διάβασα σχεδόν το μισό 2666 και το άφησα στην άκρη. ξεκίνησα να διαβάζω το "ζωή: οδηγίες χρήσης" του ζορζ περέκ για να μελαγχολώ ακόμα περισσότερο. και προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που με διαλύει τελικά. και μάλλον τείνω στο να συνειδητοποιήσω ότι με γονατίζουν οι μικρές λεπτομέρειες ευτυχισμένων ζωών ανθρώπων. αυτές οι μικρές στιγμές απραγίας σε σπίτια με οικογένειες και φίλους που κάνουν ακριβώς ότι αγαπάνε και στον ελέυθερο χρόνο τρώνε και κοιτάνε τους πίνακες στα σπίτια τους και διαβάζουν όμορφα βιβλία. και προσπαθώ να καταλάβω πως γίνεται να κάνω και γω την ζωή μου έτσι και δυσκολεύομαι αφόρητα, χάνω τον έλεγχο, δεν ξέρω καν πως να το καταφέρω.
και απλά διαβάζω το βιβλίο και προσπαθώ να μην σκέφτομαι, και αν το μυαλό μου αρχίσει να ουρλιάζει, κάνω τον αδιάφορο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1ον: χρωστάς ένα mail.
ΑπάντησηΔιαγραφή2ον: αυτό που μπορείς να κάνεις σε οτι έχει να κανει με το διάβασμα και την αποσπώμενη σκέψη είναι να διαβάζεις φωναχτά.Είναι περίεργο το ποσο επιδραστική ειναι η φωνή σου οσο την ακούς και σε συνδυασμό με την πηγαία σου έλλειψη (αυτο)συγκέντρωσης τουλαχιστον θα "σωπάσεις" για λιγο το μυαλό σου.Αν σταματήσεις βέβαια πάλι στα ιδια σκατα θα πέσεις οπότε κάνε οτι θες.Εγώ ας πούμε θα μουρμούριζα κατάρες σε όλες τις αρχαιές γλώσσες αφού τελικά δεν υπάρχει λύση(αρχισα να το αντιλαμβάνομαι στα μέσα τουτουνου του mail αλλα ήταν αργά αφου ήδη είχα χάσει την (αυτο)συγκέντρωσή μου).Πουτάνες πολικές αρκούδες...
3ον: Θα στείλεις το mail ή θα σε χσσωω;
Σταύρος
χύσε με :)
ΑπάντησηΔιαγραφή"τείνω στο να συνειδητοποιήσω ότι με γονατίζουν οι μικρές λεπτομέρειες ευτυχισμένων ζωών ανθρώπων"
ΑπάντησηΔιαγραφήευτυχισμένη μελαγχολία που κάνει το σύμπαν να γυρίζει.