γιατί κοιμάσαι πολλές φορές με το σάμπλερ σου δίπλα στο κρεβάτι?

το μαντβιλένι άργησα πάρα πολύ να το ακούσω σε σχέση με το πότε κυκλοφόρησε. το αστείο είναι ότι μέσα σε διάστημα τριών μηνών άκουσα για πρώτη φορά και τους τρεις αγαπημένους μου δίσκους της δεκαετίας μαζί (μαντβιλένι, ντόνατς, ιλινόϊζ).

τα χριστούγεννα του 2005. έφαγα τόσα πολλά σκατά με τους μαντβίλεν εκείνες τις μέρες. όταν πρωτοαγόρασα το σιντί δεν μου είχε κάτσει και τόσο καλά. μου ακουγόταν αρκετά ωμό, πολύ πρόχειρο, και δεν μπορούσα με τίποτα να κάνω φόκους στα σάμπλς. κάτι δεν μου καθόταν καλά. αλλά σιγά σιγά, όπως παθαίνω με όλους τους δίσκους που υπερλατρεύω, μου τα έσκασε ΠΟΛΥ άσχημα. μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι ανάμεσα στα 2-3 σιντί που έχω ακούσει πιο πολύ στη ζωή μου, με μεγάλη διαφορά από τα άλλα δύο (ή από το άλλο ένα, αν η επιλογή ήταν το 2 και όχι το 3)

λόγω του μάντλιμπ, αποφάσισα να αγοράσω το σαμπλερ μου. ήθελα να πάρω το boss sp-303, γιατί είχα δει και τον φορτέτ να παίζει με τρία από δαύτα, και τα εμπισί παραήταν ακριβά τότε.

πάντα είχα κόλλημα με το σάμπλερ σαν έννοια. θυμάμαι όταν ήμουν παιδάκι και δεν ένιωθα, νόμιζα ότι αν αγόραζα ένα σαμπλερ θα μπορούσα να ξεχωριζώ τα ντραμς από τις κιθάρες στα τραγούδια και να κάνω τις δικές μου ακαπελα εκτελέσεις.

τόσο χαζός.

κατάλαβα τι είναι σαμπλερ όταν έφαγα το σκάλωμα με τον ντίτζει σάντοου, το πολς μπουτίκ των μπίστι μπόϊς, μα κυρίως με το ιτ τέϊκς ε νέϊσον οφ μίλιονς. αυτό κι αν ήταν σοκ. τότε άρχισα να νιώθω σιγά σιγά σιγά.

όταν άρχισα να παίζω στο πισί και να χαίρομαι, έκοβα σημεία από κομμάτια και έκανα δυο τρεις αηδίες, αλλά επειδή ήταν πισι και όχι σάμπλερ που το παίρνεις δίπλα σου στο μπαλκόνι και κάθεσαι, όλα μου βγαίναν πολυ δήθεν. και σιχαινόμουν τον εαυτό μου για αυτό. άκουγα τόσο πολύ φορ τετ και πίστευα ότι αν ένα μπρέϊκ με ντραμς δεν έχει κοπεί σε 64 στεπς δεν έχει νόημα.

ναι, τόσο χαζός.

μέχρι που άκουσα το μαντβιλένι. μέχρι που έπεσα με τα μούτρα μέσα στο μανβιλένι, και άκουγα το ΠΟΣΟ κακά ήταν κομένες οι λούπες, και πόσο πολύ αρρώσταινα που το άκουγα. τότε κατάλαβα ότι σημασία δεν έχουν τα σκιλζ, αλλά απλά το πόσο όρεξη έχεις να ακούσεις μουσικούλα και να κλέψεις, αλλά κυρίως το ΠΩΣ θα την κλεψεις και πως θα κόψεις το σαμπλ. (μετά άκουσα λίγο περισσότερο ντίλα και κατάλαβα ότι υπάρχουν και άδερ θίνγκς ινβόλβντ αζ γουέλ. αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση)

έτσι, αφού το 303 έβγαινε σε απόσυρση, αποφάσισα να πάρω το roland sp 404. ήταν πολύ άσχημο εμφανισιακά, αλλά δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς. συνέφερε πολύ περισσότερο, και με την τόση χαρά που είχα από την πρώτη μου διαφήμιση αποφάσισα να το πάρω, χωρις να χρειαστεί να ψάχνω σε ιμπέϊ και αηδίες. και το σημαντικότερο άσετ του? έπαιρνε και μπαταρίες.

ήταν ιούλιος του 2006. ήρθε στο σπίτι μου στο βόλο και ήταν σαν να μαθαίνω να περπατάω απο την αρχή. σταδιακά σταμάτησα να χρησιμοποιώ το γαμοπισί για την μουσική μου. το μόνο που ήθελα ήταν το σάμπλερ μου και ακουστικά. και ώρες χαράς και διασκέδασης και παιχνιδιού. η αγορά του 404 είναι η σημαντικότερη στιγμή στην μουσική ζωή μου. το σημείο μηδέν. δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο ακραίο από αυτό. αλήθεια. έχω φάει πιο πολύ χρόνο πάνω του παρά σε οποιοδήποτε άλλο όργανο έχει πέσει στα χέρια μου. έχω κάτσει μέρες ατελείωτες στην βέροια να περνάω και να ξαναπερνάω την δισκοθήκη του πατέρα μου και να βάζω κάτι λούπες των 3 δευτερολέπτων στο ριπίτ για 7 ώρες. γιατί πάντα ψοφούσα για τις αυτιστικές επαναλήψεις. τώρα τις είχα στα δάχτυλα μου. κυριολεκτικά. έρωτας. ακουστικά μέσα στο λεωφορείο και σίντι πλέϊερ με τζαζ δίσκους και κλέψιμο. ανελέητο σάμπλινγκ. ο εαυτός μου του 1996 θα ήταν σίγουρα χαρούμενος για μένα.

τώρα που το σκέφτομαι, όντως αυτή ακριβώς η φωτογραφία του μάντλιμπ στο ξενοδοχείο του στη βραζιλία, θα μπορούσε να περιγράψει όλα τα παραπάνω χωρίς καν να ανοίξω το γεμάτο κλισέ στόμα μου.

αν με ρωτούσαν, τι θα προτιμούσες, να σβηστεί από το κεφάλι σου ότι μουσική έχεις ακούσει εδώ και 23 χρόνια, ή να σβηστεί αυτή η φωτογραφία από τις αναμνήσεις σου, είμαι σίγουρος ότι θα προτιμούσα να εξαφανιστούν όλα τα μουσικά από το κεφάλι μου.

θα τα ξαναβρώ όλα από την αρχή με αυτό.

για πάντα για πάντα για πάντα για πάντα για πάντα για πάντα για πάντα