αυτό θα το γράψω σίγουρα στα ελληνικά

για κάποιο λόγο έπεσα πάνω σε αυτό το τραγούδι (έπεσα πάνω: έκανα σερτς στο γιουτιούμπ) και τηλεμεταφέρθηκα στην βέροια το '98 να τελειώνω το φροντιστήριο και να περπατάω την μητροπόλεως και να ακούω 88.5 στο ραδιόφωνο και να έχει σκατόκρυο και να βρέχει και να είμαι 16 χρονών και για κάποιο λόγο μονίμως στεναχωρημένος. επίσης κατάλαβα ότι μου φαινόταν αρκετά μεγάλη η μητροπόλεως τότε και επίσης θυμήθηκα ότι πραγματικά άκουγα τότε σαν τρελός νίκο κομνηνό/ μέμα μπινοπούλου/ χρήστο πορτοκάλογλου. και πετρίδη.

και μετά σκέφτηκα πάλι τον εαυτό μου στην βέροια να περπατάει και να περπατάει και να περπατάει μόνος του και πραγματικά μου έπεσε λίγο βαρύ όλο αυτό.

μπορώ να πω ότι μιά ζωή με θυμάμαι να περπατάω.