κώστας "μπριτ" χαλιώτης = <3

σήμερα στεκόμουν τόσο πολύ όρθιος όλη μέρα που το αριστερό μου πόδι υπέφερε. το αριστερό μου πέλμα. και πάλι φορούσα τα ασίκς μου. φαγώνονται στην φτέρνα σιγά σιγά. και τα προηγούμενα ασίκς μου το ίδιο πάθανε. αλλά αλήθεια, δεν έχω φορέσει πιό πολύ παπούτσια στη ζωή μου από εκείνα τα ασίκς. και το πραγμάτικα τέλειο είναι ότι ήταν πολύ ελαφριά και μπορούσα και τα κουβαλούσα πάντα μαζί μου. θυμάμαι τα φορούσα κάθε φορά που κατέβαινα στην αθήνα αυθημερόν από τον βόλο για να δω καμιά συναυλία.

τότε είχα δει τους σίγκουρ ρος και ήταν ωραία συναυλία. ήταν 2003. δεν ήταν τέλεια, αλλά ήταν σίγουρα ωραία. με τον θηβαίο είχαμε κατέβει, ίσα ίσα για το λάϊβ. αλλά αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο από το ταξίδι είναι ότι στο αμάξι που κατεβαίναμε ακούγαμε το geogaddi των boards of canada σε κασέτα και έτσι όπως με βάραγε ο ήλιος στο πίσω κάθισμα και ίδρωνα και με έπαιρνε ο ύπνος και ξύπναγα ακόμα πιο ιδρωμένος και διψασμένος, το τζεογκάντι ακουγόταν απλά ΤΕΛΕΙΟ. τίποτα λιγότερο. ΤΕΛΕΙΟ. σαν να έλιωσε ο ήλιος την ταινία.

το κακό είναι ότι όταν το αγόρασα, χεσμένος από την χαρά μου ήταν πολύ πιο μέτριο απ' ότι το φανταζόμουν.

έπρεπε να το έγραφα κατευθείαν σε κασέτα και να περίμενα να καλοκαιριάσει.

χμμμ.

τελικά όντως το σημαντικότερο κριτήριο για το αν θα λατρέψεις εν τέλει ένα δίσκο ή όχι, είναι το κόντεξτ μέσα στο οποίο τον έχεις τοποθετήσει, από την πρώτη στιγμή.

οκ.

λίγο πιό κλισέ και μετά μου αξίζει να πεθάνω.