12.6.10

δογματισμός

αν μπορούσα να δώσω έναν και μόνο χαρακτηρισμό στον εγκέφαλο μου, αυτό θα ήταν "μικρός, κολλημένος και ασταθής". (τρεις είναι αλλά συνδέονται, και όχι μόνο από τα αυτάκια, τα διπλά αυτάκια)

όσο έυκολα ενθουσιάζομαι με κάτι, τόσο έυκολα μπορώ να απορρίψω κάτι άλλο, χωρίς καν να μπω στην διαδικασία να ασχοληθώ μαζί του. βλαμένος, μόνο βλαμένος. βέβαια, μπορώ και εδώ να βρω μία σύνδεση.

όταν με κοροιδεύει κάποιος, το πιό έυκολο πράγμα να μου πει είναι ότι "εσύ βρε κάθυστερ αλλάζεις τα αγαπημένα σου οτιδήποτε κάθε βδομάδα". και είναι αλήθεια. αλλά και από την άλλη, αν έλεγα μιά ζωη ότι ο καλύτερος δίσκος των τελευταίων 10 χρόνων είναι το since i left you δεν θα ήμουν παράξενος? (ανα μήνα είναι τα εξής: madvillainy, illinoise, the doldrums, donuts, antics και κάποια που τα ξεχνάω. αλλά όταν τα θυμηθώ θα είναι τα "καλύτερα")

σε κάθε περίπτωση, το από πάνω έρχεται σε απόλυτη αντιδιαστολή με το γεγονός ότι ΣΙΧΑΙΝΟΜΟΥΝ ΜΕ ΜΙΣΟΣ ΤΟ ABLETON LIVE ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ και δεν έλεγα με τίποτα να αλλάξω το κεφάλι μου. για την ακρίβεια, μία συγκεκριμένη περίοδο (για αρκετά χρόνια δηλαδή) έπαιζα και έγραφα μόνο με audiomulch και sony acid pro και audition. μετά σταμάτησα τον υπολογιστή για τα πάντα, και είχα μονο το acid για να γράφω καμιά φωνούλα και κανένα πληκτράκι τσόντα. αλλά γενικά από μακριά, καλύτερα όλα εκτός υπολογιστή. και τώρα που γράφω, ακόμα έτσι είμαι. και σε κάθε περίπτωση, αν κάποιος με ρωτούσε "τι θεωρείς κουλ για έναν λαπτοπά?", θα απαντούσα "pure data ή super collider ή audiomulch".

αλλά, με το που αγόρασα αυτό το γαμημένο το μακ, και έπρεπε να βρώ τρόπο να ηχογραφήσω κάτι, κατάλαβα ότι δεν έπαιζε sony acid pro για μακ! έψαχνα εδώ και 5 μήνες όλα μα όλα τα αντίστοιχα προγράμματα. κατέβαζα τα ντέμο από όλα μα όλα για να τα δοκιμάσω. όλα μα όλα μα όλα. και όλα ήταν εντελώς ανάποδα με ότι είχα συνηθίσει.

χμμμ, για να μην το τραβάω και πολύ, το ableton ούτε καν το δοκίμαζα για το πολύ απλό λόγο ότι το έχουν όλοι και όλα ακούγονται παρόμοια.
το κατέβασα, γαμάει, έχω το τράιαλ, έχει ακριβώς ότι θέλω να κάνω, τα κάνει όλα πανεύκολα, είμαι ευτυχισμένος, το αγοράζω μεθάυριο, τόση χαρά μα τόση χαρά.

5 σχόλια:

  1. κάποτε μου έλεγες να μην τρώω την όλη μούφα με τα Mac, εγώ τώρα τι να πιστέψω;
    όσο για το άμπλετον επίσης κάποτε είχες πει να το μαθαίναμε μαζί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. προσκυνα

    και μετα πες μας τι εννοεις "ολα ιδια"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. προσκυνάω μονο το 404, το 57αρι, τα ντιλέϊ μου και τους κομπρέσορες μου :-P

    και άμπλετον μόνο σαν μούλτιτρακ, εννοείται :) αλλά ότι καλύτερο, και ότι πιό απλό και έυκολο.

    απλά έχω την αίσθηση, ότι όταν πολύς κόσμος έχει τα ίδια ακριβώς εργαλεία, υπάρχουν στιγμές που ακούς μιά ομοιογένεια. βέβαια, το ίδιο το αμπλετον είναι τόσο έυκολο,χρηστικό και intuitive που οποιαδήποτε άλλη κουβέντα έρχεται δεύτερη.

    δευτέρα σκάω τα 209 ευρώ. ζεστά ζεστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. e ta ergaleia tha einai panta ergaleia. me ta idia ergaleia h mana moy tha ftiaksei fagitara ki egw apla tha lerwsw thn koyzina, den exei na kanei. sorry gia greeklish, ta net cafe edw einai perierga

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μα εννοειται! εννοειται! απλα ειναι σαν να εχουν όλοι την ιδια κιθαρα. προφανώς και δεν γινεται όλοι να παιζουν το ίδιο, και ο καθενας ειναι τι κανει με την κιθάρα του, αλλά αλήθεια, πόσο καλά θα ένιωθε κάποιος αν ήξερε οτι είχε την ίδια κιθάρα με όλους τους άλλους? είναι αυτά τα σχεδόν ψυχοτροπικά κριτήρια που σε κάνουν να διαλέγεις ένα αρμόνιο αντί για ένα άλλο, και ένα πεταλάκι αντι για κάποιο άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή