22.6.12

εμμονικά

οι τρείς δίσκοι των big star είναι ο ίδιος δίσκος, μόνο που κάθε φορά που τον κυκλοφορούσαν διαλυόντουσαν οι ίδιοι σαν συγκρότημα, οι ίδιοι σαν άνθρωποι, τα τραγούδια σαν τραγούδια, οι ενορχηστρώσεις απλώνανε, και στο τέλος ακούς το kanga-roo από το third/sister lovers και απλά έχεις την απόλυτη καταγραφή του χαοτικού ποπ τραγουδιού, σχεδόν αδύνατο σαν σύλληψη, κάθε δεύτερο μέτρο νομίζεις ότι το τραγούδι θα σταματήσει.

δεν έχω λόγια γι'αυτό το συγκρότημα, στα μάτια μου και στα αυτιά μου είναι Η κιθαριστική ποπ στην τέλεια μορφή της, και μαζί κουβαλάνε και όλη την μυθολογία της παραξενίας, των λευκών βρετανόφιλων στο μέμφις, τα ξυλίκια μετά τις πρόβες και τις ηχογραφήσεις, την κατάθλιψη, την αναγέννηση, τα αγγλικά ψυχεδελικά late 60s, την stax, τις βρωμερές γκρούβες με τα σατανικά ντραμς, τους byrds και τον gene clark, το revolver και το rubber soul, τα διαστημικά φωνητικά, τους κατεστραμένους έρωτες (σιγά μην γλίτωναν), και αμάξια αμάξια πολλά αμάξια, αλλά όχι τα αμάξια του springsteen που σε παίρνουν μακριά σαν αντικειμενοποίηση του escapism, αλλά καημένα αυτοκίνητα που σε πάνε βόλτα μέσα στην πόλη, και ζεσταίνεσαι και δεν ανοίγουν καν τα παράθυρα, αλλά αυτά έχεις και με αυτά είσαι χαρούμενος.

με αυτό είμαι χαρούμενος. αν μου λέγανε να μιλήσω για την αγαπημένη μου διασκέδαση, θα έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη τις βόλτες με αυτοκίνητο μέσα στην πόλη, κάνοντας κύκλους γύρω από το ίδιο σημείο, για ώρες ώρες ώρες ώρες, να νυχτώνει και να ξημερώνει.

πρώτη φορά άκουσα στη ζωή μου το sister lovers, γιατί όταν ήμουν τρίτη λυκείου είχε το βλακόΝΜΕ αφιέρωμα στους "most heartbreaking" δίσκους ever, και το third ήταν νουμερο ένα. (πιό κάτω ήταν το songs of love and hate του cohen, το scott 3 και άλλα ωραία ζοφερά lp's. τώρα που το σκέφτομαι δεν ήταν και πολύ άσχημη λίστα. πρέπει να είχε και το ladies and gentlemen). σε κάθε περίπτωση, για πολλά χρόνια, άκουγα τον δίσκο κατεβασμένο και γραμμένο σε cd-r, και έψαχνα σαν τρελός να τον αγοράσω, σαν τρελός σαν παλαβός. το holocaust, το kanga-roo, το nightime, το blue moon, το for you (ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ), τόσα ριπίτ, βαθιά κρυμένα στον εγκέφαλο μου. μετά από αρκετά χρόνια αγόρασα το #1 με το Radio City μαζί και ακόμα θυμάμαι την υπερκουβεντάρα μας με τον καράμπελα στο μαραμπού για το september gurls, και τις ώρες ατελείωτης ανάλυσης για το μάλλον πιό τέλειο ποπ τραγούδι που έχει γραφτεί ποτέ για ακριβώς αυτό το συναίσθημα του γαμημένου καλοκαιριού που τελειώνει, και η προσμονή για το άγνωστο έρχεται και σου κάνει τον εγκέφαλο πουρέ από την χαρά. 

