γωνίες

πόσο καιρό είχε να χιονίσει και να ήταν νοέμβριος? και να είμαι εκεί και να το βλέπω? μέχρι και το 2001 στο βόλο, είχε μπει ήδη ο δεκέμβριος όταν χιόνισε. παράξενο. σε κάνει να θες να κάτσεις σπίτι και να δουλέψεις, όσο κλισέ και αν ακούγεται. αλλά αλήθεια.

και τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει το κρύο τόσο όμορφο? και γιατί το κάνει στα μάτια μου πιό όμορφο από τη ζέστη? και γιατί σιχαίνομαι τη ζέστη? βέβαια τώρα που το βλέπω, φέρνει και λίγο προς το χιονόνερο, αλλά και πάλι, έχω την αίσθηση ότι η πυκνότητα του το φέρνει πιό πολύ στο χιόνι και όχι στο νερό. και ούτως ή άλλως, χθες το βράδυ, το φεγγάρι φαινόταν, άρα δεν είχε συννεφιά, άρα έτσι είναι προυπόθεση για να χιονίσει. μου το έχει πει ο στράτος αυτό, δεν το βγάζω απ'το μυαλό μου.

επίσης, τώρα που μιλάω, λογικά ο μοσχάς θα ξυπνάει και θα ετοιμάζεται να φύγει, γεμάτος έκπληξη και απορία για το αύριο, γεμάτος περιέργεια και ανυπομονησία. ή και τίποτα από αυτά. ή και όλα μαζί. για να δούμε όμως.

αγόρασα προχθές το anima latina του μπατίστι σε 2010 ιταλική επανέκδοση και ξενέρωσα γιατί νόμιζα ότι θα είχε τουλάχιστον και καμιά ωραία φωτογραφία να δω να χαρώ. όχι όμως. επίσης, τα μάτια μου έπεσαν σε μία ωραία επανέκδοση σε βινύλιο του brilliant corners του thelonius και ανατρίχιασα λίγο. κυρίως για το παρελθόν που έρχεται.