, δεν ξέρω τι γίνεται. το έρικ κοπλαντ το παρήγγειλα ήδη και το περιμένω να έρθει, αλλά λίγο που άκουσα είναι συγκλονιστικό όπως πάντα. επίσης, θα πάω να δω ερίκα μπαντού τέλη ιουλίου, πιστεύω θα είναι ωραία δεν ξέρω. χμμμ, τι άλλο άκουσα? δεν θυμάμαι. κι αν το άκουσα, το πιό πιθανόν είναι να νευρίασα και να το έσβησα απευθείας ή να πέταξα το σιντί στον δρόμο να το πατήσει κάνα μηχανάκι και να πέσει στο πάτωμα ο οδηγός και να πάω να τον κατουρήσω μετά μπας και περάσω λίγο καλύτερα.
γαμώ το χριστό μου, ούτε βιβλίο δεν μπορώ να διαβάσω.
I AM PATIENT BOY
I WAIT I WAIT I WAIT I WAIT
MY TIME IS LIKE WATER DOWN A DRAIN
άρα, μάλλον το μυστικό είναι ότι για να κάνεις κάτι καλά, δεν πρέπει να το σκέφτεσαι ότι το κάνεις. ή κάτι τέτοιο μάλλον, δεν τα πάω πολύ καλά με τις γενικεύσεις, ακούγονται πάντα αστείες.
σε κάθε περίπτωση, περνάω καλά όταν πάω για τρέξιμο και ακούω και δίσκους, οι περισσότεροι είναι πίπες βέβαια. πχ, αυτός ο σάμιαμ, πωπω, τι καημένος που θα νιώθει που αντιγράφει ακόμα το λος άντζελες του φλάϊλο τρία χρόνια μετά. και γενικά, όλοι αυτοί οι "μπιτμέϊκερς" από το λος άντζελες και όχι μόνο, δεν νιώθουν λίγο άσχημα που είναι όλοι τους ίδιοι και δεν καταλαβαίνεις ποιός είναι ποιός? γιατί συνεχίζουν να βγάζουν δίσκους? σαν τις κυκλοφορίες της νοτ νοτ φαν (κασέτα και ηλιοκαμένες μελωδίες) και της χιπος ιν τανκς (ρετροφουτουρισμός και αρχιδίες αν εξαιρέσεις τους χάϊπ γουίλιαμς) που ότι βγάζουν είναι ίδια ολόϊδια. πφφφφ, ποιός τα ακούει αυτά αλήθεια, δεν βαριούνται? και δεν αισθάνονται όλοι αυτοί παράξενα που σε 5 χρόνια θα είναι όλα ήχος του 2010-2011. σαν τον καημένο τον γουόσντ άουτ και τον νέον ίντιαν, που ο ήχος τους θα είναι για πάντα 2009. και τελειώνοντας το κράξιμο, ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΕΛΕΚΤΡΟΠΟΠ ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΑΣ, κάντε καμιά βόλτα και παίξτε βόλεϊ με τα αρχίδια σας, πιό ενδιαφέρον θα είναι. ή μπορεί και όχι, δεν ξέρω. ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΣΙΝΘΙΑ ΚΑΙ ΝΤΡΑΜ ΜΑΣΙΝ ΚΑΙ ΚΟΜΠΡΕΣΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΕΤΡΑΚΑΝΑΛΑ ΚΑΙ ΑΙΘΕΡΙΕΣ ΦΩΝΕΣ. ΓΥΡΙΣΤΕ ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΕΙΤΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΑΙΝΤΙΣ ΚΑΙ ΤΡΑΒΗΞΤΕ ΜΑΛΑΚΙΑ ΣΕ ΚΑΝΑΝ ΓΕΡΟ
πωπω, είμαι τόσο παράξενος αυτές τις μέρες, παράξενος και δυσκοίλιος. το μόνο πράγμα που άκουσα και το χάρηκα είναι το μιξ του μπιπλάς για την μπρέϊνφίντερ με κομμάτια του τζόρτζ ντιούκ. επίσης πιστεύω ότι ο δίσκος του θάντερκατ θα είναι ωραίος. το σαμπαζ πάλασις το έχω ακούσει 5 φορές μέχρι τώρα, και κάποια κομμάτια μου αρέσουν, κάποια μου ακούγονται αδιάφορα, αλλά πιέζομαι να το ξανακούσω, δεν ξέρω τι γίνεται. το έρικ κοπλαντ το παρήγγειλα ήδη και το περιμένω να έρθει, αλλά λίγο που άκουσα είναι συγκλονιστικό όπως πάντα. επίσης, θα πάω να δω ερίκα μπαντού τέλη ιουλίου, πιστεύω θα είναι ωραία δεν ξέρω. χμμμ, τι άλλο άκουσα? δεν θυμάμαι. κι αν το άκουσα, το πιό πιθανόν είναι να νευρίασα και να το έσβησα απευθείας ή να πέταξα το σιντί στον δρόμο να το πατήσει κάνα μηχανάκι και να πέσει στο πάτωμα ο οδηγός και να πάω να τον κατουρήσω μετά μπας και περάσω λίγο καλύτερα.
