πλησιάζοντας

-τα σπίτια που έμενα και τα σπίτια μου με διώξανε
-τα ονόματα που άλλαξα και οι φίλοι που ποτέ δεν είχα γιατί τους σιχαινόμουνα
-η ζωή που δεν έζησα, τα χρόνια που θα περάσουν, τα χρόνια που θα περνούσαν, τα σκατά που φαγώθηκαν και κατέβηκαν αμάσητα
-οι ταινίες του γούντι άλεν που είδα μόνος μου και έκλαιγα από τα γέλια και από την ευτυχία, από την χαρά και την μοναξιά
-οι μέρες που μικραίνανε και μετά μεγαλώνανε και μετά πάλι μικραίνανε και κοιμόμουν αργά και ξυπνούσα αργά
-τα απογεύματα που νύχτωνε νωρίς και ήμουν μόνος στα σκοτάδια και άκουγα το πάτωμα μόνο του χωρίς τίποτα άλλο
-και τα πατζούρια κλείναν και άνοιγαν σαν να μην άλλαζε τίποτα
-το σύνδρομο της βροχής και η κόκκινη κιθάρα μου, που τελικά ήταν καταραμένη
-οι βόλτες που έχω κάνει μόνος μου σε όλη μου τη ζωή και που τρομάζω στην ιδέα του να σταματήσουν, και τρομάζω πιό πολύ ακόμα να περπατάω χάνοντας τον χρόνο μου με ανθρώπους βαρετούς
-τα σπίτια που δεν κοιτούσα ποτέ, και οι πόλεις που δεν έδωσα ποτέ σημασία και όλα αυτά τα χιλιάδες μικρά πράγματα που απλά περνούσαν από μπροστά μου, και με αλλάζανε, και με αλλάξανε, αλλά δεν θυμάμαι τίποτα από όλα αυτά
-τα εκατό χρόνια μοναξιά (πολλά δεν είναι μελίδη?)
-ο εαυτός μου μικρός και καθυστερημένος, να κοιτάω το άπειρο και να μην γεμίζει
-τα χέρια μου που είναι πιό άσχημα και από τον θάνατο, με τα χοντρά αυτά και σιχαμένα δάχτυλα που δεν αξίζουν για τίποτα απολύτως
-το gem αρμόνιο με τους αράβικους ήχους που το κοίταζα, έπαιζα, και δεν υπήρχε ποτέ καμία εξέλιξη
-το σπίτι του στράτου, το μεσάιο, η δροσιά μέσα στο καλοκαίρι, το ταξί που έπαιρνα με τον θωμά ντίνα και ο στράτος ο ίδιος
-τα βιβλία που δεν διάβασα και δεν θα τα διαβάσω ποτέ γιατί δεν μπορώ, γιατί είμαι λίγος για αυτά τελικά
-οι ταινίες που δεν θα δω ποτέ, αλλά τουλάχιστον θα χαίρομαι γιατί τις έχει δει ο καράμπελας
-όλοι οι αρχιτέκτονες γύρω μου, που με κάνουν να ξεχναώ το τι είμαι (δεν θέλω καν να το πω)
-η σελήνη των 20 ημερών (έ τον κατσούπη), η άθλια πολυκατοικία απέναντι από το σπίτι μου και ο λειβαδίτης από πάνω ως κάτω
-τελικά ο λειβαδίτης διάβαζε ΠΟΛΥ προυστ, αλλά άργησα να το καταλάβω
-η φάτσα του πέρεκ, να είναι εκεί και να μου θυμίζει το ΠΟΣΟ ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΥΠΗΡΞΑ ΟΠΟΤΕ ΤΟΛΜΗΣΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ
-τα ταξίδια που ποτέ δεν θα κάνω, τα μέρη που ποτέ δεν θα δω, οι δίσκοι που ποτέ δεν θα βγάλω, τα τραγούδια που δεν θα μπορέσω ποτέ να γράψω, οι στόχοι που απλά μείνανε στο πάτωμα, μαζί με το κενό
-που είναι το κενό?
-τα αυτοκίνητα που μπήκα μέσα και με κάναν βόλτες με τους φίλους μου και ήμουν άνετα και ήμουν όμορφα και ήταν οι πιό όμορφες στιγμές της ζωής μου
-αν ήταν να τα πέταγα όλα, θα κράταγα μόνο τις βόλτες με το αυτοκίνητο.
-και μάλλον αυτή την φωτογραφία
-η αδυναμία μου, το αδαές μυαλό μου, η έλλειψη συγκέντρωσης, η αναποφασιστηκότητα, η ΔΕΙΛΙΑ Η ΔΕΙΛΙΑ Η ΔΕΙΛΙΑ. "δεν υπάρχει χειρότερο ανθρώπινο ελάττωμα από την δειλία"
-οι στιγμές που ζήλεψα, οι στιγμές που δεν ήμουν ο εαυτός μου, οι ανασφάλειες μου, η γαμημένη η τύχη μου(όχι τελικά)
-ο γούντι άλεν και ο γούντι άλεν, και όταν πεθάνει θα αλλάξει ο κόσμος μου, θα αλλάξει η ζωή μου, θα ζούμε κάπου αλλού και όχι εδώ που είμαστε, θα είμαστε κάποιοι άλλοι. θα ειμαι δυστυχισμένος
-η ευτυχία του κερδισμένου χρόνου, η ευτυχία της ώρας που πηγαίνει εκεί που πρέπει και δεν πάει χαμένη. περπάτημα, μουσική, δουλειά, μουσική, φαγητό
-όλα αυτά τα φαγητά που έχω φάει, όλα αυτά τα κιλά που δεν αφήνουν το κορμί μου ήσυχο, όλοι αυτοί οι πειρασμοί (που δεν ειναι καβλιά, αλλά είναι ΦΑΓΗΤΟ), όλες αυτές οι σοκολάτες, οι γλυκιές σοκολάτες, που είναι χίλιες φορές πιό γλυκιές όταν ξυπνάς μετά τον μεσημεριανό ύπνο
-τα γερμανικά, η πιό ωραία γλώσσα στον κόσμο, και η γερμανία που θα μείνει εκεί να με κοιτάει, εκεί, μαζί με όλες τις λάθος αποφάσεις μου, και όλα τα τυχαία συμβάντα
-και όλα θα πάνε καλά, όλα θα πάνε καλα, ΜΕΧΡΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΣΚΛΗΡΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΟ
-τα μπάνια που δεν μπόρεσα να κάνω, η θάλασσα που σιχαίνομαι, η ζέστη και η σίχλα στο κορμί μου, η μοναξιά μου, ο εαυτός μου, ο μικρός χαζός εαυτός μου.


-πρέπει να εκτυπώσω το εισιτήριο για αύριο.
-πόσο θα ήθελα να μπορούσα να ζωγραφίσω!
-είμαι μία μηχανή που παράγει ημιτελή ταλέντα, και τέλειες αποτυχίες