γκιζ

ποτέ δεν αγχώνομαι όταν παίζω λάϊβ. ποτέ. αγχώνομαι μόνο όταν ξέρω ότι μπορεί να με βλέπει κάποιος σαν αυτόν εδώ τον τύπο.

έχει τα ακούσματα που θα έπρεπε να είχα όταν ήμουν μικρός. αλλά είναι μαλακία. γιατί όταν εγώ άκουγα creedence clearwater revival, αυτός άκουγε φοτεκ και γου ταν κλαν.

είναι από τις τυπικές αδικίες. υπάρχουν άνθρωποι που απλά έχουν την αισθητική μέσα τους από μικρά παιδιά. εγώ απλά παίρνω τα αρχίδια μου.

άϊ αμ φέικιν ιτ. προσπαθώ πάρα πολύ.

αυτός απ' ότι φαίνεται όχι.

για αυτό είναι πολύ παράξενο.

δεν τον ξέρω καν, αλλά αν μου πει αυτός ότι ο δίσκος μου είναι καλός, τότε θα νιώσω όμορφα για τον εαυτό μου.

αλλά αυτό επίσης είναι στανταρ ψυχολογικό μου πρόβλημα, το οποίο σίγουρα θα βρίσκει ρίζες σε αρνήσεις και σνομπαρίσματα που έτρωγα μικρός.

του κατ ε λονγκ στόρι σόρτ, ο γκίζμο είναι η επιτομή του "έχω-αισθητική-που-γαμάει" ακροατή για μένα. (και όχι μόνο ακροατή)

επίσης, έχει τρεις μέρες που ξανα-ανακάλυψα τις παραγωγές του ρίζα, τρώγοντας απανωτά σκατά, πράγμα που οφείλω αποκλειστικά και μόνο σε αυτόν.

για την ακρίβεια, αυτός ήταν ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω αυτά που έγραψα εν τέλει.