τρόμος

τελειώνει το βιβλίο που διαβάζω. παρατηρώντας ότι είναι ΟΝΤΩΣ το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει στη ζωή μου, και αναλογιζόμενος το επόμενο μου βήμα, σκέφτομαι τα εξής:

-το ξαναρχίζω από την αρχή. κατευθείαν.
-το αγοράζω στα αγγλικά και το ξαναδιαβάζω.
-ξαναξεκινάω το Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο.
-συνεχίζω το 2666 από εκεί που το άφησα.
-ξεκινάω να διαβάζω το V. του πίντσον.
-ξαναξεκινάω το κουτσό του κορτάσαρ (το είχα αφήσει λίγο πριν την "μέση")
-αγοράζω τα άπαντα του γούντι άλεν στα αγγλικά και ξεκινάω να τα μαθαίνω απέξω
-τελειώνω το professor of desire (βαρέθηκα μόνο που το σκέφτηκα)
-σταματάω τα βιβλία και ξεκινάω να μαθαίνω ισπανικά
-σταματάω τα βιβλία και κάθομαι και διαβάζω περισσότερο για την σχολή
-ξαναψάχνω το master and margarita του bulgakov και ξεκινάω με αυτό.

πωπω, δεν ξέρω, νιώθω σαν να πέρασα 3 μήνες ακούγοντας μόνο κολτρείν. απορώ πως μπορώ να διαβάσω κάτι, οτιδήποτε, και να μην μου φανεί μαλακία.