σημάδι

ήμουν στο ποδήλατο στο κέντρο και έτρωγα όλη τη μπίχλα στη μάπα μου και σκεφτόμουν το δημαρχείο στην βέροια και τα πεσίματα με το στράτο, αλλά τα σκέφτηκα τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα τα ζήσω φέτος.

εκείνη τη στιγμή στεναχωρέθηκα.

μετά από λίγα λεπτά σκέφτηκα τα εξής δύο πράγματα. το πρώτο είναι ότι έχω συνδέσει το μπλόγκ μου με την στήλη/ημερολόγιο της κάρι μπράντσο, και το δεύτερο είναι ότι μετά από ψυχαναλυτικές τζιμειλικές συζητήσεις με έναν φίλο κατάλαβα ότι έχω σοβαρό πρόβλημα έλλειψης συγκέντρωσης, το οποίο φαίνεται και στα μουσικά μου, αλλά δυστυχώς και σε όλα τα άλλα. σε όλα όμως.

αλλά, από την άλλη πλευρά, πριν από λίγο έβλεπα ντοκυμαντέρ στην βουλή τηλεόραση που είχει και μπέρντς και κροσμπι στιλς εντ νας αλλά και γκρέιτφουλ ντεντ. πωπω. αγάπησα και πάλι. πόσο αγαπάω μπερντς? πόση αγάπη δίνουν στην ψυχή μου?