γαμώ το χριστό μου, ούτε βιβλίο δεν μπορώ να διαβάσω.
I AM PATIENT BOY
I WAIT I WAIT I WAIT I WAIT
MY TIME IS LIKE WATER DOWN A DRAIN
26.6.11
positively 4th street
you got a lotta nerve
to say you are my friend
when I was down
you just stood there grinning
/
you got a lotta nerve
to say you got a helping hand to lend
you just want to be on
the side that’s winning
/
you say I let you down
you know it’s not like that
if you’re so hurt
why then don’t you show it
/
you say you lost your faith
but that’s not where it’s at
you had no faith to lose
and you know it
/
i know the reason
that you talk behind my back
i used to be among the crowd
you’re in with
/
do you take me for such a fool
to think I’d make contact
with the one who tries to hide
what he don’t know to begin with
/
you see me on the street
you always act surprised
you say, “How are you?” “Good luck”
but you don’t mean it
/
when you know as well as me
you’d rather see me paralyzed
why don’t you just come out once
and scream it
/
no, I do not feel that good
when I see the heartbreaks you embrace
if I was a master thief
perhaps I’d rob them
/
and now I know you’re dissatisfied
with your position and your place
don’t you understand
it’s not my problem
/
i wish that for just one time
you could stand inside my shoes
and just for that one moment
i could be you
/
yes, I wish that for just one time
you could stand inside my shoes
you’d know what a drag it is
to see you
to say you are my friend
when I was down
you just stood there grinning
/
you got a lotta nerve
to say you got a helping hand to lend
you just want to be on
the side that’s winning
/
you say I let you down
you know it’s not like that
if you’re so hurt
why then don’t you show it
/
you say you lost your faith
but that’s not where it’s at
you had no faith to lose
and you know it
/
i know the reason
that you talk behind my back
i used to be among the crowd
you’re in with
/
do you take me for such a fool
to think I’d make contact
with the one who tries to hide
what he don’t know to begin with
/
you see me on the street
you always act surprised
you say, “How are you?” “Good luck”
but you don’t mean it
/
when you know as well as me
you’d rather see me paralyzed
why don’t you just come out once
and scream it
/
no, I do not feel that good
when I see the heartbreaks you embrace
if I was a master thief
perhaps I’d rob them
/
and now I know you’re dissatisfied
with your position and your place
don’t you understand
it’s not my problem
/
i wish that for just one time
you could stand inside my shoes
and just for that one moment
i could be you
/
yes, I wish that for just one time
you could stand inside my shoes
you’d know what a drag it is
to see you
25.6.11
όχι
το καλοκαίρι του 2003, και πριν από αυτό, δηλαδή τον μάϊο, δεν ξέρω, η πιό έντονη ανάμνηση που έχω είναι τα βράδια στο σπίτι του θηβαίου (παναγιώτης γιαννιώτης) και όχι μόνο τα βράδια. επίσης θυμάμαι διαλυμένα ζεστά απογεύματα που κατεβαίναμε στην παραλία και μας πονούσε το μυαλό από την ζέστη και παίρναμε γύρο από τον μάκη και εγώ έπινα και κοκα-κόλα βανίλια.
