ούτε τώρα θα γράψω για την τζόνι μίτσελ. δεν είμαι έτοιμος ακόμα.
όταν άκουσα το χετζίρα πρώτη φορά δεν κατάλαβα τίποτα. το μόνο που θυμάμαι, είναι σε άρθρο σε ένα ποπ + ροκ του '95 να λέει ο κ. βήτα ότι είναι ο αγαπημένος του δίσκος και ότι δεν μπορεί να πει κουβέντα για αυτόν παρα μόνο ότι "κρύβεται ένας ολόκληρος κόσμος εκεί μέσα"
η αλήθεια είναι ότι όσο αγαπάω την τζόνι μίτσελ δεν αγαπάω τίποτα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
εχεις καθολου την αισθηση
ΑπάντησηΔιαγραφήοτι καθε φορα αγαπας πιο πολυ απο οτιδηποτε
καποιον?
αγαπάω το κρεβάτιτου σιμου πιο πολύ απο οτιδήποτε
ΑπάντησηΔιαγραφήως καθαρά ανόητο άτομο που είμαι λοιπόν, συγκινήθηκα που παρέπεμψες σε εκείνο το άρθρο του ποπ και ροκ για τους στέρεο νόβα. από εκεί ορμώμενος άκουσα για πρώτη φορά το χετζίρα. είμαι που λες στο σπίτι μου όταν ακόμη ζούσα Ελλάδα με γονείς. το πικάπ είναι στο σαλόνι, συνεπώς no privacy whatsoever. ο πατέρας διαβάζει παραδίπλα, η μάνα σιδερώνει πιο εκεί και εγώ στη μέση ακούω το ομώνυμο. και φτάνω σε εκείνο το σημείο που λέει in the church they light the candles and the wax rolls down like tears και το αλάνι ο pastorius κάνει εκείνο το γλίστρημα στο μπάσο που μιμείται τόσο ανείπωτα τέλεια το κύλισμα του κεριού και των δακρύων, οπότε ξάφνου συνειδητοποιώ ότι τα έχω μπήξει κι εγώ με έναν ανεξέλεγκτο ως προς τη ροή τρόπο, αλλά το κρατάω στο μιούτ το κλαματάκι μου, για πόσο ακόμη; θα με δουν και θα πουν "ταχασες εντελώς παιδί; μήπως ήρθε η ώρα για επαγγελματική βοήθεια;" και τότε έρχονται τα σαίνια της μουσικής βιομηχανίας και ανακαλύπτουν το cover του βινυλίου που ανοίγει ως διπλό για να διαβάζεις τους στίχους και να χαζεύεις την καλλιτέχνιδα να κάνει πατινάζ με φτερά στις παγωμένες εκτάσεις του Καναδά. Αλληλούια Asylum/Elektra, τώρα μπορώ να χώσω την τεράστια, φλώρικη φάτσα μου από πίσω και να πλαντάξω μέχρι τη συντέλεια του κόσμου..!
ΑπάντησηΔιαγραφήanyway, to use a 2001-space odyssey analogy, νομίζω ότι σε στιχουργικό επίπεδο o bob dylan και η joni είναι ο σχιστο-ογκό-πως-τον-λένε-ο-λιθος με όλη την εξωγήινη νοημοσύνη και ευαισθησία και τον σχεδιασμό για την ανάπτυξη του είδους και οι υπόλοιποι είναι τα ούγκα μπούγκα πιθήκια που χοροπηδούν σκιαγμένα τριγύρω και ακουμπούν την επιφάνειά του (την ουσία του όμως?)