-ακόμα και αν τα έβαζα όλα σε μία στοίβα, δεν θα έφτανα ούτε στον πρώτο όροφο, ίσως και πιο χαμηλά
-αν ξεκινούσα να μετράω, σκεφτόμενος ένα-ένα από αυτά, θα έφτανα το πολύ μέχρι το 14, ίσως και νωρίτερα
-αν αντιστοιχούσα για κάθε ένα από αυτά ένα πραγματικό πρόσωπο, θα κατάφερνα να σχηματίσω περίπου 20, φτάνει να υπολόγιζα και μη αρτιμελείς ανθρώπους στο σύνολο
-αν τα έβαζα στο κρεβάτι να κοιμηθούν μαζί μου, σίγουρα θα τα πλάκωνα εγώ αυτά και όχι αυτά εμένα, και κάθε βράδυ το ίδιο, και κάθε βράδυ με διαφορετικό τρόπο
-αν έκανα την τελευταία προσπάθεια να αλλάξω κάτι, θα άλλαζα μόνο τις διαδικασίες, τις λεπτομέρειες δηλαδή των ενεργείων, αλλά σε καμία περίπτωση τις ίδιες τις πράξεις.
-και ακόμα και αν δοκίμαζα να τις υπολογίσω και αυτές, σαν να είναι κάτι ξεχωριστό και όχι ένα απλό υποσύνολο, πάλι δεν θα είχε νόημα.
-και πότε έχει νοημά τελικά στα αλήθεια?
-ίσως το αγνό αγκρέσιβνες να είναι ένας σκοπός από μόνος του, ίσως το επόμενο βήμα είναι οι εχθροί να γίνουν αληθινά αληθινοί και χειροπιαστοί και τότε να υπάρχει πραγματικός λόγος έντασης.
-δηλαδή έχει πολύ ακόμα από αυτό? ως πότε?
22.6.17
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ως τότε http://moviemezzanine.com/wp-content/uploads/pi-6.jpg
ΑπάντησηΔιαγραφή