βασικά, θα έδινα τα πάντα για να έβρισκα πάλι αυτή την υπέροχη βανίλια κοκα κόλα, ότι πιό νόστιμο μου έχει συμβεί. ο μανόλης, ο αδερφός του στρατουλένιου, από πάντα έβαζε παγωτό μέσα στην κοκα κόλα του. πραγματικός οραματιστής. όταν κυκλοφόρησε αυτό το συναρπαστικό προϊόν οι μόνοι που το αγκαλιάσαμε ήμασταν εγώ και ο μανόλης. συνήθως προσπαθούσα να αγκαλιάσω και τον μανόλη αλλά αυτός δεν το δεχόταν. εγώ όμως συνέχιζα να προσπαθώ και προσπαθώ ακόμα και τώρα, αλλα είναι δύσκολο να προσπαθείς να αγκαλιάζεις και να πιάνεις το κωλαρίνο σε ομοφοβικούς άντρες. η αγάπη είναι εκεί όμως.
θα ήθελα να εφευρεθεί μία μηχανή που από τον μάϊο μέχρι και τον σεπτέμβριο θα με βάζει σε hibernation και δεν θα με κουνάει καθόλου παρα μόνο θα μου διαβάζει βιβλία κοροϊδεύοντας με ότι βρίσκομαι σε πολικά ψύχη και κλίματα. δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα που να με κάνει να νιώθω περισσότερο άσχημα από την αίσθηση του καλοκαιριού και της ζέστης, πρέπει να φύγω για πάντα και να μείνω στην ρωσία και μετά να κοροϊδεύω όσους τολμάνε και πάθαινουν κρυοπαγήματα στους μείον πέντε.
οι μήνες είναι εκεί για να περνάνε και το καλοκαίρι εφευρέθηκε για να μου προκαλεί δυστυχία και πόνο.
βασικά, θα έδινα τα πάντα για να έβρισκα πάλι αυτή την υπέροχη βανίλια κοκα κόλα, ότι πιό νόστιμο μου έχει συμβεί. ο μανόλης, ο αδερφός του στρατουλένιου, από πάντα έβαζε παγωτό μέσα στην κοκα κόλα του. πραγματικός οραματιστής. όταν κυκλοφόρησε αυτό το συναρπαστικό προϊόν οι μόνοι που το αγκαλιάσαμε ήμασταν εγώ και ο μανόλης. συνήθως προσπαθούσα να αγκαλιάσω και τον μανόλη αλλά αυτός δεν το δεχόταν. εγώ όμως συνέχιζα να προσπαθώ και προσπαθώ ακόμα και τώρα, αλλα είναι δύσκολο να προσπαθείς να αγκαλιάζεις και να πιάνεις το κωλαρίνο σε ομοφοβικούς άντρες. η αγάπη είναι εκεί όμως.
θα ήθελα να εφευρεθεί μία μηχανή που από τον μάϊο μέχρι και τον σεπτέμβριο θα με βάζει σε hibernation και δεν θα με κουνάει καθόλου παρα μόνο θα μου διαβάζει βιβλία κοροϊδεύοντας με ότι βρίσκομαι σε πολικά ψύχη και κλίματα. δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα που να με κάνει να νιώθω περισσότερο άσχημα από την αίσθηση του καλοκαιριού και της ζέστης, πρέπει να φύγω για πάντα και να μείνω στην ρωσία και μετά να κοροϊδεύω όσους τολμάνε και πάθαινουν κρυοπαγήματα στους μείον πέντε.
οι μήνες είναι εκεί για να περνάνε και το καλοκαίρι εφευρέθηκε για να μου προκαλεί δυστυχία και πόνο.
