->δεν φταίω

i am on an open sea
just drifting as the hours go slowly by

το before and after science του brian eno είναι πραγματικά παράδοξος δίσκος. ξεκινάει με την πρώτη πλευρά να νομίζεις ότι είναι σαν την καλή χαρά, και στην δεύτερη πλευρά απλά μαυρίζει την ψυχή σου. αλλά την κάνει κατάμαυρη, δεν την μαυρίζει απλώς.

συνεχίζοντας να είμαι υπερπροβλέψιμος, ένα από τα πράγματα που μου πήρε η αθήνα και δεν μου τα έφερε ποτέ πίσω, είναι οι χαρούμενοι απογευματινοί ύπνοι. έχουν πεθάνει, ανεπανόρθωτα τους έχω χάσει, και είναι πραγματικά άδικο, γιατί ήταν από τα λίγα πράγματα που λάτρευα να κάνω, όπου κι αν ήμουν.

σήμερα ξύπνησα, πήγα στην σπίντεξ, έμαθα ότι πρέπει να πάω στην ξάνθη αύριο το πρωί, γύρισα σπίτι, ίδρωσα, έφαγα, βγήκα έξω, ξαναγύρισα, και αποφάσισα να ρίξω αυτόν τον ύπνο που πάντα αγαπώ. τον ύπνο που έριχνα κάθε φορά που τελείωνε μία μεγάλη περίοδος πίεσης.

αλλά όχι σήμερα. απλά όχι.

έβαλα να ακούσω τον ίνο. άκουγα το νόουαν ρισίβινγκ και χαιρόμουνα, αποκοιμήθηκα στο μπακγουόυτερ σκεφτόμενος τον τζάκι λίμπετσάϊτ, και αντί να κοιμηθώ μέχρι τέλους, ξύπνησα στο τζούλι γούιθ (με τους παραπάνω στίχους) και ήθελα να κλάψω γοερά και όχι από μέσα μου απλά.

i am on an open sea
just drifting as the hours go slowly by
julie with her open blouse
is gazing up Into the empty sky.

μετά έπεσε το by this river και επισήμως ξύπνησα θλιμένος και ιδρωμένος.

--
παλιά όμως?
--

τα καλοκαίρια στην βέροια, γυρνούσα σπίτι στις 2, έτρωγα, κοιμόμουν στις 3 μπρούμυτα, ξύπναγα στις 5 στο πλάι, έτρωγα καρπούζι, έκανα μια βόλτα και πήγαινα για τρέξιμο ή για μπάσκετ ή για ποδήλατο ή απλά πήγαινα στον στράτο και με βαρούσε λίγη δροσίτσα στο κεφάλι, ή απλά καθόμασταν και κοιτούσαμε τον μανόλη να κοιμάται και γελούσαμε.

αναλογίζομαι ότι ίσως να μου συμβαίνουν δύο πράγματα

1. είμαι τόσο επαρχιώτης βαθιά μέσα μου, που απλά δεν μπορώ να ζήσω σε μεγάλη πόλη. αυτό όμως έρχεται σε ολοκληρωτική αντίφαση με ότι προσπάθειες μπορεί να κάνω για τα μακροπρόθεσμα σχέδια μου. δεν ξέρω.

2. το δεύτερο πράγμα είναι ότι έχει αρχίσει να αυξάνεται η κοιλιά μου επικίνδυνα και απλά έχει φτάσει σε σημείο επέκτασης που δεν με αφήνει να σκεφτώ καθαρά. αλλά και πάλι δεν ξερω.


--
τα 5 πράγματα που θα έκανα τώρα αν δεν ήμουν εδώ και ήμουν κάπου αλλού
--

1. θα άκουγα το by this river στο παλιό παλιό παλιό σπίτι μου στον βόλο και μετά θα έβγαινα βόλτα με το ποδήλατο.
2. θα έπαιρνα την κωστάντια με το αυτοκίνητο και θα πηγαίναμε στην πελοπόννησο για 5 μέρες και θα ακούγαμε μπομπ ντίλαν και λούτσιο μπατίστι για ώρες και ώρες και ώρες.
3. θα πήγαινα να παίξω μπασκετ και θα πάθαινα θερμοπληξία και θα μπορούσα να κοιμηθώ σίγουρα με ιδιαίτερο τρόπο.

έχω πάθει θερμοπληξία μόνο μία φορά στην ζωή μου. το 2006. σκεπαζόμουν και ζεσταινόμουν, ξεσκεπαζόμουν και ξεπάγιαζα. σηκωνόμουν όρθιος και έπεφτα κάτω, ξάπλωνα και και έπιανε ναυτία. καθόμουν σε καρέκλα και δεν μπορούσα να κεντράρω πουθενά, κέντραρα κάπου και μετά από 2 λεπτά ξεχνούσα τι κοιτάω.

τώρα που το σκέφτομαι, ή μάλλον τώρα που ξαναδιαβάζω την τελευταία παράγραφο, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως ΕΤΣΙ ακριβώς είμαι ούτως ή άλλως.

->lasciarti non è possibile