γιατί σιχαίνομαι το καλοκαίρι

-πρέπει να κάνω μπάνιο κάθε γαμημένη μέρα, γιατί ιδρώνω συνέχεια και γεμίζει σίχλα το σώμα μου. και όταν βγαίνω από το μπάνιο όμως, ΓΑΜΩΤΟΧΡΙΣΤΟΤΟΥ, ιδρώνω τόσο γρήγορα, που η μόνη σωτηρία είναι να έχω τον ανεμιστήρα να με φυσάει κάπου εκεί, ανάμεσα στα κωλομέρια
-ξυπνάω το βράδυ μούσκεμα, με περίπου 27 κουνούπια πάνω από το κεφάλι μου, κρύβομαι στα σεντόνια, ζεσταίνομαι πιό πολύ, κοιμάμαι με το ζόρι, σηκώνομαι το πρωί και έχω ήδη κουραστεί πριν να κάνω ότιδήποτε. δοκιμάζω να πάω στην κουζίνα και έχω ήδη ξεράσει το φαγητό της προηγούμενης νύχτας, και η συγκάτοικος έχει χέσει και το σπίτι μυρίζει χειρότερα κι από τουαλέτα στο κέντρο στην κόρινθο
-όλα τα ρούχα φαίνονται άθλια, η κολώνια σε κάνει να ξύνεσαι, μπαίνουν πέτρες στα πόδια σου, το ρολόϊ κολλάει στο δέρμα σου, μπαίνεις στα σουπερμάρκετ και ιδρώνεις, οι σκύλοι κατουράνε πάνω σου γιατί από την πολύ ζέστη δεν καταλαβαίνουν αν είσαι κολώνα ή άνθρωπος.
-δεν μπορείς να φας ούτε ένα ωραίο φαγητό γιατί τα πάντα σε κάνουν να ιδρώνεις ακόμα περισσότερο και αναγκάζεσαι να τρως κρύες σίχλες και αηδίες που κάνουν τον γύρο στα αστικά στην βέροια να μοιάζει όαση και παράδεισος συγχρόνως. και αν προσπαθήσεις να μαγειρέψεις κάτι ζεσταίνεσαι και ιδρώνεις, πλένεις τα πιάτα και ιδρώνεις, ο ιδρώτας πέφτει στα μάτια, γαμώ την χριστιανοσύνη του ιούλιου και του ιούνιου και του άυγουστου, θέλω να πέφτω σε νάρκη με το που φεύγει ο μάϊος και να ξυπνάω τον οκτώβριο.

---
χμμμ
---

οι μόνες καλές αναμνήσεις που έχω από καλοκαίρια έχουν να κάνουν ΜΟΝΟ με νύχτες που λίγο δρόσιζε δίπλα σε μέρη που έχουν θάλασσα. προφανώς και σιχαίνομαι την θάλασσα με όσο μίσος μπορώ να έχω στην ψυχή μου για κάτι και ακόμα περισσότερο ίσως. ακόμα πιό πολύ. οι μόνες καλές στιγμές είναι όταν φέυγουμε με το αυτοκίνητο και ανεβαίνουμε προς το πήλιο και είναι όμορφα που βλέπεις τα δέντρα. αλλά με το που φτάνεις στην παραλία αρχίζει πάλι η σιχαμάρα. δεν είναι τυχαίο πως όποτε πάω στην θάλασσα, συνέχεια λέω στον οποιονδήποτε είναι μαζί μου: "ρε εδώ δεν είναι ωραία, πάμε κάπου αλλού?", και στο ριπίτ μέχρι να ελαχιστοποιήσω τον χρόνο στην παραλία μεγιστοποιώντας παράλληλα τον χρόνο μέσα στο αμάξι ακούγοντας μπομπ ντίλαν κατα προτίμηση.

επίσης, όμορφη καλοκαιρινή ανάμνηση είναι ο ύπνος στο δερβένι (μονο ο νυχτερινός) (και όλοι οι καλοκαιρινοί ύπνοι που τους βρίσκεις ή σε βρίσκουν γυμνό με ανοιχτά παράθυρα και να παίρνουν αέρα τα αρχιδάκια) και τα σουβλάκια στην ακτή χατζηβαγγέλη. και προφανώς όλα μου τα καλοκαίρια στην βέροια που απλά κάθομαι στον στράτο και την πέφτουμε πίνοντας κοκα κολά με παγωτό βανίλια μέσα στην κοκα κόλα ή ακόμα όταν είμαι στους γιωργιανούς και με βρίζει η μάνα μου γιατί πάλι κάτι έκανα (ίσως να ανέπνεα δυνατά). αξέχαστες στιγμές ευτυχίας μακρία από την θάλασσα και κοντά στα κρύο βέρμιο. επίσης, οι βόλτες με το ποδήλατο στο πήλιο μόνος ολομόναχος (ή με τον γιομπλιάκη) όπου και ο ιδρώτας αποκτάει νόημα συνοδευόμενος από στιβ ράϊχ και μπριζόλα στα χάνια ή δεν ξέρω που.

να πάει να γαμηθεί το καλοκαίρι, θα ήθελα να ξυπνάω για πάντα και να ειναι νοέμβριος και μονο νοέμβριος, ο αγαπημένος μου μήνας σε όλο το σύμπαν. ο σεπτέμβριος ειναι καλοκαίρι, ο οκτώβριος ειναι αναποφάσιστος και δεν ξέρει τι του γίνεται αλλά τον νοέμβριο αρχίζουν και γκρινιάζουν όλοι οι κάθυστερ και οι θειές ότι κρύωσε και βγαίνουν με τις ομπρέλες και γεμίζουν λάσπες τα χοντροπόδαρα τους και ευτυχία κατακλύζει το κορμί μου, ευτυχία μακρία από θάλασσες και αλάτια, ευτυχισμένος να περπατάω μόνος μου με το μπουφάν και την μουσική μου και να σκέφτομαι τον ατελείωτο χειμώνα που έρχεται και να μην μπορώ να κρατήσω τα δάκρυα από την χαρά μου.