βλάκα

αγοράζω βιβλία και καλοκαιριάζει αλλά δεν είμαι στο βόλο που πάντα μου άρεσε να είμαι. επίσης δουλεύω και δεν έχω καν την ευκαιρία να βολτάρω ανέμελος και να παίρνω δανεικά αμάξια και να φέυγω.

αυτό που είχε πει ο ιωσηφίδης και με είχε σημαδέψει είναι ότι όταν είσαι μικρός τα πάντα είναι λευκό χαρτί. και εσύ απλά περιμένεις να γεμίσει. οι πιθανότητες είναι άπειρες.

όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο δεν ήξερα τι μου γινόταν. ήταν το πιό τέλειο συναίσθημα του σύμπαντος. και σήμερα δεν ξέρω τι μου γινέται, αλλά νιώθω τύψεις και δεν μπορώ να κοιμηθώ όχι μόνο τα βράδια αλλά και τα μεσημέρια.

δεν νιώθω άσχημα όμως, απλά δεν ξέρω τι μου γίνεται.

μου αρέσει να βλέπω το εργαστήριο του μπέϊκον. μου δίνει ελπίδες.

επίσης έχω φτάσει στο σημείο να ενθουσιάζομαι με μουσικούς που κάνανε καριέρα σε μεγάλη ηλικία.

παθέτικ.

αλλά δεν ξέρω, μερικές φορές νιώθω ότι θα σπάσει το κεφάλι μου.

παλιά ξερνούσα με την θάλασσα. από την κωστάντια και έπειτα την αγαπάω.

ψέματα, δεν την αγαπάω, απλά βρήκα κάποια κουλ σημεία τομής.

αυτό.

επίσης, σκέφτομαι για μέρες ότι δεν μου αρέσει η αθήνα, αλλά τελικά δεν αντέχω την ζέστη.

μήπως τελικά έιμαι πιό βλάκας απ'ότι πίστευα?

ο μπάντι χόλι πέθανε πολύ μικρός.

αυτή είναι η απάντηση μου.