24.6.11
εκεί
-ότι ακούω μου φαίνεται σκατό σκατά σκατό
-ότι διαβάζω δεν μπορεί να με κρατήσει
-ο κώλος μου έχει ξεκινήσει και διαμαρτύρεται
-η κοιλιά μου έχει επεκταθεί σε περιβάλλοντα που δεν πίστευα ότι θα μπορούσε
-τα νέυρα μου νιώθω να ακουμπάνε το πάτωμα και να ξανανεβαίνουν με μίσος
-τα χέρια μου είναι πιο σιχαμένα από ποτέ
-οι μέρες είναι ζεστές, οι νύχτες άθλιες
-το φαγητό είναι ή βαρύ ή αδιάφορο
-ότι διαβάζω δεν μπορεί να με κρατήσει
-ο κώλος μου έχει ξεκινήσει και διαμαρτύρεται
-η κοιλιά μου έχει επεκταθεί σε περιβάλλοντα που δεν πίστευα ότι θα μπορούσε
-τα νέυρα μου νιώθω να ακουμπάνε το πάτωμα και να ξανανεβαίνουν με μίσος
-τα χέρια μου είναι πιο σιχαμένα από ποτέ
-οι μέρες είναι ζεστές, οι νύχτες άθλιες
-το φαγητό είναι ή βαρύ ή αδιάφορο
τα πάντα είναι κάπως, τα πάντα είναι παράξενα. και σκέφτομαι ότι σίγουρα φταίει ΤΟ ΓΑΜΩΚΑΛΟΚΑΙΡΙ που ήρθε και το σιχαίνομαι όσο θα το σιχαίνομαι για πάντα, γαμώ την ζέστη και τις υψηλές θερμοκρασίες και εννοείται πως όταν τελειώσει όλο αυτό, μαζί με το καλοκαίρι, θα βουτήξω το κεφάλι μου στο καζανάκι και θα το πατήσω και εύχομαι να φύγουν τα σκατά μιά για πάντα.
φοβάμαι τι θα γίνει στην άλλη περίπτωση.
φοβάμαι τι θα γίνει στην άλλη περίπτωση.
22.6.11
μανόλη τσιπουρλιάνε
γιατί δεν με πήρες να πάμε για ποδήλατο εκείνη την μέρα? δεν το μετάνιωσες? εγώ το ξέχασα πάντως, αλλά δεν ξέρω γιατί το θυμήθηκα τώρα. μάλλον γιατί μου έλειψε η στραβωμένη φάτσα σου όταν σου ζητούσα να πάμε καμιά βόλτα με το αμάξι.
δις ορ δατ
ωραία, και γιατί ξυπνάω κάθε μέρα από τις 8 έως τις 9? και γιατί δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω? όλες αυτές τις μέρες, νιώθω σαν εκείνη την πρόταση του γούντι άλεν "να παντρευτώ άραγε την γ.? κι αν δεν μου αποκαλύψει τα υπόλοιπα γράμματα του ονόματος της?"
βαρέθηκα την σημειολογία, ακόμα και εδώ. ουφ. πρέπει κάπως να προσπαθήσω να αλλάξω τόνο μάλλον, έτσι φαίνεται, αλλά δεν είναι και ότι πιό εύκολο.
εδώ έφαγα μάλλον την πιό συκλονιστική πίτσα που έχω φάει ποτέ, σε μαγκαζί που έχει μόνο αυτήν και τίποτα άλλο. μπαίνεις μέσα και σε ρωτάνε "μεγάλο κομμάτι ή μικρό?". τίποτα άλλο. ούτε σαλάτες, ούτε αλλες πίτσες, τίποτα απολύτως. τέλεια φάση. σαν το κοτόπουλο του περικλή δεν είναι βέβαια αλλά δεν πειράζει. ούτε εννοείται σαν το παγωτό του λίντο.
επίσης, μου αρέσει να κοιτάω τα ακουστικά μου, να κοιτάω τα βιβλία μου, να κοιτάω τα δέντρα στους δρόμους, να ονειρεύομαι ένα άλλο σάμπλερ, να τρέχω στο πάρκο (έστω και τώρα, με προσπάθεια), να τρώω στο σπίτι, να τρώω εκτός σπιτιού.
βαρέθηκα την σημειολογία, ακόμα και εδώ. ουφ. πρέπει κάπως να προσπαθήσω να αλλάξω τόνο μάλλον, έτσι φαίνεται, αλλά δεν είναι και ότι πιό εύκολο.
εδώ έφαγα μάλλον την πιό συκλονιστική πίτσα που έχω φάει ποτέ, σε μαγκαζί που έχει μόνο αυτήν και τίποτα άλλο. μπαίνεις μέσα και σε ρωτάνε "μεγάλο κομμάτι ή μικρό?". τίποτα άλλο. ούτε σαλάτες, ούτε αλλες πίτσες, τίποτα απολύτως. τέλεια φάση. σαν το κοτόπουλο του περικλή δεν είναι βέβαια αλλά δεν πειράζει. ούτε εννοείται σαν το παγωτό του λίντο.
επίσης, μου αρέσει να κοιτάω τα ακουστικά μου, να κοιτάω τα βιβλία μου, να κοιτάω τα δέντρα στους δρόμους, να ονειρεύομαι ένα άλλο σάμπλερ, να τρέχω στο πάρκο (έστω και τώρα, με προσπάθεια), να τρώω στο σπίτι, να τρώω εκτός σπιτιού.
