3.7.09

παραλογισμός

-είδα έναν φίλο μου να στεναχωριέται και έναν άλλο να με στεναχωρεί

-κοιμήθηκα σε διπλό κρεβάτι στο σπίτι των ονείρων μου και έκανα ικανές διαδρομές στο πήλιο για να νιώσω λίγο καλύτερα και άκουσα και αγαπημένες ιστορίες σχέσεων και ίντριγκας από αγαπημένα πρόσωπα που πάντα μου αρέσει να το συζητάμε. στις μικρότερες λεπτομέρεις κρύβεται πάντα η αγάπη και ο ανεκπλήρωτος έρωτας.

-νιώθω μερικές φορές υπερβολικός στις αντιδράσεις μου αλλά από την άλλη νιώθω τόσο αποκομμένος από κάποια πράγματα που μου φαίνεται οτι αντιδράω λογικά

-και στην τελική, δεν υπάρχει τίποτα πιό λόγικο, από το να εκφράζεις την αγάπη σου για τους φίλους σου περνώντας χρόνο μαζί τους.

-νιώθω ότι έχω κουραστεί να πρέπει να δείχνω στους γύρω μου ότι έχω ανάγκη την παρέα τους. με έχει κουράσει. ίσως να μην το εκφράζω σωστά, δεν ξέρω, αλλά και πάλι, νιώθω ότι γίνομαι τόσο γκόμενα μερικές φορές.

-το αστείο είναι ότι μου αρέσει κιόλας λιγάκι.

-αλλά όχι πολύ

-μάλλον κουβαλάω πολλά κόμπλεξ από μικρός, για το πως πάντα ένιωθα ότι ήμουν στην απ'έξω. το παράξενο είναι οτι για τα ΙΔΙΑ ακριβώς άτομα που το ένιωθα μικρός, απλά το νιώθω ακόμα. αλλά ξέρεις γιατί γελάω? γιατί τους γράφω στα αρχίδια μου πιά.

-αλλά όχι κι εσύ ρε μαλάκα. όχι. μπορούσες να πας στο αμέϊζ αργότερα. μπορούσες να φύγεις νωρίτερα από εκεί που ήσουν. ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΑΝΤΩΣ.

-τι να πω? άντε γαμήσου μάλλον.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου