γουάτ γιού αρ

-το beach house είναι τελικά πιό μέτριο και από τον θάνατο, το βαρέθηκα πιό γρήγορα κι από υπεραλατισμένα ποπκορν. πφφφφ, δεν ξέρω τι με πιάνει και ενθουσιάζομαι με τέτοια πράγματα

-άκουγα owen pallett για μερικές ώρες, μου φάνηκε ωραίος δίσκος. τελικά δεν είναι. το ξέχασα ότι υπάρχει.

-το κομμάτι του καριμπού παραμένει γαμηστερό.

-άκουγα το σινγκλάκι hot chip και είχα χεστεί από την χαρά μου. άκουσα τον δίσκο και μου φάνηκε συμπαθητικός. μετά ο ιλός είπε ότι είναι χάλια. δεν τον ξανάκουσα (τον δίσκο). με επηρεάσε. δεν είναι η πρώτη φορά.

-κατέβασα ένα τραγούδι από τον δίσκο της joanna newsom, χέστηκα από την χαρά μου που μιάζει με τζόνι μίτσελ, και σήμερα ακούω το ys ασταμάτητα. δεν το είχα ακούσει όταν βγήκε, προφανώς κάνω λάθος εκτιμήσεις συνεχώς. το ys είναι αδιανόητα τέλειος δίσκος, και το κομμάτι αυτό από τον καινούριο της είναι σαν να βγήκε από το court and spark. επίσης σήμερα άκουω hejira, court and spark, και hissing of summer lawns και θυμάμαι και πάλι ότι η τζόνι μίτσελ είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί στη ζωή μου. το μόνο κακό είναι ποτέ δεν μπόρεσα να τον παίξω μαζί της. με την joanna όμως?

-προσπάθησα για χιλιοστή φορά στη ζωή μου να ακούσω το exile on main street και δεν το αντέχω με τίποτα με τίποτα με τίποτα. ενώ το aftermath, το between the buttons, το satanic majesties... πόσο γαμάνε. η θεωρία μου ότι ο brian jones ήταν τα πάντα αρχίζει να επανέρχεται.

-χμμ, είδα μια διάλεξη του john oswald χθες, και κατα στιγμές μου φάνηκε απίστευτος τύπος, αλλά γενικά κάτι με ενόχλησε. και επίσης, δεν ήξερε καν ποιος είναι ο dilla!!! χαχα, αυτό κι αν είναι κριτήριο.

-προσπαθώ να ξαναρχίσω να αγαπάω κάποια πράγματα στην μουσική, αλλά μου είναι λίγο δύσκολο. προσπαθώ να βρω αυτοπεποίθηση, ποτέ δεν είχα, είναι πολύ δύσκολο να την γεννήσω τώρα στα καλά καθούμενα. νιώθω το κεφάλι μου να γίνεται πουρές ώρες ώρες, και έχω και τόση πολύ δουλειά να κάνω, και απλά κάθομαι και την κοιτάω και με κοιτάει. το μόνο σίγουρο είναι ότι ακόμα λατρεύω να κοιτάω το σαμπλερ μου. σαν να κοιτάω τον μικρό αδερφό που ποτέ δεν είχα.

-διαβάζω αυτό το 2666 και δεν μπορώ να το διαβάσω το βράδυ γιατί έχω φτάσει σε σημεία που παρασκοτεινιάζει, και δυσκολεύομαι. κάποια βράδια διάβαζα το hate του peter bagge και ήταν επισήμως η πρώτη φορά που διαβάζω κομικ στην ζωή μου.

-για πολλά πράγματα υπάρχει η πρώτη φορά τελικά. ποιός θα το περίμενε ότι θα έρθει η μέρα που θα τον παίζω με την joanna newsom?

(δεν το έχω κάνει ακόμα πάντως)