21.6.11
ναι, το πρόβλημα όμως που είναι?
εκτός από την νοσταλγία?
δεν ξέρω, μάλλον πουθενά, αλλά και πάλι, πότε θα είσαι σίγουρος? έχει εδώ και 7 μέρες, οι μάλλον 20 μέρες, που το μόνο πράγμα που κάνω είναι ανανέωση, προσπαθώντας συγχρόνως να ελαχιστοποιήσω την σημειολογική ανάλυση που αναπόφευκτα έρχομαι στο σημείο καθημερινά να κυλήσω. αλλά κρατιέμαι. για πόσο ακόμα όμως δεν ξέρω.
δεν είναι με ενοχλεί, αλήθεια δεν με ενοχλεί. και τελικά, τίποτα δεν με ενοχλεί περισσότερο από τον εαυτό μου. διακρίνω μία ακόμα δυσκολία να διαβάσω αυτές τις μέρες, αλλά από την άλλη ξεκίνησα να βλέπω κομιούνιτι (εκτιμώντας την κρίση του πανταζή, με μερικά χρόνια καθυστέρηση), ξοδεύω χρόνο κάνοντας τίποτα (είχα ξεχάσει πως είναι). αλλά δεν ξέρω, δεν νιώθω άνετα.
είναι σαν μετά από 15 μήνες δουλειάς να έχει ανοιχτεί ένας κόσμος ολόκληρος μπροστά μου, αλλά και πάλι, συνεχίζω να αισθάνομαι πως είμαι μπροστά σε ένα εξωφρενικά μικρό παραθυράκι και τον βλέπω όλο από εκεί μέσα.
είμαι στο μιλάνο, περπατάω στα πάρκα, αλλά ακόμα και τώρα νιώθω ότι δεν είναι σωστό που είμαι έξω και πρέπει να γυρίσω σπίτι τρέχοντας για να δουλέψω. νιώθω πως δεν ευχαριστιέμαι τίποτα. γι'αυτό μάλλον ξεκίνησα απευθείας να ξαναγράφω, δεν ξέρω γιατί το κάνω, πίστευα ότι θα περνούσαν τουλάχιστον 3-4 μήνες.
ουφ.
16.6.11
ουφ ρε ουφ
ναι ρε λούτσιο, συνέχισε να μου καις τον εγκέφαλο, μετά από τόσα χρόνια, πάλι και πάλι και πάλι, να τα ξανακούω και να ξαναπαθαίνω κακό
για πάντα
για πάντα
15.6.11
φρεντερίκο λούγκερ
διαβάζω την άνοδο της ασημαντότητας, μακρία, και προσπαθώ να καταλάβω που θα καταλήξει όλο αυτό. προσπαθώ να κοιτάω από εδώ και από εκεί και να βλέπω κάτι. αλλά δεν ξέρω, πάντα γίνεται τρόμος και τρόμος και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω.
σε κάθε περίπτωση, νιώθω πως ήδη μου λείπει η βέροια, και πολύ συγκεκριμένα πράγματα αυτής. αλλά από την άλλη, εδώ θέλω να είμαι, και δεν το σκέφτομαι και πολύ. αλλά έχει πλάκα, ούτως ή άλλως.
ακούγοντας το γιουνιβέρσαλ κόνσιουσνες της άλις, και πάλι και πάλι και πάλι, προσπαθώ να ηρεμήσω από τον χειμώνα που πέρασε. δεν ειναι οτι κουράστηκα, αλλά μάλλον μπούχτισε το κεφάλι μου από την υπερανάλυση, όλων των πραγμάτων. χρησιμοποιώ μια φράση αυτές τις μέρες, καθημερινά σχεδόν, και μου αρέσει αρκετά: "ήπια αναμονή"
ακούω έρικ ντόλφι (άϊρον μαν), σαμπλάρω ανελέητα λούτσιο (νεξτ προτζεκτ ιζ ον), απαντάω μαζεμένα σε ιμέϊλ που είναι ξεχασμένα στο χρόνο, σκέφτομαι το μέλλον, χαίρομαι το φαγητό, παίζω κέϊβ στόρι, κοιτάω τα σπίτια, κοιτιέμαι στον καθρέφτη, ακούω κι άλλο λούτσιο, κι άλλο ακόμα, αδειάζω το πισί μου από την σκατίλα που έχει μαζέψει. και συνέχεια προσπαθώ να αναμένω με ηρεμία, ήπια αναμονή, κοιτάζοντας έξω από το σπίτι και όχι πιό μακριά. για καλό δικό μου.
gently hold/mild waiting
και πωπω αυτό το τρακ του τζόντι στην στόουνς θρόου κάνει τα βρακιά μου να ανατριχιάζουν, και συγχρόνως νιώθω μικρός και τιποτένιος.
