28.2.10

νοσταλγία(σέϊκ ντάουν)

δύο και τρείς φορές ή ακόμα και περίσσοτερες.

--
ίντρο
--

ακούω το () μετά από καμπόσα χρόνια και νιώθω πάλι να φεύγει το κεφάλι μου προς τα πίσω και να περπατάω από τον άγιο κωνσταντίνο προς το πανεπιστήμιο με τα πόδια και να χιονίζει και να ακούω το () με το ντίσκμαν και να ακούω αυτή τη φωνή και να μη ξέρω γιατί μου διαλύει τα μυαλά και γιατί νιώθω ότι ο εγκέφαλος μου κάνει την ίδια διαδρομή με το υπόλοιπο κεφάλι μου. προς τα μέσα.

--
σήμερα όμως, ή μάλλον τώρα όμως: 1979
--

στο ριπίτ, σαν να είμαι στο 1995, και να βλέπω εμτιβί. το 1979 είναι αρρωστημένος τρόπος για να πεθάνεις γρήγορα. με πιάνει νοσταλγία, για ένα τραγούδι που μιλάει ήδη για τη νοσταλγία. ίσως κάποιος πρέπει να γράψει ένα τραγούδι για το 1979 και μετά να το ακούω και να θυμάμαι και το 1979 αλλά και αυτά που γράφω τώρα, αλλά και το 1995 αλλά και το 1979. όλα μαζί. να μην λείπει τίποτα.

το τραγούδι είναι τέλειο, υπάρχουν φορές που σκέφτομαι ότι ειναι το αγαπημένο μου τραγούδι από πάμπκινς. για την ακρίβεια, σταμάτησα να ακούω παμπκινς το 2000, το τελευταίο τραγούδι που μου τα έσκασε ήταν στο stand inside your love. αλλα το 95, το 96, το 97, το 98... πωπω, το κεφάλι μου μόνο διαλυόταν με παμπκινς.

στο σχολείο οι κουλ τύποι ακούγανε REM, Nirvana, Pumpkins, KORN, RATM, Στέρεο Νόβα. Εγώ άκουγα μόνο Floyd τότε, και το πέρασμα στο αλτέρνατιβ ήταν το K των Kula Shaker. χα χαχα.

Αλλά πριν από αυτό, κάποιος γύρναγε το διπλό δίσκο των παμπκινς, κάπου ανάμεσα σε συζητήσεις για το τρεινσπότιν (εγώ πήγα με την μάνα μου να το δω παντως, την ανάγκασα να το δει δευτερη φορά. όταν είχα δει την αφίσα του τρεινσπότιν πρώτη φορά, νόμιζα οτι ο γιούαν μακγκρέγκορ ήταν ο τζόρτζογλου. πωπω, ευτυχώς περάσανε εκείνα τα χρόνια)

δεν μου λείπει καθολου το σχολείο. καθόλου. μηδέν. το σιχαινόμαι. τα σιχαίνομαι εκείνα τα χρόνια. δεν έχω ούτε μία καλή ανάμνηση. θυμάμαι μόνο να νιώθω άσχημα, συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια. μπορώ να ανακαλέσω τουλάχιστον 150 περιπτώσεις που ένιωσα άσχημα με συγκεκριμένο τρόπο. έτρωγα bullying, έτρωγα αδιαφορία, έτρωγα μοναξιά. απανωτά και συνεχόμενα.

λίγα πράγματα μου έχουν μείνει. τα ξενύχτια μου για να ακούσω ένα δυό τραγούδια από το adore, το διάβασμα στο σπίτι ακούγοντας ανταπόκριση από το λάϊβ των παμπκινς στην αθήνα (την άλλη μέρα έδινα ανθρωπολογία, ήμουν 1η λυκείου). και δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την τριήμερη στην ιτέα, που είχα μόνο το siamese dream μαζί μου, και το άκουγα χιλιάδες φορές, και ήταν χειμώνας προς άνοιξη, και είχε σύννεφα, και άκουγα όλη την μελαγχολία του σύμπαντος να έρχεται καταπάνω μου και να μην με αφήνει να πάρω ανάσα.

και τώρα ακούω το 1979, και νιώθω. ακούω αυτό το μοτόρικ πράγμα να μου τα σκάει, θυμάμαι τον κόργκαν μέσα στο αμάξι να τραγουδάει, θυμάμαι και πάλι το εμτιβί, θυμάμαι την βέροια, με θυμάμαι να περπατάω μόνος μόνος μόνος μόνος και να ακούω μουσική (τελικά γαμώ τον χριστό μου μιά ζωή περπατάω και ακούω μουσική, δεν ξερω αν θα αφήσω τίποτα άλλο πίσω μου παρα μόνο διαλυμένα παπούτσια και χαλασμένα ακουστικά).

και ακούω ακόμα την φωνή του κόργκαν, ακούω αυτό το κάτι σαν λούπα και είμαι έτοιμος να κλάψω. γιατί δεν ξέρω αν είμαι χαρούμενος που μεγάλωσα, και δεν ξέρω αν το παρελθόν μου με σιχαίνεται και με εκδικείται, ενώ εγώ απλά προσπαθώ να το αγαπήσω. αλήθεια δεν ξέρω.

τhe street heats the urgency of now, as you can see there is no-one around.

