6.12.12

η μηχανή που παράγει αποτυχίες • κάνοντας renew το ντομέϊν larrygus.com,

πέρασα κάμποση ώρα σκεφτόμενος γιατί το έκανα, και τι μου προσφέρει αυτό εδώ που το έχω και το βλέπω, και μετά ως συνήθως διάβαζα παλιά μου ποστ, και δεν καταλάβαινα καν τι σκεφτόμουν, αν και μερικές φορές καταλάβαινα, ήταν παράξενα γενικά.

σκέφτομαι καμιά φορά να αρχίσω να γράφω στα αγγλικά, αλλά θα ήταν ηλίθιο και κακό, κυρίως για την αγγλική γλώσσα. οπότε σταματάω να το σκέφτομαι. μετά όμως περνάει από το μυαλό μου να αρχίσω να γράφω για τους επόμενους μου δίσκους, αλλά απευθείας συνειδητοποιώ ότι κανένας δεν θα ενδιαφερόταν για κάτι τέτοιο. και γιατί ενδιαφέρεται όμως? για τα βιβλία που διάβασα? για το αν έκανα βόλτα στο πάρκο? για το αν βαρέθηκα την βέροια? για το αν σιχαίνομαι την αθήνα? δεν ξέρω, ποτέ δεν θα μάθω μάλλον, είναι αρκετά παράξενο.

προσπαθώ να γράψω, σκεφτόμενος ότι θα σκάσει το μπλάντερ μου αν δεν πάω στην τουαλέτα, αλλά πιέζομαι, και κρατιέμαι κι άλλο κι άλλο, μέχρι να φτάσει το πράγμα στο όριο, και θυμάμαι ότι για χρόνια ήταν η ζωή μου έτσι, φοβισμένος να κρατηθώ λίγο παραπάνω για το κατούρημα, μην γίνει καμιά μαλακία και δεν ξερω τι. τώρα τελευταία έχω σταματήσει να νοιάζομαι, γενικά έχω σταματήσει να νοιάζομαι. αγχώνομαι, παθαίνω κακό με χιλιάδες πράγματα, αλλά όλα είναι μικρά, ή έστω μικρότερα από αυτά που με διέλυαν παλιότερα. αλλά κατα τ'άλλα ήρεμοι ύπνοι, ήρεμοι ξύπνιοι, ένας παράδεισος. 

αυτές τις μέρες διαβάζω μία ιστορία του μπαλαρντ που λέγεται "the waiting grounds" και σκέφτομαι ότι ο κύριος λόγος που είμαι πια χαρούμενος όλο και πιό συχνά είναι ότι με πολύ συγκεκριμένα βήματα κατάφερα να καταπολεμήσω την απόγνωση της διαρκούς αναμονής, φτάνοντας σε σημείο να έχω πιά ανοσία. νιώθω πραγματικά σπουδαία για αυτό το πράγμα (μέχρι να συμβεί κάτι και να ξαναπάω 2 χρόνια πίσω βέβαια) αλλά πραγματικά, είναι απίθανο συναίσθημα, σαν να έχω πάρει από πάνω της (της αναμονής) όλο το σημειολογικό βάρος (και το κυριολεκτικό της βάρος) και να μην έχει μείνει τίποτα, παρά μόνο κι άλλος χρόνος. και κάπως έτσι εφευρέθηκε κι άλλος ακόμα χρόνος, απίθανη εξέλιξη πραγματικά.

μου έχει μείνει η συνήθεια να κάνω 29 ριφρές την ώρα στο gmail, αλλά και πάλι, απλά το κάνω αντανακλαστικά. τι να πει κανείς, ποιός ξέρει σε ποιά γωνιά μας περιμένει η επόμενη τεράστια απογοήτευση, και συγχρόνως τι ωραία που είναι που ξέρεις ότι θα έρθει στα σίγουρα?

--
οπότε ας το κάνω, να γαμηθεί, πέρασε καιρός
--

υποθέτοντας ότι ο μεθεπόμενος μου δίσκος (αυτός μετά το ynl) είναι κάπως καθορισμένος, όχι ακριβώς τελειωμένος, αλλά ειναι εκεί, χωρίς να του δώσω έξτρα βάρος αναφορών εκ των υστέρων, παίρνω την απόφαση να ορίσω αναφορές για τον μεθε-μεθεπόμενο, που γράφτηκε ο περισσότερος (σε λέβελ σπαργάνων), αλλά ακόμα περιμένει να ηχογραφηθεί και να γραφτεί. αυτές είναι:

-το africa/brasil LP του jorge ben
-το missa luba LP
-το radio city των big star
-το harumi του harumi

και ακόμα δεν έχω καταλήξει σε τίτλο, αφού σκεφτόμουν για κάποιο διάστημα τα εξής:

-facets (που παραμένει ο τίτλος του φολντερ πάντως)
-head stairs
-high school grading system

ναι το τελευταίο σίγουρα όχι, ίσως να είχε νόημα για κάτι άλλο, όχι για τίτλο δίσκου όμως. χμμμ, και το the waiting grounds ακούγεται ωραίο τώρα που το σκέφτομαι.

