30.1.10

επιρροές (

υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι ότι τα πιο επιδρασικά πράγματα για μένα για την χρονία που πέρασε ήταν

- το μεριγουέδερ (μου έμαθε να μην φοβάμαι)
- το ρέπο (μου έμαθε να μην με νοιάζει τίποτα)
- τα γερμανικά (μου μάθανε διάφορα αλλά τα ξέχασα)
- το σπίτι στην αγίου μελετίου
- το λάϊβ του edan (μου θύμισε για άλλη μια φορά πως το ταλέντο και εγώ δεν θα βρεθούμε ποτέ στο ίδιο δωμάτιο)

αλλά κυρίως, χμμμ, ήταν αυτό ακριβώς το βίντεο.

τι μου έμαθε?

όχι πολλά.

απλά να κοιτάω την οθόνη για ώρες σε φουλ σκριν και με κλειστά τα φώτα, και ίσως να κόβω κάπως πιό παράξενα.

αλλά τίποτα δεν έχει νόημα.

σίγουρα ίσως.
. 04:29

6 σχόλια:

  1. Ανώνυμος30/1/10 19:16

    mpes ligo sto mail an exeis xrono

    xanthos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος31/1/10 17:32

    Re si Larry de mas les kai ti einai auto to video, kai se mas pou den kseroume???

    Kostas

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μελ31/1/10 17:52

    εεε βασικά ένας τύπος έχει κάνει ένα τραγούδι χρησιμοποιώντας σαμπλς από την αλίκη και μετά κάποιος το πέρασε στο youuuutuuuuube και ειναι τέλειο ειδικά αν το βλέπεις βράδυ, φουλ σκριν, με κλειστά φώτα, και να κοιτάς στο κέντρο της οθόνης.

    είναι ωραίο τραγούδι, κάτι σαν διαλυμένοι avalanches

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος31/1/10 17:58

    δε χρειαζεται να βρεθεις στο ιδιο δωματιο με το ταλέντο,το κουβαλάς στη πλάτη σου.
    σ αγαπω
    κου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος1/2/10 21:56

    http://thru-you.com fadazomai toxete dei alla se periptwsi pou den.. tetoioi tipoi se kanoun na niwtheis oti den xreiazesai tpt gia na grapseis, mono diathesi +talento. k pes to prwto toxeis..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος6/2/10 19:53

    οταν ημουν μικρος ειχα ενα βιβλιο με εικονες που φαινομενικα εδειχναν ασαφη σχηματα με εντονα χρωματα, αλλα αν τις κοιτουσες αλλιως εβλεπες αλογα, ελεφαντες, γυμνες και τετοια.ημουν πολυ μικρος, 5, 6 χρονων.μπορει και πιο μεγαλος αλλα δεν εχει σημασια.παντως ηταν με διαφορα το μεγαλυτερο σοκ στη ζωη μου μεχρι να γνωρισω την καριολα την εφη.πιουρ ματζικ.μου το θυμισε παρα πολυ και συγκινηθηκα λιγο.γιατι ειναι πολλες οι στιγμες που αγνοουμε -για χρονια ή αν δεν τυχει, μπορει και για παντα- ποσο πολυ μας εχουν διαμορφωσει.
    εχω την ιδια ζαλαδα στο κεφαλι που ειχα και τοτε!απιστευτο.σ'εχαριστω παναγιωτη
    σιμοσ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)