"ότι το παλίμψηστο της ονοματοποιίας του κενώ καθρεφτίζει σε σμίκρυνση το παλίμψηστο της γραφής του εν γένει. είναι απίστευτη η διαστρωμάτωση διακειμενικών παιγνίων, κεκαλυμμένων παραθεμάτων, μιμήσεων, παραφράσεων, στίχων, αποφθεγμάτων, γνωμικών που έχουν αντληθεί από όλο το φάσμα της λαϊκής και λογοτεχνικής παράδοσης (η παντογνωσία του κενώ θα βρει γόνιμο πεδίο δράσης στην εγκυκλοπαίδεια της πλειάδος των εκδόσεων gallimard, την οποία θα διευθύνει από το 1954).
σε άρθρο του για το ενδέκατο τεύχος του περιοδικού volontes, του 1938, ο κενώ συνοψίζει καίρια τη λογοτεχνική αισθητική του: «το έργο πρέπει να γίνεται άμεσα κατανοητό, έτσι ώστε ο ποιητής να μην απέχει από το πιθανό κοινό του (τον κάθε άνθρωπο που μιλάει την ίδια γλώσσα), να μην αποσπάται από τον πολιτισμικό κόσμο όπου ζεί. και αυτή η άμεση κατανόηση μπορεί να ακολουθείται από όλο και μεγαλύτερες εμβαθύνσεις. ο ραμπελαί είναι χαρά και σχολείο για οιονδήποτε· στη συνέχεια οι επιδεξιότεροι φτάνουν ως το μεδούλι. ομοίως, ο οδυσσέας του τζόϋς διαβάζεται σαν μυθιστόρημα· στη συνέχεια, πάει κανείς παραπέρα. το αριστούργημα μπορεί επίσης να συγκριθεί με βολβό, από τον οποίο οι μεν αρκούνται να αφαιρέσουν την επιφανειακή φλούδα, ενώ οι δε, οι ολίγοι, ξεφλουδίζουν τις αλλεπάλληλες στρώσεις του: κοντολογίς, το αριστούργημα μπορεί να συγκριθεί με κρεμμύδι»"
από τις σημειώσεις της σεσίλ ιγγλέση-μαργέλλου για τα γαλάζια άνθη του κενώ, εκδόσεις καστανιώτη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου