χαχα
αγόρασα ένα τετρακάναλο κασετόφωνο, yamaha mt-100, 10 ευρώ. δεν ξέρω ακόμα αν δουλεύει. αλλά από την άλλη, με το που γύρισα σπίτι και έψαξα να βρω τα τι και τα πως, έπεσα πάνω σε αυτό και μου φάνηκε πολύ αστείο. χαχα, ίσως και σημαδιακό.
αυτό.
26.3.10
αναλογιζόμενος
-έχω καταλάβει ότι αυτό που με έχει δέσει με τον ιωσηφίδη πιό πολύ από όλα είναι εκείνο το χαμένο τριήμερο στο σπίτι του, που ακούγαμε το 2046 στο ριπίτ, διαβάζαμε prog III ασταμάτητα, τρώγαμε σουβλάκια από την αλέξάνδρα και όταν τελειώσαμε του χάρισα το entdroducing του shadow. εγώ έγραψα 7 τελικά και αυτός 9, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω τα 7/9 του εγκεφάλου του ιωσηφίδη. από την άλλη, ότι έχει αυτός παραπάνω σε μυαλό, το έχω εγώ σε μαλλιά. δίκαιη μοιρασιά.
-αν ήμουν γυναίκα θα ήθελα να είμαι η erykah badu χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς καν να μου έρθει κάτι άλλο στο μυαλό.
-ο περσινός δίσκος του sister overdrive είναι ότι καλύτερο στο είδος έχω ακούσει από τότε που άκουγα το venice του fennesz ασταμάτητα το 2004. είναι συγκλονιστική δουλειά. αλλά, αν δεν φτάνει αυτό για να πειστεί κάποιος για το πόσο κουλ είναι ο κοτσώνης, θέλω να πω ότι σήμερα θυμήθηκα ότι το όνομα του το πήρε από το sister ray των βέλβετς και το interstellar overdrive των φλόϊντ. ναι, είναι τόσο κουλ και ναι, είναι τόσο θεός.
-και αφού άκουσα όλο το piper σήμερα μετά από αρκετό καιρό, μονορούφι και συνεχώς σκεφτόμενος τι αξεπέραστη δισκάρα είναι, συνειδητοποίησα ότι υπάρχει κάποιος σήμερα που με τις ηχογραφήσεις του και το attitude του και την αισθητική του κάνει απευθείας channel όλο το πνέυμα του syd barrett και το φτάνει στο άπειρο. και όταν βγεί ο δίσκος του φέτος θα μείνω μέσα στο σπίτι μου για μία βδομάδα και θα μάθω απέξω μέχρι και την τελευταία νότα. περιμένω.
-αν ήμουν γυναίκα θα ήθελα να είμαι η erykah badu χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς καν να μου έρθει κάτι άλλο στο μυαλό.
-ο περσινός δίσκος του sister overdrive είναι ότι καλύτερο στο είδος έχω ακούσει από τότε που άκουγα το venice του fennesz ασταμάτητα το 2004. είναι συγκλονιστική δουλειά. αλλά, αν δεν φτάνει αυτό για να πειστεί κάποιος για το πόσο κουλ είναι ο κοτσώνης, θέλω να πω ότι σήμερα θυμήθηκα ότι το όνομα του το πήρε από το sister ray των βέλβετς και το interstellar overdrive των φλόϊντ. ναι, είναι τόσο κουλ και ναι, είναι τόσο θεός.
-και αφού άκουσα όλο το piper σήμερα μετά από αρκετό καιρό, μονορούφι και συνεχώς σκεφτόμενος τι αξεπέραστη δισκάρα είναι, συνειδητοποίησα ότι υπάρχει κάποιος σήμερα που με τις ηχογραφήσεις του και το attitude του και την αισθητική του κάνει απευθείας channel όλο το πνέυμα του syd barrett και το φτάνει στο άπειρο. και όταν βγεί ο δίσκος του φέτος θα μείνω μέσα στο σπίτι μου για μία βδομάδα και θα μάθω απέξω μέχρι και την τελευταία νότα. περιμένω.
25.3.10
ντάϊαλ α βιού.
νιώθω πως δεν έχω καθόλου όρεξη να γράψω αυτές τις μέρες. δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όμως.
