σύνοψη των όσων συμβαίνουν στην ζωή μου από τον άυγουστο και μετά

με μία φράση: a rather uncomfortable combination. συνεχίζοντας όμως στο ίδιο ύφος, θα μπορούσα κάλλιστα να πω ότι ψάχνω από τον αύγουστο το δικό μου αλ-μουτάσιμ, ακολουθώντας ένα προαίσθημα που φθάρθηκε, ξαναξέφτισε, αποχρωματίστηκε, και εξακολουθώ να τρέχω πίσω του, σκεφτόμενος ότι κάπου μπορεί να με βγάλει.

εκτός κι αν είναι ο "ινδουιστής" φοιτητής, που νόμιζα ότι σκότωσα, στην αρχή-αρχή.