έκρυψα

σούφγιαν στίβενς σε αγαπάω γιατί με κάνεις να σκέφτομαι το αύριο. με κάνεις να σκέφτομαι μουσική και ότι μπορώ να γίνω καλύτερος. είμαι ερωτευμένος μαζί σου και με το πρόσωπο σου και τα χέρια σου και το ρολόι σου. όταν ήμουν φαντάρος στην κόρινθο το 2007 ήσουν ένα από τα 2 πράγματα που μου δίναν κουράγιο. έκλεινα τα μάτια κάθε στιγμή που μπορούσα και έβαζα το ιλινόις να παίξει και με το που άκουγα το πιάνο και την φωνούλα σου ένιωθα έστω και για λίγο άνθρωπος. σε άκουγα να μιλάς για δολοφόνους στο σικάγο, σε άκουγα να μιλάς για ακρίδες και έντομα, για κορίτσια με καρκίνο, για την ζωή σου που σε περιμένει και άκουγα την ζωή μου να με περιμένει. κάθε φορά που σε ακούω αυτό νιώθω, ακούω τη ζωή μου να με περιμένει και σε φαντάζομαι εκεί, να κάθεσαι και να μελετάς και να γράφεις μουσική και να ακούς στιβ ράϊχ και να μου αποδεικνύεις ότι μπορώ να το κάνω κι εγώ. σε βλέπω να τραγουδάς τις λίμνες του καναδά πάνω σε ταράτσες, να λές οτι κρυώνεις και μετά κάθομαι και κλαίω. γιατί σε αγαπάω και γιατί όταν ακούω το ιλινόις θα ξεχνάω κάθε φορά τα πάντα γύρω μου. θα σε αγαπάω για πάντα γιατί όταν πήρα την πρώτη μου άδεια όταν ήμουν φαντάρος, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω στο μετρόπολις που ήταν ανοιχτό σάββατο απόγευμα και να δω την φάτσα σου. και δάκρυσα μέσα στο μετρόπολις, σε έβλεπα και δεν το πίστευα.

ούτε ακόμα και τώρα το πιστεύω.

ακούω το ιλινόις με τόση μανία τέσσερα χρόνια μετά και σκέφτομαι όλα τα δάση του κόσμου και όλες τις πόλεις του κόσμου και όλο το σύμπαν τριγύρω μου και είμαι ευτυχισμένος. έστω και για λίγο.