όπως πάντα έτσι και τώρα.
σε κάθε περίπτωση, νιώθω πως ήδη μου λείπει η βέροια, και πολύ συγκεκριμένα πράγματα αυτής. αλλά από την άλλη, εδώ θέλω να είμαι, και δεν το σκέφτομαι και πολύ. αλλά έχει πλάκα, ούτως ή άλλως.
ακούγοντας το γιουνιβέρσαλ κόνσιουσνες της άλις, και πάλι και πάλι και πάλι, προσπαθώ να ηρεμήσω από τον χειμώνα που πέρασε. δεν ειναι οτι κουράστηκα, αλλά μάλλον μπούχτισε το κεφάλι μου από την υπερανάλυση, όλων των πραγμάτων. χρησιμοποιώ μια φράση αυτές τις μέρες, καθημερινά σχεδόν, και μου αρέσει αρκετά: "ήπια αναμονή"
ακούω έρικ ντόλφι (άϊρον μαν), σαμπλάρω ανελέητα λούτσιο (νεξτ προτζεκτ ιζ ον), απαντάω μαζεμένα σε ιμέϊλ που είναι ξεχασμένα στο χρόνο, σκέφτομαι το μέλλον, χαίρομαι το φαγητό, παίζω κέϊβ στόρι, κοιτάω τα σπίτια, κοιτιέμαι στον καθρέφτη, ακούω κι άλλο λούτσιο, κι άλλο ακόμα, αδειάζω το πισί μου από την σκατίλα που έχει μαζέψει. και συνέχεια προσπαθώ να αναμένω με ηρεμία, ήπια αναμονή, κοιτάζοντας έξω από το σπίτι και όχι πιό μακριά. για καλό δικό μου.
gently hold/mild waiting
και πωπω αυτό το τρακ του τζόντι στην στόουνς θρόου κάνει τα βρακιά μου να ανατριχιάζουν, και συγχρόνως νιώθω μικρός και τιποτένιος.
όπως πάντα έτσι και τώρα.
12.6.11
λίστα από τις 1.3.10 έως τις 1.6.11 (και λίγο παραπάνω)
όλα τα βιβλία που διάβασα από την στιγμή που ξεκίνησα τις ηχογραφήσεις,μέχρι την στιγμή που "τελείωσα", για την ώρα δηλαδή. γιατί σίγουρα γίναν μαλακίες που πρέπει να διορθωθούν. και ίσως να διορθώνονται.
