είναι η φωνή που κάνει το χρόνο να διαλύεται. και κάνει ακόμα και τα χειρότερα πράγματα να ακούγονται όμορφα.
ακούω το τρακ των crystal castles(αιώνια αδιαφορία) με τον robert smith και έχω κλάσει πάνω μου.
σκέφτομαι να ψάξω τον δίσκο, ίσως να είναι ωραίος και να ήμουν άδικος (όπως πάντα)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
να τον ψάξεις, είναι πολύ καλός και στο λέει κάποιος που δεν τρελαίνεται για μπλιμπλίκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μενα κατι παει να μου πει! χμμμ, παραξενο πραγμα. αλλα πραγματικα ρε, αυτο το τραγουδι ειναι πωπω. πωπω....
ΑπάντησηΔιαγραφή