λάλο σίφριν

ακόμα ακούω το baduizm. από προχθές. είναι τόσο δισκάρα όσο θυμόμουν. και ναι, η τηλεμεταφορά σχεδόν εφευρέθηκε.

σε κάθε περίπτωση, προχθές πήγα με τον κατσουπάκο στον βάρσο στην κηφισιά(ολντ σκουλ ζαχαροπλαστείο) και έφαγα το μόνο σικάγο που συγκρίνεται με το σικάγο στην μινέρβα στο βόλο. η μόνη διαφορά είναι ότι στον βόλο βλέπεις θάλασσα (και κώλους να περνάνε) και συνήθως έχεις τον ζαχαράκο σε κατάσταση παροξυσμού. συνήθως για άλλα θέματα.
στον βάρσο όμως κρατήσανε το μαγαζί όπως ακριβώς ήταν, και δεν έχεις 15χρονους μεταλάδες να καπνίζουν πάνω σου με μίσος. Επίσης, σκέφτομαι ότι όντως μένω στην αθήνα. από την στιγμή που άρχισα να πηγαίνω που και πού στο μαρούσι και στην κηφισιά για βόλτα και όχι μάλλον για υποχρέωση, μάλλον έχω μετακομίσει και επισήμως πιά.

ξεκίνησα να βλέπω τα dirty harry(με 15 χρόνια καθυστέρηση) αφού είδα το gran torino. νιώθω μία σούπερ οικεία ζεστασιά όταν βλέπω 70'ς ταινίες, και το ξέρω ότι είναι κλισέ, αλλά το μοντάζ είναι τόσο γλυκό, τόσο απαλό, η μουσική δεν σου ξυρίζει τα αυτιά, τα πλάνα είναι τεράστια και το χιούμορ καθυστερημένο.

ότι πρέπει δηλαδή.

διαβάζω το ντανς, ντανς, ντανς του μουρακάμι και μετά πρέπει να μου μένουν μόνο 2 για να τα έχω διαβάσει όλα.

νο λάϊφ ατ όλ.