(με σειρά αμυδρά χρονολογική)
1. Ζωή Οδηγίες Χρήσεως - Ζωρζ Περέκ
2. V. - Thomas Pynchon (το οποίο και άφησα στην μέση γιατί είχα ήδη δανειστεί από την κωστάντια το επόμενο βιβλίο, και έπρεπε να της το δώσω πίσω όσο πιό γρήγορα γινόταν, καθώς στήθηκε συνομωσία μικρής κλίμακας για να έρθει στα χέρια μου, και ένιωθα ήδη αρκετά άσχημα)
3. Ο Μαίτρ και η Μαργαρίτα - Μιχαήλ Μπουλγκακοφ
4. Η Νύχτα των Χρησμών - Πολ Όστερ
5. Φυγή στο Σκοτάδι - Αρθουρ Σνίτσλερ
6. Το Κουτσό - Χούλιο Κορτάσαρ (με το οποίο και άφησα πάλι ανοιχτούς λογαριασμούς γιατί δεν του άξιζε η συμπεριφορά μου. τελείωσε μέσα σε 1 βδομαδα, τρέχοντας και λαχανιάζοντας. ντροπή μου)
7. Ασκήσεις Ύφους - Ρεϊμόν Κενώ
8. Σκέψη/Ταξινόμηση - Ζωρζ Περέκ
9. Ποιό Παπάκι με Νικελένιο Τιμόνι στο Προαύλιο? - Ζωρζ Περέκ
10. Η Αύξηση - Ζωρζ Περέκ
11. Ο Προυστ και τα Σημεία - Ζιλ Ντελέζ
12. Τα Γαλάζια Άνθη - Ρεϊμον Κενώ
13. Ο Μύθος του Σίσυφου - Αλμπέρ Καμί
14. Πληθυντικός Μονόλογος - Αχιλλέας Κυριακίδης
15. 'Ολα τα Μανιτάρια τρώγονται (αν και ορισμένα μόνο μια φορά) - Ερβέ Λε Τελιέρ
16. Καιρός - Κορνήλιος Καστοριάδης
17. Τα Πάθη του Κόσμου - Αρθουρ Σοπενχάουερ
18. Στοιχειώδης Αισθητική - Βασίλης Ραφαηλίδης
19. Άπαντα Πεζά - Χόρχε Λουίς Μπόρχες
20. Κωμωδία - Αχιλλέας Κυριακίδης
21. Παράθυρο στο Χάος - Κορνήλιος Καστοριάδης
22. Τα Πράγματα - Ζωρζ Περέκ
23. Η Επικράτεια των Σημείων - Ρολάν Μπαρτ
24. Fables - Aesop
25. The New York Trilogy - Paul Auster
26. Δοκίμια - Χόρχε Λουίς Μπόρχες
27. Ο Καθρέφτης του Τυφλού - Αχιλλέας Κυριακίδης
28. Τελεία και Παύλα - Μαργκερίτ Ντιράς
29. Ψευδομαρτυρίες - Αχιλλέας Κυριακίδης
30. Ιδιωτική Πινακοθήκη - Ζωρζ Περέκ
31. Τεχνητές Αναπνοές - Αχιλλέας Κυριακίδης
32. Η Εφεύρεση Του Μορέλ - Αδόλφο Μπίοϊ Κασάρες
33. Το Τοπίο - Georg Simmel, Joachim Ritter, Ernst H. Gombrich
34. The Crying of Lot 49 - Thomas Pynchon
και αυτές τις μέρες τα επόμενα τα οποία δεν τελείωσαν ακόμα, αλλά είναι μέσα στις ηχογραφήσεις όλα τους.
35. Το Λεξικό των Χαζάρων - Μίλοραντ Πάβιτς
36. Η Άνοδος της Ασημαντότητας - Κορνήλιος Καστοριάδης
37. Το Στρίψιμο της Βίδας - Χένρι Τζέϊμς
38. The Magic Paint - Primo Levi
απέφυγα το να αναφέρω στα άπαντα του μπόρχες ποιά βιβλία ήταν μέσα, γιατί θα ήμουν ακόμα πιό γελοίος από όσο είμαι ήδη.
σε κάθε περίπτωση, αυτή η λίστα είναι εκεί που είναι για να την κοιτάω και να χαίρομαι, και να νιώθω ότι και τίποτα να μην γίνει με τα τραγούδια, τουλάχιστον διάβασα με την ησυχία μου αυτά τα βιβλία και τα χάρηκα, ένα ένα από αυτά, με μαζεμένα αποθέματα ευτυχίας για το καθένα. ίσως και περισσότερο ακόμα.
και κυρίως κατάλαβα το πόσο οι συγγραφείς και οι μεταφραστές είναι πάνω από όλα, σε όλες τις περιπτώσεις. πάνω από τα πάντα. και ο "πιέρ μενάρ, συγγραφέας του δον κιχώτη"
αιώνιος θαυμασμός/ απέραντος.
