σιχαίνομαι τις δευτέρες, τις σιχαίνομαι με όσο μίσος μπορεί να έχω μέσα στην καρδία μου, σιχαίνομαι να ξυπνάω αργά την δευτέρα και να νιώθω ότι όλα είναι μαύρα, σιχαίνομαι να κοιτάω από το παράθυρο και να έχει ήλιο αλλά αυτό τον παράξενο ήλιο, που νομίζεις ότι έρχεται από κάπου που όλα είναι μάυρα. σαν να έχουν μπερδευτεί τα κατάμαυρα σύννεφα μεταξύ τους, σαν να έχει μαυρίσει ο ουρανός και ο ήλιος να είναι κάτω από τον ουρανό.
δεν θέλω να κουνηθώ από το δωμάτιο μου, δεν θέλω να πάω πουθενά, δεν θέλω να βγώ από το σπίτι, δεν θέλω καν να βγάλω τα ρούχα μου και να αλλάξω. δεν θέλω να περπατήσω δεν θέλω να ακούσω μουσική δεν θέλω να διαβάσω τίποτα. δεν θέλω να σκέφτομαι άλλα διαλύμένα ντεντλάϊν, πονάει ο εγκέφαλος μου, πονάει το μυαλό μου, πονάει η ψυχή μου, σιχαίνομαι τον εαυτό μου. σιχαίνομαι τον εαυτό μου.
οι υποσχέσεις της κυριακής είναι τα σκατά τη δευτέρας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
θες να συζήσουμε? και να γράφεις τα όσα αισθάνομαι....πες ναι..?
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατι σπυράκο είσαι έτσι όμως?
ΑπάντησηΔιαγραφήοι δευτέρες των διακοπών είναι ό,τι πρέπει.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι στο αμάξι μια χαρά είναι.
οντως, τις διακοπές οι δευτέρες είναι μια χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό με το άμαξι δεν το κατάλαβα βέβαια
είμαι ακριβώς έτσι όμως, ακριβώς! σκατίλα αυτες οι Δευτέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήοι δευτερες μου ειναι τοσο χαλια που τις τριτες εχω χανγκοβερ. πορτοκαλι χοντρο και με ριγες
ΑπάντησηΔιαγραφή