7.4.10

άνιμα λατίνα

το άνιμα λατίνα του λούτσιο μπατίστι είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ο δίσκος που μπορεί να περιγράψει τι νιώθω πως είναι το καλοκαίρι. μεσημεριανοί ύπνοι μετά από ζέστη, να ξυπνάς και να τρως καρπούζι, να βραδιάζει και να μπαίνει λίγος αέρας από το δωμάτιο και να θυμάσαι όλα τα άρρωστα όνειρα που έβλεπες ενώ κοιμόσουν. εκεί που έβλεπες θάλασσες εμφανίζονταν ζώα τρομακτικά, και ενώ έτρεχες να κρυφτείς μακριά τους, στο τέλος καθόσουν μαζί τους και αναλύατε τα γραπτά του κίρκεγκαρντ. κάτι ανάμεσα σε εφιάλτη και χαρούμενη ζωή δηλαδή.

το άνιμα λατίνα, είναι όντως ο καλύτερος καλοκαιρινός δίσκος που έχω ακούσει στην ζωή μου. τα πάντα είναι στο όριο να διαλυθούν, η ατμόσφαιρα είναι ήρεμη αλλά υπάρχουν στιγμές που είναι ζοφερή, ακούς παιδάκια να τραγουδάνε, οι ενορχηστρώσεις είναι άρρωστες (ΑΡΡΩΣΤΕΣ!!! δεν έχω ξανακούσει ποτέ τέτοιο ποπ πανζουρλισμό, εκεί στα καλά καθούμενα.), οι κιθάρες είναι μαλακές, οι φωνές είναι όμορφες. μακάρι όμως να καταλάβαινα και τι λένε. δεν καταλαβαίνω τίποτα.

τον ιούλιο του 2006, όταν αγόρασα το σάμπλερ μου και ξεκίνησα να περνάω με την σειρά όλους τους δίσκους που υπήρχαν στο σπίτι μου
στην βέροια, συνειδητοποίησα αρρωστημένα πάτερν επανάληψης του λούτσιο μπατίστι, και τις περισσότερες φορές εμπεριείχαν αφιερώσεις εκατέρωθεν ανάμεσα στους γονείς μου, τα ίδια τραγούδια ξανά και ξανά, και την φάτσα του ιταλού να ξεπροβάλλει σε κάθε 15 δίσκους. σαν να θέλει με το ζόρι να μου πει κάτι. μου φαίνεται αδιανόητο ότι μπορεί ο πατέρας μου όντως να εκτιμούσε πραγματικά τον μπατίστι, κάπου εκεί ανάμεσα στους ουράϊα χιπ και τους πινκ φλόϊντ. μάλλον καταλάβαινε τα ιταλικά πολύ καλύτερα από μένα και όντως ένιωθε και έπαιρνε χαμπάρι του τι γινόταν εκει μέσα.

τα επόμενα καλοκαίρια, το πρώτο πράγμα που έκανα με το που έφτανα στην βέροια ήταν να αραδιάσω τους δίσκους του μπατίστι μπροστά μου και να τους κοιτάω και να τους σαμπλάρω ανελέητα και να ακούω σε άρρωστα ριπίτ κάθε μικρή φράση. οι δίσκοι αυτοί (καθώς και εκείνο το μπεστ οφ του που αγόρασα σε σιντι τον ιούνιο του 2007) είναι χειροπιαστό παράδειγμά για το τι μπορει να πετύχει κανεις με την μουσική. είναι 250 κόσμοι κρυμένοι εκει μέσα. όλα τα καλοκαίρια των τελευταίων χρόνων, όλο αυτό το καμένο πράμα στο κεφάλι μου, όλη η ζέστη, όλες οι βόλτες με το αυτοκίνητο, όλα τα ντραμς, όλες οι φωνές, όλα τα φαγητά, όλα τα σίνθ, όλες οι χωρωδίες τα βιολιά τα πνευστά οι ψίθυροι. όλα όλα όλα.

δεν έχω ακούσει πιό εμπνευσμένους δίσκους από κάποιους του λούτσιο μπατίστι στα 70ς. αντιπροσωπεύουν ακριβώς ότι αγαπάω στην μουσική. μελωδία πιό κάθαρη και από το νερό που ρίχνω στο κεφάλι μου κάθε πρωί για να καταλάβω που είμαι, και δαιδαλώδεις διαδρόμους πιό παράξενους κι από σόλο του κολτρέϊν πριν να πεθάνει. κόβεται η ανάσα μου με το άνιμα λατίνα, νιώθω ταπεινός, μικρός και τιποτένιος μπροστά του. είναι δίσκος που τον ακούς με τον κορίτσι σου και ενώ αυτή τραγουδάει εσύ χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο με την έμπνευση και τις ΑΡΡΩΣΤΕΣ ιδέες. είναι δίσκος που τον ακούς για να κοιμηθείς, και ξεχνάς που είσαι, νιώθεις ότι σε έχουν απαγάγει εξωγήινες φυλές, και σου τραγουδάνε στα αυτιά με την φωνή του αγαπημένου σου σπορτκάστερ. είναι δίσκος που θέλεις να τον κλέψεις από την αρχή μέχρι το τέλος, και είναι ώρες που σκέφτεσαι, πως γίνεται ένας ιταλός να κάνει σκόνη ΟΛΟΥΣ τους βρετανικούς δίσκους που έχω ακούσει στην ζωή μου. (ο ίνο δεν είναι βρετανός, πάντα ήταν ευρωπαίος).

