Marcel Proust
"Look with all your eyes, look (Jules Vern from Michael Strogoff)"
Georges Perec*
νομίζω πως είναι πολύ συγκίνηση για να την αντέξω.
θυμάμαι την κλισέ κουβέντα που είχαμε πάντα με τον ιωσηφίδη και τον ζαχαράκο: σκέφτεσαι που βρίσκεσαι, κοιτάς τον ουρανό, σκέφτεσαι το σύμπαν και σταματάς να αγχώνεσαι για την καθημερινή μαυρίλα. τιποτένιος μπροστά στο τεράστιο άπειρο.
εδώ και καιρό όμως, νιώθω ότι δεν θέλω να κοιτάω προς τα έξω, δεν θέλω να κοιτάω την μακροκλίμακα, έχω κουραστεί να κοιτάω το κενό και το άπειρο και το απέραντο. ίσως να νιώθω πιό ευτυχισμένος όταν κοιτάω τα μικρά πράγματα, τις λεπτομέρειες, αυτά που είναι μπροστά στα μάτια μου, και που δεν ασχολήθηκα ποτέ να το κοιτάξω.
τώρα σε κατάλαβα κωστάντια, μετά από 4 χρόνια, τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω.
άργησα λίγο.
*In Jules Vernes's novel, Michael Strogoff is told to keep his eyes open and look at the world around him, the moment when he has been umasked by the Tartars as a spy for the czar and just before he is blinded with the glowing blade of a sword.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου