κενώ

σκέφτομαι τα εξής:
-δεν έχω ίντερνετ στο σπίτι και έτσι αναγκαστικά θα γράφω σε άκυρες στιγμές, όπως τώρα πχ, και θα τα ανεβάζω αργότερα.

-σήμερα ήπια μετά από καιρό, και προσπάθησα να μιλήσω με την κωστάντια, τον σίμο, τον ιωσηφίδη και τον ζαχαράκο

-ένιωθα ότι κάνω άπειρα λάθη στον δίσκο και ότι τα έχω πάρει όλα στραβά και ότι ειμαι άχρηστος. μόνο αυτό και τίποτα άλλο δεν ένιωθα. βυθιζόμουν στην ανυπαρξία και στην ασημαντότητα, αργά και σταθερά. και πονούσα λίγο, αλλά όχι πολύ.

-i wanna show to my girl that i need her. ειναι αλήθεια, χωρίς δεύτερη σκέψη ότι το song for ariel του panda είναι το καλύτερο τραγούδι που έχω ακούσει εδώ και τρία χρόνια ακριβώς, χωρίς καμία υπερβολή. καμία μα καμία.

-δεν με σηκώνει το αλκόολ τελικά, και τίποτα άλλο δεν με σηκώνει. επίσης η μοναξιά εδώ υπάρχουν φορές που νιώθω ότι με γονατίζει αλλά στην πραγματικότητα μου κάνει καλό. ίσως γιατί το πήρα απόφαση να το κάνω αυτό. αυτό και τίποτα άλλο. και δεν θα ξαναγκρινιάξω για την επιλογή μου. ποτέ. ποτέ.

-"και αγάπησα τις λέξεις που με ταπείνωσαν γιατί με ανακαλούσαν σε μιάν άλλη παιδικότητα"

-"search for the truth and you should find"

-αδυνατώ να καταλάβω τον τρόπο με τον οποίο ενώνονται τα γεγονότα μεταξύ τους και αρνούμαι να δεχτώ ότι ειναι 19 σεπτεμβρίου και έχει ακόμα γαμοζέστη σιχαμένη. σιχαίνομαι τις ζέστες και τα καλοκαίρια από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

-και τι είμαι τελικά? και τι ειναι αυτό που κάνω? έχει άραγε νόημα? και πως θα ήταν η ζωή μου αν δεν διάβαζα τον πέρεκ? θα ήταν η ίδια? και πόσο κοντά είναι το μιλάνο? και τι αίσθηση έχει η απόρριψη? και πως είναι όταν καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει? και πως το καταπίνεις? και πως ζεις μόνος σου?

-δεν θέλω να ζήσω μόνος μου.

-θέλω να ζήσω μαζί σου. και μόνο.