νιώθω ότι θα έκανα τα πάντα για να καταλάβω τι ένιωσα το 1997, ένα απόγευμα του Φεβρουαρίου, (μπορεί και Ιανουάριος), που γύρισα σπίτι από τα αγγλικά και είδα στο MTV ένα βιντεοκλίπ των blur που δεν το είχα ξαναδει ποτε και δεν ήταν ένα τραγούδι που το ήξερα, και χωρίς να έχω ιδέα για καινούριο τους δίσκο ή οτιδήποτε, απλώς άκουσα αυτό το καινούριο τραγούδι και δεν καταλάβαινα τι έβλεπα.
νιώθω ότι θα έκανα τα πάντα, τόσο για να καταλάβω, όσο και για να ξανανιώσω έτσι μάλλον.
δεν με νοιάζει αν θα νιώσω ή όχι.
νοιάζομαι και νιώθω.
το νοιάζομαι θέλει όντως όμικρον γιώτα.
το νιώθω θέλει μόνο γιώτα.
είμαι σίγουρος ότι το έχω δει και το νιώθω γραμμένο με όμικρον γιώτα.
σε κάθε περίπτωση, δεν νομίζω ότι είμαι σίγουρος για πολλά πράγματα, αλλά είμαι σίγουρος ότι η νοσταλγία είναι ένα μέρος που είναι όλα ζεστά και γαλήνια, και κάποιος σε φωνάζει ψιθυριστά να κάτσεις εκεί χωρίς να χρειαστεί να πας οπουδήποτε αλλού.
είναι 1997 και είναι απόγευμα
νιώθω ότι θα έκανα τα πάντα, τόσο για να καταλάβω, όσο και για να ξανανιώσω έτσι μάλλον.
δεν με νοιάζει αν θα νιώσω ή όχι.
νοιάζομαι και νιώθω.
το νοιάζομαι θέλει όντως όμικρον γιώτα.
το νιώθω θέλει μόνο γιώτα.
είμαι σίγουρος ότι το έχω δει και το νιώθω γραμμένο με όμικρον γιώτα.
σε κάθε περίπτωση, δεν νομίζω ότι είμαι σίγουρος για πολλά πράγματα, αλλά είμαι σίγουρος ότι η νοσταλγία είναι ένα μέρος που είναι όλα ζεστά και γαλήνια, και κάποιος σε φωνάζει ψιθυριστά να κάτσεις εκεί χωρίς να χρειαστεί να πας οπουδήποτε αλλού.
είναι 1997 και είναι απόγευμα
