και το αστείο είναι ότι δεν έχω άσχημη διάθεση. κάθε άλλο.

είναι τόσο αργά και ήμουν τόσο έτοιμος να κοιμηθώ και τελείωνα μία διαφήμιση και σκεφτόμουν ότι θέλω απλά να καταλάβω τι έχω στο κεφάλι μου.

σήμερα σκεφτόμουν ότι όταν ήμουν στην αθήνα με το κορίτσι ήταν πολύ όμορφα. βλέπαμε ταινίες στο σινεμά και πηγαίναμε στις εκθέσεις κάθε κυριακή. ήταν πολύ πολύ όμορφα τελικά. αλλά δεν το καταλάβαινε κανείς.

"ώ μάταιες ελπίδες, πόσο σας αγαπήσαμε έναν καιρό"

πολύ παράξενο. παραμόρφωση. δεν ξέρεις τελικά τι γίνεται. και γιατί όμως πρέπει να μας διαλύει αυτό το ριεβαλιουέσιον για πάντα? επιρρεπής.

έμαθα διάφορα πράγματα αυτές τις μέρες. ανάμεσα σε άλλα έμαθα ότι το μυαλό όταν σκέφτεται πολύ, τελικά δεν σκέφτεται, αλλά επίσης θυμήθηκα ότι όταν πέφτεις για ύπνο, ο τρόμος είναι πάντα εκεί. σε εκείνα τα 10 δευτερόλεπτα πριν να κοιμηθείς.

εκεί είναι ο τρόμος. για πάντα εκεί θα είναι. δεν θα αλλάξει ποτέ αυτό πιστεύω.

"και τις νύχτες σχεδίαζα έκτακτα δρομολόγια τραίνων για κείνους που άργησαν ή ονειρευόμουν να ζήσω υπέροχα, απερίσπαστος από προσωπικές ευδαιμονίες"

νιώθω ότι εξανεμίζομαι και ότι γίνομαι σαν νερό μερικές φορές. και δεν ξέρω καν που θα πέσω. πόσο πιεσμένος ήμουν περσι. πόση πίεση μπορεί να κουβαλούσα. είμαι καλύτερα όμως?

είμαι? αφού νοσταλγώ ακόμα, είμαι καλύτερα?

"έχασα τις μέρες μου αναζητώντας τη ζωή μου"
"έχασα τις μέρες μου αναζητώντας τη ζωή μου"
"έχασα τις μέρες μου αναζητώντας τη ζωή μου"
"έχασα τις μέρες μου αναζητώντας τη ζωή μου"
"έχασα τις μέρες μου αναζητώντας τη ζωή μου"
"έχασα τις μέρες μου αναζητώντας τη ζωή μου"
"έχασα τις μέρες μου αναζητώντας τη ζωή μου"