όταν είδα πρώτη φορά το εξώφυλλο αυτού του δίσκου ερωτεύτηκα, ήταν ακριβώς ότι ήθελα να είμαι στην ζωή μου, είναι ακριβώς αυτός ο δίσκος που με κάνει να θέλω να γίνω μουσικός μια μέρα, είναι ακριβώς αυτό το συναίσθημα που νιώθω όταν θέλω να αποκτήσω ελπίδα για την ζωή μου και όταν θέλω να νιώθω ότι μπορεί κάποτε τα όνειρα μου να πραγματοποιηθούν. είναι όλα τα συναισθήματα του κόσμου εκεί μέσα.

και δεν καταλαβαίνω ΚΑΝ μισή λέξη από όσα λέει. αν είναι δυνατόν.

8 σχόλια:

  1. Το μέρος που αναλύατε τα γραπτά του κίρκεγκαρντ αποτελεί όνειρο ή εφιάλτη; Είναι μια ερώτηση χωρίς ίχνη κυνισμού απλά συνειδητοποίησης του πόσο εύκολα συγχέονται οι έννοιες, πόσο υποκειμενικές είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εφιαλτής επί της ουσίας, αλλά περισσότερο όνειρο, αν σκεφτείς οτι θα ήταν πραγματικά ονειρικό και αδιανόητα κουλ να μπορούσα _όντως_ να μιλήσω για τον κίρκεγκαρντ :)

    για την ώρα απλά το σκέφτομαι και τρέχουν σάλια.

    μπορεί και για άλλους λόγους όμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χα σωστά - εύκολα 1 συζήτηση πάνω σε ένα τέτοιο θέμα μπορεί να καταλήξει σε άνοστο εφιάλτη. κάτι σαν τον ύπνο ένα καλοκαιρινό απόγευμα μετά από ένα γεύμα πιο βαρύ απ'οσο θα άντεχε το στομάχι. υπνος βαθύς αλλά βεβιασμένος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος15/7/10 14:07

    Οι Κήποι του Μάρτη (Lucio Battisti + Mogol, 1972)

    To καροτσάκι περνούσε και αυτός φώναζε «παγωτά!»
    21 του μήνα και τα λεφτά μας είχαν ήδη τελειώσει
    Σκεφτόμουν τη μάνα μου, έβλεπα τα ρούχα της
    Το ομορφότερο, μαύρο, με λουλούδια που δεν είχαν ακόμη μαραθεί
    Έξω απ’ το σχολείο τα παιδιά πουλούσαν τα βιβλία τους
    Και εγώ τα κοιτούσα ψάχνοντας τη δύναμη να τα μιμηθώ
    Και χαμένος γυρνούσα πίσω στα παιχνίδια με το μυαλό και τις τύψεις μου
    Και το βράδυ στο τηλέφωνο εσύ με ρωτούσες: γιατί δε μιλάς;

    Τι χρονιά έχουμε; τι μέρα;
    Είναι καιρός να ζήσω μαζί σου
    Τα χέρια μου, δες, δεν τρέμουν πια
    Και στην ψυχή μου, στα βάθη της
    Έχω απέραντους ουρανούς και απέραντη αγάπη
    Και άλλη, και άλλη, αγάπη, αγάπη για σένα
    Γαλάζια ποτάμια και λόφοι και λιβάδια
    Όπου τρέχουν γλυκύτατες οι μελαγχολίες μου
    Το σύμπαν βρίσκει χώρο εντός μου
    Αλλά το κουράγιο για ζωή, αυτό, δεν το ’χω ακόμα

    Οι κήποι του Μάρτη ντύνονται νέα χρώματα
    Τα κορίτσια ζουν νέους έρωτες
    Περπατούσες δίπλα μου και ξαφνικά μου ’πες: πεθαίνεις
    Αν με βοηθήσεις είμαι σίγουρη ότι θα το ξεπεράσω
    Μα ούτε μια λέξη δεν έριξε φως στις σκέψεις μου
    Συνέχισα να βαδίζω αφήνοντάς σε πίσω, ηθοποιό τού χθες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μαλακα που την βρηκες την μεταφρασάρα αυτή??!?!? σοκ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος19/4/11 21:55

    Ξέρω ιταλικά. Εγώ στο μετέφρασα. Έχω μπει 2-3 φορές όλους αυτούς τους μήνες να δω αν τη διάβασες. Επιτέλους :)

    Άρτεμις

    ΑπάντησηΔιαγραφή