και μετά διαβάζεις την αδικία του σύμπαντος, που τους εμπόδισε να γίνουν και η μεγαλύτερη επισήμως μπάντα στον πλανήτη, τις δυσκολίες με την διανομή της stax, τους καυγάδες του chris bell με τους υπόλοιπους (έβγαλε τον δίσκαρο το i am the cosmos τουλάχιστον), για τους θανάτους και κόντρα θανάτους, για την ανωμαλία του chilton όταν γράφανε τον τρίτο δίσκο. 

υπάρχουν μέρες που σκέφτομαι ότι ο αγαπημένος μου είναι το radio city, άλλες το #1, και μετά ξανακούω το τρίτο και παθαίνω κακό με τις ιδέες, και τον παροξυσμό δημιουργικότητας. δωδεκάχορδες, βιολιά, μουρλοsynthesized μπάσα, άρρωστα ντραμ σόλο, παράξενες εισαγωγές, σκοτεινά πιάνα, ράγκας, μέλοτρον, κουδούνες από το διάστημα που βαράνε απευθείας στα μηνίγγια, μελωδιάρες μελωδιάρες μελωδιάρες, πόρωση, και η φωνή που κάνει τα πάντα να μοιάζουν μηδενικό. η φωνή η φωνή η φωνή η φωνή η φωνή! και αυτός ο δίσκος δεν βγηκε ποτε επίσημα!!! ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΓΑΛΑΝΕ ΠΟΤΕ KANONIKA!! ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΘΑΜΕΝΟ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣ!! ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΖΟΥΜΕ ΓΑΜΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΣΑΣ!!

9 σχόλια:

  1. και αυτό το παδί ήταν 17 χρονών όταν τραγουδούσε το λετερ με τους box tops. ΔΕΚΑΕΦΤΑ

    ΔΕΚΑΕΦΤΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγω καμια φορα σκεφτομαι οτι θα μπορουσα να γυρναω για ωρες γυρω απ το στυλο στον αγιο κωνσταντινο, λουπα αεναης συγκρατησης πριν το αλλο μισο της βολτας. παω μεθαυριο βολο, το πιο καλο πραγμα που μου εχει συμβει τους τελευταιους 6-7 μηνες. γαμω τα κειμενα μελ, εβαλα κι ακουσα 2 απ τα κομματια, γαματα, δε τους ηξερα καν τους big star (νατος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ρε μαλακα πας βολο? παιζεις?! πω ρε πανταζη, πωπω. μαλακα ποτε θα παμε να μεινουμε στον βολο για παντα? μονο αυτο σκέφτομαι τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα.

    γύρω γύρω στον άγιο κωνσταντίνο, ώρες ατελείωτες. γαμώ το χριστό. πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ναι παιζω, εχω παλαβωσει. θελω να δω τι θα προλαβω να πρωτοκανω. μια βδομαδα τωρα σκεφτομαι που θα τελειωσω το soundcheck κατα τις 6:30 κι απλα θα κοβω βολτες παραλληλα με τη θαλασσα μεχρι το live. ΤΡΕΛΑ! βολος για παντα, το πιο γλυκο βουητο if you know what i mean.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πω ρε πανπαν με γαμησες, ζηλευω, φθονω, αληθεια, ευχομαι να χρειαστει να μεινεις εκει για πάντα. και να με πάρουν τηλέφωνο να έρθω να σε δω όσο πιο γρήγορα γίνεται.

    κάνε μία βόλτα το εμπισι στον βόλο να δει τι καλά που θα ήταν αν το είχες όταν ήσουν εκεί :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. χαχαχ παω να αποκαταστησω το ονομα μου μετα το live στον μαγο. και δε ξεχνω το live με τα μαυρα φορεματακια

    cheers!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος23/6/12 18:52

    https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=5OH4Kyzs9rQ#!

    από εμμονή σε εμμονή

    Μανώλης Σκούφιας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μελιδη παρατησε τα ολα και ακουσε το "the lost tapes" των can!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος27/6/12 18:07

    ax ti glikos pou eisai

    ΑπάντησηΔιαγραφή