το καλοκαίρι, υπήρχαν φορές που έφευγα με το αυτοκίνητο παρασκευές, μετά την δουλειά, και πήγαινα ή βέροια ή βόλο. δούλευα πάντα δέκα με δύο το βράδυ, οπότε και το ταξίδι ήταν φουλ νυχτερινό.
και κάθε φορά, πάντα, πάθαινα το ίδιο πράγμα.
σε κάποιο σημείο του δρόμου (προφανώς και δεν θυμάμαι, πάντως σίγουρα κάτω από την λάρισα) ήταν μία στροφή, μία τεράστια στροφή, και όπως οδηγούσα μέσα στη νύχτα, με σκατένια μουσική να παίζει από το ραδιόφωνο, ένιωθα πως η στροφή ήταν ατελείωτη. για την ακρίβεια μπορώ να θυμηθώ ξεκάθαρα ότι κρατούσα το τιμόνι στραμένο στα αριστερά για 5 λεπτά. σαν να βουτούσα στην άβυσσο για αρκετή ώρα, σαν να έπαιρνα ένα τρυπάνι, να τρυπούσα το βουνό, και μετά να ακολουθούσα την διαδρομή.
δεν μπορώ να σιγουρευτώ για τον εαυτό μου αν ήταν όνειρο ή αν ήταν αλήθεια. ήταν σαν ένα ατελείωτο μαρτύριο, αλλά ίσως και όχι. ήταν η απόλυτη στιγμή απραγίας, απλά βούταγα στο σκοτάδι και όλο και πιό μέσα στο τίποτα και στο παράλογο.
πότε θα επανέρθουν τα πράγματα στην θέση τους άραγε?
ανάσα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
αλήθεια ήταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήμετά τα διόδια της Πελασγίας.
ναι, ναι σου λέω
πωπω, αλήθεια το λες? τρομάζω κάθε φορά. νομίζω πως κατεβαίνω στα τάρταρα
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα...μου θυμίζει εκείνη τη σκηνή από το άνι χόλ που ο κρίστοφερ γουόκεν περιγράφει στον γούντυ άλλεν τη "φαντασίωσή" του με τα αυτοκίνητα που συγκρούονται και μετά τον οδηγεί ο ίδιος στο αεροδρόμιο και ο άλλος κάθεται έντρομος δίπλα του και αναμένει το τέλος του ανά πάσα στιγμή... κλάσικ
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο χαίρομαι κι εγώ που δεν ερχόμουν απ' το αντίθετο ρεύμα με σένα!
γιάννης
εγώ από την άλλη όταν μπαίνω σε ένα τούνελ πάνω από τον άγιο κωνσταντίνο νομίζω ότι συμμετέχω στο ραμπιτ ιν γιορ χέντλαιτς των άνκλ, αλήθεια
ΑπάντησηΔιαγραφήναμπ
εγω θυμαμαι μια στροφη στην αριδαια,που δεν ηταν ατελειωτη αλλα εσυ τα πηρες αναποδα και την πηρες αναποδα και βρεθηκαμε απο την αλλη μερια διπλα στα χορτα να αναρωτιομαστε τι κανουμε εκει,κι εγω ακομα περισσοτερο αν θα ξαναμπω στο αμαξι σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήτης μανας σου το μουνι. γαμω τον παοκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήωραία εικόνα!(όσο όμορφο μπορεί να είναι το σκοτεινό και επικίνδυνο)Καλημέρες
ΑπάντησηΔιαγραφή