διδακτισμός(νοτ)

μία κουβέντα για το diversity με τον ιωσηφίδη διέλυσε όποιους ενδοιασμούς μπορεί να κουβαλούσα.

πόσο απλά μπορεί να το είπε?

με το να είσαι diverse σε ότι κάνεις (σε αντίθεση με το να τερματίζεις μόνο ένα aspect) έχεις το εξής σούπερ κέρδος: αναπτύσσεις ξεχωριστές τεχνικές για κάθε ένα πράγμα που ασχολείσαι, και έτσι όταν έρθει η ώρα να επιστρέψεις στην αρχή, οι προσμίξεις μόνο σε ενδιαφέροντα αποτελέσματα μπορούν να σε οδηγήσουν.

χμμμ.


μπορεί να μου το είπε και πιό λόγια, απλά δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το αποτυπώσω ορθά. επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι ο ιωσηφιδάκος είναι επιστήμονας. εγώ, όχι.

στο ίδιο όμως πάτερν σκέψης, μπορώ να προκαλέσω μεγαλύτερη αντίφαση στον εαυτό μου, δηλώνοντας ότι τις 3 τελευταίες μέρες ακούω στο αέναο ριπίτ το mykonos των fleet foxes. και αυτό από μόνο του έρχεται να αναιρέσει ότι μπορεί να σκέφτομαι περί innovation, πρω(κ)τοπορίας κλπ κλπ. όπως σωστά λέει και ο φίλος καρπαθάκης, στο τέλος αυτό που θα σου μένει είναι μόνο ένα ωραίο τραγούδι. όπως ακριβώς μας δίδαξε το soft bulletin, το another green world και το person pitch.

χμμμ.


δεν είμαι όμως σίγουρος ότι το πέρσον πιτς έχει τραγούδια. μάλλον έχει dub φωνητικά μάντρα.

άρα?

έχω την αίσθηση (όπως και χιλιάδες άλλοι πριν από μένα) ότι το φορμάτ του τραγουδιού σαν τραγουδιού πρέπει να πάψει να μας απασχολεί. γιατί να πρέπει να ορίζουμε κάτι σαν τόόόσο groundbreaking αν είναι αβανγκαρντίστικο αλλά και μελωδικούλι? ως πότε θα ψάχνουμε την τέλεια experimental pop, σνομπάροντας τους όσους δεν μπορούν να γράψουν όυτε μισό ρεφρέν για να σώσουν την ζωή τους?

το αστείο είναι ότι ο ιωσηφίδης, με τόσο γαμημένο scientific innovation στις πλάτες του, πάντα θα προτιμά τους saint etienne από τον ornette coleman(κορέκτ μι ιφ άϊμ ρονγκ).

σε κάθε περίπτωση,αυτό δεν λέει πολλά από μόνο του?

αλλά νιώθω ότι είναι προτιμότερο το να δυσκολεύομαι να ακούσω prurient παρά να περάσω τρεις μέρες χαράς με fleet foxes.

στην τελική, με ότι κι αν ασχολείσαι, καλύτερα να προσπαθείς να πας μία μικρή κουραδίτσα μίσο μέτρο πιο εκεί, παρά να φας την ζωή σου προσπαθώντας να σηκώσεις έναν τεράστιο βράχο.

ο βράχος είναι εκεί από πάντα.

και δυστυχώς δεν είναι καν δικός σου.

η κουραδίτσα σου όμως?