(με σειρά αμυδρά χρονολογική)
1. Ζωή Οδηγίες Χρήσεως - Ζωρζ Περέκ
2. V. - Thomas Pynchon (το οποίο και άφησα στην μέση γιατί είχα ήδη δανειστεί από την κωστάντια το επόμενο βιβλίο, και έπρεπε να της το δώσω πίσω όσο πιό γρήγορα γινόταν, καθώς στήθηκε συνομωσία μικρής κλίμακας για να έρθει στα χέρια μου, και ένιωθα ήδη αρκετά άσχημα)
3. Ο Μαίτρ και η Μαργαρίτα - Μιχαήλ Μπουλγκακοφ
4. Η Νύχτα των Χρησμών - Πολ Όστερ
5. Φυγή στο Σκοτάδι - Αρθουρ Σνίτσλερ
6. Το Κουτσό - Χούλιο Κορτάσαρ (με το οποίο και άφησα πάλι ανοιχτούς λογαριασμούς γιατί δεν του άξιζε η συμπεριφορά μου. τελείωσε μέσα σε 1 βδομαδα, τρέχοντας και λαχανιάζοντας. ντροπή μου)
7. Ασκήσεις Ύφους - Ρεϊμόν Κενώ
8. Σκέψη/Ταξινόμηση - Ζωρζ Περέκ
9. Ποιό Παπάκι με Νικελένιο Τιμόνι στο Προαύλιο? - Ζωρζ Περέκ
10. Η Αύξηση - Ζωρζ Περέκ
11. Ο Προυστ και τα Σημεία - Ζιλ Ντελέζ
12. Τα Γαλάζια Άνθη - Ρεϊμον Κενώ
13. Ο Μύθος του Σίσυφου - Αλμπέρ Καμί
14. Πληθυντικός Μονόλογος - Αχιλλέας Κυριακίδης
15. 'Ολα τα Μανιτάρια τρώγονται (αν και ορισμένα μόνο μια φορά) - Ερβέ Λε Τελιέρ
16. Καιρός - Κορνήλιος Καστοριάδης
17. Τα Πάθη του Κόσμου - Αρθουρ Σοπενχάουερ
18. Στοιχειώδης Αισθητική - Βασίλης Ραφαηλίδης
19. Άπαντα Πεζά - Χόρχε Λουίς Μπόρχες
20. Κωμωδία - Αχιλλέας Κυριακίδης
21. Παράθυρο στο Χάος - Κορνήλιος Καστοριάδης
22. Τα Πράγματα - Ζωρζ Περέκ
23. Η Επικράτεια των Σημείων - Ρολάν Μπαρτ
24. Fables - Aesop
25. The New York Trilogy - Paul Auster
26. Δοκίμια - Χόρχε Λουίς Μπόρχες
27. Ο Καθρέφτης του Τυφλού - Αχιλλέας Κυριακίδης
28. Τελεία και Παύλα - Μαργκερίτ Ντιράς
29. Ψευδομαρτυρίες - Αχιλλέας Κυριακίδης
30. Ιδιωτική Πινακοθήκη - Ζωρζ Περέκ
31. Τεχνητές Αναπνοές - Αχιλλέας Κυριακίδης
32. Η Εφεύρεση Του Μορέλ - Αδόλφο Μπίοϊ Κασάρες
33. Το Τοπίο - Georg Simmel, Joachim Ritter, Ernst H. Gombrich
34. The Crying of Lot 49 - Thomas Pynchon
και αυτές τις μέρες τα επόμενα τα οποία δεν τελείωσαν ακόμα, αλλά είναι μέσα στις ηχογραφήσεις όλα τους.
35. Το Λεξικό των Χαζάρων - Μίλοραντ Πάβιτς
36. Η Άνοδος της Ασημαντότητας - Κορνήλιος Καστοριάδης
37. Το Στρίψιμο της Βίδας - Χένρι Τζέϊμς
38. The Magic Paint - Primo Levi
απέφυγα το να αναφέρω στα άπαντα του μπόρχες ποιά βιβλία ήταν μέσα, γιατί θα ήμουν ακόμα πιό γελοίος από όσο είμαι ήδη.
σε κάθε περίπτωση, αυτή η λίστα είναι εκεί που είναι για να την κοιτάω και να χαίρομαι, και να νιώθω ότι και τίποτα να μην γίνει με τα τραγούδια, τουλάχιστον διάβασα με την ησυχία μου αυτά τα βιβλία και τα χάρηκα, ένα ένα από αυτά, με μαζεμένα αποθέματα ευτυχίας για το καθένα. ίσως και περισσότερο ακόμα.
και κυρίως κατάλαβα το πόσο οι συγγραφείς και οι μεταφραστές είναι πάνω από όλα, σε όλες τις περιπτώσεις. πάνω από τα πάντα. και ο "πιέρ μενάρ, συγγραφέας του δον κιχώτη"
αιώνιος θαυμασμός/ απέραντος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)