-το μόνο που θα ήθελα είναι να έμπαινα σε όλες μου τις κουβέντες όπως ακριβώς μπαίνει ο keith moon στο a quick one while he's away στο rollings stones rock and roll circus. σκέφτομαι ότι σίγουρα θα ήθελα ρυθμικά να μπορούσα να ανταπεξέρχομαι κάπως έτσι στις εισόδους, αλλά δεν ξέρω αν θα ήταν εύκολο για τους υπόλοιπους στις κουβέντες. μπορεί να το κάνω ήδη.
-πριν χρόνια, περπατώντας, κοιτώντας το βιβλίο και όχι το δρόμο, κοπάναγα συνέχεια τα καλάμια μου στις μικρές κολώνες, στις σιδερένιες μικρές κολώνες, και στις άλλες κατασκευές που είναι σαν μικρά ποδοσφαιρικά τέρματα χωρίς το δίχτυ. κάθε φορά, ένιωθα ότι είναι επιβράβευση.
-ο πόλεμος με το binge eating ειναι σαν να πολεμας με τις καλτσες σου ή τα εσώρουχα σου, σαν να έχεις βάλει μια σειρα με την οποία πρέπει να τα φοράς, αλλά ξυπνάς ενα πρωί και τα φοράς όλα μαζί, και έχεις φύγει ήδη από το σπίτι, και είσαι ήδη με άλλους, οπότε δεν μπορείς να αλλάξεις, μπορείς μόνο να κρυφτείς, και να τα βαλεις ολες στην τσάντα σου χωρίς να σε καταλάβει κάποιος, και το επόμενο πρωί όλα μαζί πάλι στο συρτάρι, οπότε ναι, είναι σαν όλα να πρέπει να γίνονται σε μεγάλες ποσότητες, σαν να πρέπει να ανοίγεις όλες τις βρύσες του σπιτιού συγχρόνως, όλες τις πόρτες μαζί. όλο αυτό, αλλά μαζί με πολύ έντονο αυτομαστίγωμα.
-το αρκτικόλεξο ed με δυσκολεύει επίσης.
-και τι είναι εύκολο?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου