κόνσταντλι

πόσο παράξενες είναι αυτές οι μέρες μου, δεν ξέρω απο που να πιαστώ, δεν ξέρω καν τι να κάνω, χάνομαι με το πρόγραμμα, είμαι στην αθήνα και ξεκινάω για κάπου ή για κάτι και ξοδεύω τον οκταπλάσιο χρόνο, γιατί είμαι αδαής. πάντα είχα πρόβλημα με τον χρόνο μου, αλλά τώρα πονάει, γιατί χάνεται πολύ εύκολα. και θυμάμαι εκείνο το επεισόδιο στο φάμιλι γκάϊ, που είναι ο δήμαρχος και λέει, ΜΟΥ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΝΕΡΟ! το οποίο νερό απλά το ρουφούσε η γλάστρα και ο νεροχύτης. έτσι ακριβώς νιώθω, έτσι ακριβώς, ΜΟΥ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ.

και δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

παρόλ' αυτά, κάτι έκανα, αλλά μικρό

1. προχωράει το πρότζεκτ kula με τον κου που τον αγαπάω και είναι τρελή επίρροη τον τελευταίο καιρό.
2. ξεκίνησα γερμανικά (ατ λαστ) και θυμήθηκα πόσο αγαπάω τους γερμανούς.(χμμμμ.... οοοοοκ)
3. προχώρησε το άλλο προτζεκτάκι με την φίλη μου από την βέροια την κουρτίδου, που απλά έχει τρελή φωνάρα, και νιώθω ταπεινός! ανέβασα το μαισπέις σήμερα και είναι εδω με 6 τραγουδάκια!

αλλά και πάλι, χάνομαι, τρώω τα σκατά μου κάθε μέρα.

αυτό. αυτό και τίποτε άλλο.

είναι άλλα 700 πράγματα που πρέπει να κάνω και απλά τα κοιτάω και με κοιτάνε, και ένα από αυτά είναι ο δίσκος μου. αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία, δεν την πιάνω τώρα, καλύτερα να πάω να πιάσω τα μπολς του τόνι σοπράνο που με περιμένει στο δίπλα δωμάτιο.

στο δωμάτιο με την τηλεόραση και το ντιβιντί εννοώ.