στακ στακ στακ στακ στακ στακ στακ στακ στακ στακ στακ στακ στακ στακ στακ στακ στακ στακ

πως γίνεται να που προκαλεί τόση συγκίνηση και τόση φόρτιση ένα τραγούδι που δεν καταλαβαίνω ΚΑΝ για τί πράγμα μπορεί να μιλάει? πραγματικά, δεν καταλαβαίνω τίποτα, ίσως να τα ξεκαθαρίζει όλα με το τελευταίο τετράστιχο

And here I sit so patiently
Waiting to find out what price
You have to pay to get out of
Going through all these things twice.

το οποίο επίσης με τσακίζει κάθε φορά που το κοιτάω ή το ακούω, αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω


όλο το τραγούδι, νιώθω σαν να κουβαλάει εφτακόσια νοήματα μαζί του, αλλά δεν βλέπω κανένα. νιώθω σαν να μιλάει για όλα του συναισθήματα του κόσμου, αλλά δεν αισθάνομαι τίποτα συγκεκριμένο.

αγαπάω τόσο πολύ τον ντίλαν, τον αγαπάω τόσο πολύ, που γελάω με τον εαυτό μου που ήμουν μικρός και δεν καταλάβαινα. τον φαντάζομαι να του λένε οι μουσικοί του όταν ηχογραφούσανε το στακ ινσάϊντ:

"-εεε, αφού παίζουμε που παίζουμε το ίδιο πράμα 7 λεπτά, δεν μας αφήνεις και κάνα κενό να ρίξουμε κάνα σολάκι?

-ναι, κανένα πρόβλημα. κάντε το σε όποια στροφή θέλετε. ενώ τραγουδάω όμως."

πάρε την ουράνια ενορχήστρωση μελιδάκο. έτσι απλά. κλάσε, μύρισε τα, πήγαινε να δουλέψεις, γύρνα, κοιμήσου, ξύπνα, διάβασε γερμανικά.

"εεε, όλο το ίδιο πράμα θα παίζουμε?"