μάυρη στράτο και μπλουζ τζούνιορ με τέρμα το ριβέρμπ και μαλακή πένα

στην αθήνα έχω πολύ λίγα σιντί μαζί μου. τον τελευταίο καιρό, από τα λίγα που είναι, ακούω ακόμα πιό λίγα. για την ακρίβεια ακούω κάθε μέρα το μέριγουέδερ κάνα-δυο φορές, το ρέπο, μπέϊζικ τσάνελ, λούτσιο μπατίστι και γκρέϊτφουλ ντεντ (που το ξανάκουσα λόγω άνιμαλ).

και άρβο πέρτ. πολύ όμως.

μου προξενεί ένα εξαιρετικά έντονο ψυχοπλάκωμα αυτός ο τύπος. βαρύ και έντονο. επίσης, σε ματζέστικνες και ανάταση, νιώθω ότι έχει τον φίλιπ γκλας για πλάκα. αλλά με έναν πιό χαμπλ και πιό ύπουλο τρόπο. μου τα σκάει πολύ άσχημα. το τάμπουλα ράσα το είχα αγοράσει γιατί απλά έπρεπε να το έχω, και το κυριότερο, που είναι και ο κύριος λόγος που ξεκίνησα να γράφω, είναι ποιές δύο συνδέσεις κάνω κάθε φορά που ακούω τα φρατρς ή το τάμπουλα ράσα.

1. θυμάμαι στο φαρμακείο το θωμά ένα σιντί άρβο πέρτ να περιφέρεται μαζί με τις συνταγές, τα βιβλία για τον πολ κλεε και τον παζολίνι και τα ροδάκινα. ίσως να είναι ακόμα κάπου εκεί μέσα. δεν άκουσα ποτέ άρβο πάρτ στο φαρμακείο άλλα είναι ακόμα έντονο. μερικές φορές σκέφτομαι ότι μου λείπει ο βόλος και μου λείπει και το φαρμακείο. σαν να είναι δυο διαφορετικά πράγματα.

2. επίσης θυμάμαι τον ελέκτροκλάουντ, που μου έλεγε ότι άκουσε άρβο πέρτ λόγω του κιθ τζάρετ. μου φάνηκε πολύ κουλ. γενικά ήταν πολύ κουλ ο καράμπελας στα μουσικά του. πραγματικός ελέκτροκλάουντ. άκουγε στιβ ράϊχ το 98(εγώ άκουγα μπίστι μπόις και σάντοου) και κατέληξε να έχει τον σένμπεργκ για την πλάκα του. καθόταν σπίτι μόνος του και έπαιζε τα τσέλα -από τα κουαρτέτα του μπάρτοκ για έγχορδα- στην κιθάρα. και απλά έπαιζε τέλεια. είχε πάντα τουπέ ύφος, και πάντα ένιωθες οτι πρέσβευε την απόλυτη αισθητική. και ο ίδιος το πίστευε. ναι, μου έχει λείψει ο καράμπελιορζ. μαζί μιλούσαμε για τους μπιγκ σταρ και μετά για τον κέϊτζ* και ήταν από τις πιο ουσιαστικές μουσικές συζητήσεις που είχα έβερ.

είναι λίγο ντιστούρμπινγκ όμως που μιλάω στον αόριστο.

χμμμ.

*και μπιτς μποιζ και λίγκετι και χεντριξ και ζεπελιν και σελσι και πρινς και ντεμπισί και διακόσια άλλα πράγματα και συνθετες που απλά δεν τους ξέρω, ούτε τους θυμάμαι. και πόσο θεός ήταν, διάβαζε αντίστιξη πριν να πέσει για ύπνο.