10 σχόλια:

  1. pw pw...thymasai ena kommati "Tear" apo to Adore??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος28/2/10 22:10

    aaaaaaaaaaaaaaa re larry, se niwthw. ta idia akougame tote...

    tin imera pou edwsa panellinies akouga to "today" twn pumpkins. ekeini tin mera patwsa vevaia stin istoria desmis alla de variesai...kai to 1979, ti kommatara, teleio, opws kai sxedon ola apo to mellon kollie (akoma anatrixiazw otan akouw to tales of the scorched earth kai to love. to mellon kollie mallon me voithise na katalavw kapoia pragmata, eixe polles alithies mesa i toulaxiston auta pou egw thewrousa alithies (...and I still believe that I cannot be saved---15 xronia meta)

    kai thimamai kai to trainspotting pou eida sto Lido kai me psiloapogoiteuse, eixa fainetai polles prosdokies tote apo ton boyle, giati to shallow grave mou eixe anatinaxei to myalo (if you cant trust your friends, then what?- me ton eccleston sto psigeio (me ton kairo to agapisa omws to trainspotting alla oxi oso to shallow grave)

    kai oi sigur ros...otan akouga to ()panta nomiza oti xionize sto Volo, asxeta an ekso eixe 30 vathmous.

    a re sy...me sigkinises...Filia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος28/2/10 22:45

    "...with the headlights pointing at the dawn...we were sure we'd never see an end to it all..."

    πόσο απίστευτες μπορεί να είναι δύο φράσεις κολλητά σε ένα τραγούδι;

    αμ το siamese: soma, mayonaise, silverfuck (από την εποχή που μαθαίναμε τίτλους και στίχους απόξω, όχι όπως σήμερα που λέμε: "μου αρέσει το 2, το 5 και το 7!").

    είχαν κι εκείνο το σαδιστικό ντιζάιν στο βινύλιο με τα λόγια τυπωμένα όπως ναναι πάνω στις φωτό και τις ζωγραφιές κι έπρεπε να παίρνεις μεγεθυντικό φακό για να τα διαβάσεις...

    και το pisces iscariot-πόσα φοβερά κομμάτια δεν είχαν μπει στους δίσκους τους! και διασκευή στο landslide!

    τι κρίμα που ο κόργκαν έγινε τόσο μαλάκας μεγαλώνοντας. αλλά πάλι...ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος.

    άντε πάλι μας πήγες βόλτα με τη χρονομηχανή

    τσάο από Λούξ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος28/2/10 23:20

    Tear
    Tear
    Tear
    Tear
    Tear
    Tear

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. bodies αγαπούσες;

    κι αυτός ο μικροφωνισμός που σκάει στο μάγιονεζ ανάμεσα στα ακόρντα, ήταν 94 και μου διέλυε το κεφάλι.

    Είχε παίξει τότε το mtv κι ένα λάιβ τους από την εποχή του siamese κι η βιντεοκασέτα μου είχε διαλυθεί στο soma.

    να το:
    http://www.youtube.com/watch?v=bYkXjsNGgIM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. και εμένα το 1979 ήταν το αγαπημένο μου, μαζί με το throught the eyes of ruby. μπορώ μάλιστα να πω πως το 1979 είναι το αγαπημένο μου ροκ τραγούδι ever. ειδικά εκεί που έσκαγε η γέφυρα με την υπέροχη μελωδία και το μπασάκι που άρχιζε να χτυπάει παρατεταμένα με τελείωνε.
    faster than the speed of sound.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος1/3/10 15:51

    prepei na ginoume filoi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος1/3/10 21:29

    mellon collie re mουnia
    kai adore εξω απο το metropolis το 97
    1η πανευρωπαικη κυκλοφορια του
    adore στο metropolis στις 12 το βραδυ,
    σαββατο ηταν νομιζω και σιγουρα μαιος
    και μια τεραστια ψηφιακη εκτυπωση με το εξωφυλλο του δισκου ειχε καλυψει ολο το κτιριο
    γαμησε τα μπερδευτηκα κ νομιζα οτι ζουσα στο λονδινο..προς στιγμην
    και μετα η συναυλια στον λυκαβητο
    η γνωριμια με τον κοργκαν και την γκομενα του
    του (2 3 λεξεις)
    το 1979 ανπλαγκαντ
    το τουναιτ ανπλαγκαντ
    κατι ΒΛΑΚΕΣ που πεταξαν πετρα στν νταρσυ(βρε βλογιοκομενε αφου δεν γουσταρεις να πας καπου γιατι πας ρε καγκουρω?ε?τσαμπα μαγκες οπως παντα)
    ...τωρα ο κοργκαν ειναι καμενος και κανει διαφημιστικα για το ρεστλινγκ τσανελ
    και γω ειμαι καμενος θυμαμαι διαφορω και τα μοιραζομαι στο μπλοκ του λαρυγκα
    καλη φαση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος1/3/10 21:33

    ...episis ayto eixa grapsei kapote
    epi tou idiou thematos
    http://kapetank.wordpress.com/2008/10/23/mellon-collie-and-the-infinite-sadness-24101995/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. μελιδη ποσο μπορει να σ'αγαπαω ρε μαλακα?
    για την ακριβεια δε σ'αγαπαω.
    ειμαι ερωτευμενος μαζι σου.λιτεραλυ.
    οπως ερωτευται ενα κοριτσακι τον νικοπολιδη, ή τον τζονι ντεπ.
    εγω περνουσα τελεια στο σχολειο.δεν εκανα ποτε βολτες με τα ποδια ακουγοντας μουσικη μεχρι να σε γνωρισω.αλλα ολα αυτα που γραφεις μου γαμαν την ψυχη τοσο δυνατα που εχω εξι οργασμους μεχρι να τελειωσω καθε σου ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή