16.2.09

ριγκέϊντ

όχι μόνο τα κιλά μου.

πρίν από λίγο έπαιζα στο τίκι. ήταν το καλύτερο λάϊβ που έχω παίξει. μάλλον, με σιγουριά, ήταν το μόνο μετά από πολύ καιρό που ένιωθα σαν άνθρωπος όταν τελείωσε. δεν ήταν κανένας φίλος ή γνωστός μου εκεί, έστησα τα contact mics μου και τα delay μου στο πάτωμα, και ήταν η μόνη φορά που ένιωθα άνετος, ήρεμος. ένιωθα ωραίος τύπος. τα είχα όλα μπροστά μου. τα άκουγα όλα. τραγουδούσα και το χαιρόμουν.

ούτε φωτογραφία δεν έχω. σκατένιος.

είμαι σίγουρος ότι θα ξανακάνω καλό λάϊβ σε κάνα χρόνο πάλι.

σε κάθε περίπτωση, πάω να φάω σαλάτα και να δω californication.

χμμμ.

όσο το σκέφτομαι είμαι πολύ αματέουρ μουσικός χωρίς καθόλου ίχνος επαγγελματισμού. και το κατάλαβα σήμερα.

αν ήμουν σωστός θα έπαιζα καλά και θα ένιωθα υπο οποιεσδήποτε συνθήκες.

άϊ γουίλ μπι γουόρκιν' ον ιτ


1 σχόλιο: