πρίν από τρία χρόνια

ακριβώς, ψάχναμε αυτοκίνητο και περιφερόμασταν και ιδρώναμε και τρώγαμε κομπόστες.

φέτος το καλοκαίρι δουλεύω συνέχεια, είμαι ανοργάνωτος, τρέχω χωρίς λόγο και αγχώνομαι, προσπαθώ να βάλω τα πράγματα μου σε μία σειρά, αλλά νιώθω συνέχεια πως είμαι σε ένα μεταβατικό στάδιο.

ιν λίμπο

εσύ τρέχεις, περισσότερο από μένα, αλλά αγχώνεσαι λιγότερο. μάλλον γιατί είσαι (όπως πάντα) ένα βήμα μπροστά από μένα.

δεν θα σε φτάσω ποτέ μάλλον.

σκέφτομαι τα χρόνια που θα έρθουν και με πιάνει τρόμος.

γιατί πρώτα πρέπει να περάσουν αυτά τα δύο (ή ένα στην καλύτερη)

και φοβάμαι ότι θα δυσκολευτώ.

και μου τελείωσε και ο μουρακάμι.

τι να διαβάσω? μήπως να συνεχίσω τον προυστ λες?