βέροια για πάσχα

είμαι χαζός γιατί θα φτάσω 27 και ακόμα θα θέλω να έρχομαι το πάσχα στην βέροια, σαν κανένας καθυστερημένος.

άρα το ερώτημα είναι τελικά, χαζός ή καθυστερημένος?

θα διάλεγα το καθυστερημένος, ένι ντέϊ.

είναι τέλεια το πάσχα εδώ, χωρίς κανέναν προφανή λόγο. και τα χριστούγεννα τα λάτρεύω στην βέροια (και όπως και το πάσχα, μου είναι απλά αδιάφορα οπουδήποτε αλλού) και ώρες ώρες αισθάνομαι πως αυτή η υποθάλπουσα εξάρτηση από το σπίτι μου μόνο κακό μπορεί να μου προκαλέσει.

αλλά από την άλλη, τόσο καιρό στην αθήνα δεν έχω καταλάβει χριστό από άνοιξη, αν εξαιρέσεις το ότι μυρίζουν κάνα δυο δέντρα στην πλατεία στην φωκίωνος, αλλά και πάλι δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, μπορεί απλά να είναι άθλιο αρωματικό χώρου, από εκείνο που κάνει φστ κάθε ένα τέταρτο (και συνήθως αυτό το ίντερβαλ είναι αρκετό για να τύχει να περνάς από μπροστά του και να σου σκάει στα μούτρα όλος ο καρκίνος). αλλά και πάλι, και κανονική να είναι η μυρωδιά από τα δέντρα, πάλι είναι λίγη. μου θυμίζει μία κουβέντα του γούντι άλεν, που έλεγε ότι του φαίνεται αστείο να ζει σε μία πόλη που το μόνο ανθρωπιστικό της επίτευγμα είναι να μπορείς να στρίβεις δεξιά όταν το φανάρι είναι κόκκινο. (ή κάπως έτσι)

είναι όμως πραγμάτικα παράξενο. έφαγα τόσα χρόνια στον βόλο να σκέφτομαι πόσο πολύ θα ήθελα να κατέβω στην αθήνα, και όταν ήμουν φαντάρος απλά μια μέρα μου την βάρεσε στο κεφάλι και αποφάσισα ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αέρα, ποδηλατάκι και πράσινα.

δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. είναι παράλογο.

--
έλσγουερ
--

χθες ήμουν θεσσαλονίκη με τον στράτο και ήταν τέλεια γιατί είδα και τον σίμο. επίσης το πιο τέλειο ήταν ότι έκανα και την απόλυτη διαδρομή με τρένο (που διαρκεί μία ώρα && όταν είναι απρίλιος) και είναι η βέροια-θεσσαλονίκη. άκουσα γκάνταλφ και πλάστικμαν και φρόντισα να κοιμηθώ μετά το άδενδρο. κανείς δεν θέλει να έχει ανοιχτά μάτια εκείνες τις στιγμές που το τρένο περνάει από τον σταθμό της σίνδου. εκτός από αυτούς που κατεβαίνουν εκεί μάλλον.

χμμμ.

είναι όντως τελικά ο απρίλης ο πιο όμορφος μήνας του χρόνου, με διαφορά, και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ο πιό όμορφος τσίζι τίτλος για μπάντα είναι (και θα είναι και για πάντα λογικά) το last days of april. (όχι, δεν έχω ακούσει ούτε ένα τραγούδι, δεν θα το έκανα ποτέ αυτό στον εαυτό μου)

από την θεσσαλονίκη βρήκα και αγόρασα την έκδοση του '55 του goldberg variations του bach με τον glenn gould καθώς επίσης και ένα σιντί με ένα έργο του Messiaen, το οποίο έχει και αυτό την μικρή του ιστορία:

διαβάζω ένα βιβλίο με κείμενα του ξενάκη αυτές τις μέρες, και στην αρχή λέει για το πόσο λάτρευε τον μεσιάν και πόσο πρωτοπόρος ήταν και έλεγε για ένα έργο του για πιάνο που ήταν πραγματικό επίτευγμα σειραϊκής μουσικής, και πως όλοι το αντιγράφανε τότε, και διάφορα άλλα τέτοια πομπώδη. από αυτά που σε κάνουν να τρέχεις να αγοράζεις δίσκους. αλλά δεν είχα το βιβλίο μαζί μου στην θεσσαλονίκη και δεν θυμόμουν τον τίτλο του έργου. και έτσι εκεί που κοιτούσα τα σιντί του μεσιάν, απλά πήρα ένα το οποίο φανταζόμουν ότι θα είναι αυτό που διάβασα.

τελικά γύρισα στην βέροια και άνοιξα το βιβλίο και απλά ο ξενάκης έλεγε για ένα άλλο.

δεν ξέρω αν θα βάλω να ακούσω το σιντί που αγόρασα. τουλάχιστον όχι σήμερα ή αύριο.

τελικά, χαζός ή (απλά) καθυστερημένος?