είναι γενικά απίθανη φάση οι τίτλοι, θα μπορούσα να ξοδέψω μία ζωή ασχολούμενος μόνο με αυτό. εδώ και κανα χρόνο, ο φάκελος που έχει όλα τα μουσικά μου μέσα λέγεται THE TOTAL LIBRARY, και μόνο που είναι τόσο μπορχικό μου αρέσει να το κοιτάω. είναι ωραία η αίσθηση του "τα πάντα είναι εδώ" "όλα είναι εδώ" "το άπειρο είναι εδώ", σκέφτομαι ότι θα ήθελα να υπάρχει τρόπος να μετατρεπόταν σε κάτι πιό χειροπιαστό, αλλά απευθείας θα έχανε το νόημα.

επίσης, έχω ακόμα ένα "δίσκο" σχεδόν τελειωμένο, αλλά δεν είναι δίσκος, και μου αρέσει να το λέω "rhythm profiles" ακούγεται τέλειο, ειδικά για τα κουραδοντραμς που έχει εκεί μέσα.

και όπως είναι λογικό, πάλι δεν θα γίνει τίποτα, και απλά θα κοιτάμε το άπειρο, εγώ και οι φάκελοι με τα ωραία ονόματα.

18 σχόλια:

  1. πόσο μου αρέσει η άνω τελεία •••••••••••••, για την ακρίβεια αυτό είναι μία βούλα, αλλά και πάλι, γιατι μου αρέσει τόσο πολύ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος6/12/12 17:03

    Re griniari exeis kykloforhsei mia albumara (Stitches), 2 gamhstera mini LPs (24 Beats & Silent Congas) kai twra prokeitai na vgaleis to YNL, toutestin th fysikh synexeia twn Fragile kai Anima Latina :)))
    stamata th klapsomouniash mhn erthw ekei kai se gamhsw se oles tis pithanes staseis ;)
    oson afora stis nees sou epirroes, pistevw oti einai trolia kai oti to neoyliko tha einai vasismeno MONO sto A wizard, A true star...

    Obi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεν γκρινιάζω μωρή ομπίνα, απλά σκέφτομαι τι γίνεται. ποιος γκρίνιαξε. θα σε γαμησω εγω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος6/12/12 17:19

    allwste oti kalo xemeinei sto sklhro sou tha kykloforhsei sto Larry Gus - Outtakes & Rarities pou tha einai 6aplo LP :)

    Obi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. το rural space όμως πότε? :-P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος6/12/12 17:27

    ela nte pote? :) pote tha ginei h monta? who knows
    Obi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μόνο όταν το αποφασίσει το σφυρί του θορ, όταν θα πέσει με δύναμη στα κεφάλια των απίστων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος6/12/12 17:32

    mlka an einai na ertheis athhna kai olh mera na eisai spiti tou karra, me to sfyri sa damokleio spathi panw apo to kefali sou, kai to vrady xenyxtas sta bar pinontas apeiro jin tonic kai na gineis alcoolikos asto kalytera :)
    (to akousame prosfata, an eixe ligo kalytera vocals tha erxotan me ligh douleia gamw- ektos kai to kanoume full instrumental ;)

    Obi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος7/12/12 14:27

    facets lew egw
    KU

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. το waiting grounds και μενα μου αρέσει. το facets, απο την αρχή μου κάθεται, αλλά ξερεις, stitches, facets, congas, beats όλη την ωρα, μαλακια. αλλα και το grounds το ιδιο.

    επισης σκεφτόμουν και το failure-producing machines, αλλά είναι λίγο pompous ίσως και καγκούρικο, αλλά μου αρέσει. έχω χρόνο να το σκεφτώ παντως χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος7/12/12 19:44

    "κατάφερα να καταπολεμήσω την απόγνωση της διαρκούς αναμονής" = λύτρωση.

    είσαι ότι πιο κοντά υπάρχει στην έννοια "instant wood" και το live σου όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιό κουλ.

    minus1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. καλη χρονιά κοστίνιε. κι εγώ σαγαπω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος1/3/13 23:19

    ξεκολλα γραψε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος18/4/13 18:11

    grapse neo post ante!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. γραψε εσυ και θα γραψω κι εγω μετα

    ΑπάντησηΔιαγραφή