μάλλον είμαι άρρωστος.

είναι ωραίο το διάβασμα στις βιβλιοθήκες γενικά. είναι ωραίο σε κάθε περίπτωση, απλά στις βιβλιοθήκες είναι μάλλον πιό όμορφα. στην βιβλιοθήκη του βόλου είχα περάσει εκατοντάδες ώρες, δεν ξέρω αν θέλω να τις θυμάμαι, δεν ξέρω αν θέλω να θυμάμαι το πρώτο πτυχίο μου μάλλον, αλλά δεν είναι της ώρας. αυτό που σκέφτομαι είναι ότι ο αγαπημένος μου τρόπος για να διαβάζω είναι περπατώντας. περνάω πάρα πολυ ωραία όταν το κάνω έτσι, ειδικά όταν διαβάζω λογοτεχνία, ή γενικά οτιδήποτε μη ακαδημαϊκό. το πρόβλημα είναι οι σημειώσεις, γιατί πρέπει να σταματάς και να ακουμπάς το βιβλίο στην πλάτη κανενός περαστικού, και συνήθως αυτό δεν τους κάνει και πολύ χαρούμενους.

αλλά από την άλλη, γίνεται να είναι όλοι χαρούμενοι? κάποιος δεν πρέπει πάντα να είναι στραβωμένος? ίσως τελικά να πρέπει να υπάρχει ισορροπία μεταξύ χαράς και λύπης. ίσως και μέσα μας ακόμα ακόμα. αλλά εγώ δεν θέλω. θα προτιμούσα να είμαι χαρούμενος για πάντα, κι ας ξέρω ότι θα μου αντιστοιχεί ένας αιώνια δυστυχισμένος. 

ούτως ή άλλως, και τώρα κάπως έτσι δεν είναι? 

χα. κατουρλιό στον τάφο και χέσιμο στην εγχείρηση ανοικτής καρδιάς.