μορέλ

"οι παρείσακτοι δεν ήρθαν να με αναζητήσουν. τους βλέπω να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται στις κορυφογραμμές του λόφου. ίσως εξαιτίας κάποιας ατέλειας της ψυχής (και της απειρίας των κουνουπιών) νοσταλγώ τα περασμένα. τα περασμένα, όταν ζούσα χωρίς την ελπίδα της φαουστίν και όχι μέσα σ'αυτή την αγωνία. νοσταλγώ εκείνη τη στιγμή που αισθάνθηκα πάλι εγκατεστημένος στο μουσείο, κύριος της πειθαρχημένης μοναξιάς"