o κονραντ, πριν να γινει κόνραντ (όσο ήταν κορζενιόφσκι), σε γράμμα στη θεία του, μέσα από τους δακτύλιους του κρόνου του ζέμπαλντ

"η ζωη, γράφει στην όμορφη, πρόσφατα χηρεμένη, θεία του Μαργκερίτ Ποραντόφσκα στις Βρυξέλλες, ειναι μια ιλαροτραγωδία - πολλά όνειρα, μια σπάνια λάμψη ευτυχίας, λίγος θυμός, κι ύστερα η διάλυση των ψευδαισθησεων, τα χρόνια του μαρτυρίου και το τέλος - όπου θέλοντας και μη ο καθένας καλείται να παίξει το ρόλο του."