σήμερα, με το που ήρθα στο γραφείο είδα αυτό το ποστ και σκέφτηκα τον δίσκο αυτόν τότε το 2000, που έγραφα πανελλήνιες και διάβαζα και δεν ξέρω τι. επίσης θυμάμαι ότι οι grandaddy, οι flaming lips και οι mercury rev ήρθαν και με έκαναν να αγαπήσω ακόμα περισσότερο τον neil young. το sophtware slump ήταν οριακός δίσκος για την ζωή μου τότε, και μπορώ να πω ότι με μία ασαφή σειρά συμπτώσεων ευθύνεται πάρα πολύ για το τι είμαι τώρα, και τι μου αρέσει στην ζωή μου, και πως έχω δεθεί με κάποιους φίλους μου, και πως έχω φτάσει στο σημείο να χέζω κάποιους άλλους. με γονατίζει το randomness στην ζωή μου τελικά, με γονατίζει και στεναχωριέμαι πραγματικά, νιώθω ότι δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα.
όταν είχα μετακομίσει στον βόλο τον σεπτέμβριο του 2000 (10 χρόνια σχεδόν περάσανε. γαμώ τον χριστό) δεν είχα πάρει πολλά σιντί μαζί μου από την βέροια. μετά από μερικούς μήνες τα πήρα όλα. κλείνω τα μάτια μου και μου σκάει μία ασαφή αίσθηση έκπληξης και τρόμου, ένα παράξενο πράγμα, ένα συνοθύλευμα από αναμνήσεις, τηλεόραση, κατάθλιψη και περπάτημα. δεν μπορώ να το ορίσω. όλα συνέβαιναν τόσο γρήγορα τότε. μπορώ να πω ότι μέσα στους μήνες από τον οκτώβριο του 2000 μέχρι τον απρίλιο του 2001 είχα ήδη γίνει άλλος άνθρωπος. τότε αλλάξανε όλα, για πάντα τελικά.
πόσο παράξενο.
πόσο παράξενο και ανεξήγητο.
μικρές μικρές λεπτομέρειες μέσα σε περασμένες μέρες, θαμένες κάπου στο γαμημένο υποσυνείδητο, μικρά πράγματα που έχουν μείνει σαν εικόνες. το μινιντίσκ μου, το καρώ πουκάμισο με τις τσέπες, τα φαρδιά παντελόνια, η βροχή, η μάνα μου στα κτελ, η σιχαμένη στάση στον πλαταμώνα, η αναλήψεως.
παραλογισμός.
"καιρός να θυμηθείς πώς ήταν η ζωή χωρίς υπολογιστή"
και που το θυμήθηκα τι κατάλαβα? μαύρισε η ψυχή μου.
σήμερα, με το που ήρθα στο γραφείο είδα αυτό το ποστ και σκέφτηκα τον δίσκο αυτόν τότε το 2000, που έγραφα πανελλήνιες και διάβαζα και δεν ξέρω τι. επίσης θυμάμαι ότι οι grandaddy, οι flaming lips και οι mercury rev ήρθαν και με έκαναν να αγαπήσω ακόμα περισσότερο τον neil young. το sophtware slump ήταν οριακός δίσκος για την ζωή μου τότε, και μπορώ να πω ότι με μία ασαφή σειρά συμπτώσεων ευθύνεται πάρα πολύ για το τι είμαι τώρα, και τι μου αρέσει στην ζωή μου, και πως έχω δεθεί με κάποιους φίλους μου, και πως έχω φτάσει στο σημείο να χέζω κάποιους άλλους. με γονατίζει το randomness στην ζωή μου τελικά, με γονατίζει και στεναχωριέμαι πραγματικά, νιώθω ότι δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα.
όταν είχα μετακομίσει στον βόλο τον σεπτέμβριο του 2000 (10 χρόνια σχεδόν περάσανε. γαμώ τον χριστό) δεν είχα πάρει πολλά σιντί μαζί μου από την βέροια. μετά από μερικούς μήνες τα πήρα όλα. κλείνω τα μάτια μου και μου σκάει μία ασαφή αίσθηση έκπληξης και τρόμου, ένα παράξενο πράγμα, ένα συνοθύλευμα από αναμνήσεις, τηλεόραση, κατάθλιψη και περπάτημα. δεν μπορώ να το ορίσω. όλα συνέβαιναν τόσο γρήγορα τότε. μπορώ να πω ότι μέσα στους μήνες από τον οκτώβριο του 2000 μέχρι τον απρίλιο του 2001 είχα ήδη γίνει άλλος άνθρωπος. τότε αλλάξανε όλα, για πάντα τελικά.
πόσο παράξενο.
πόσο παράξενο και ανεξήγητο.
μικρές μικρές λεπτομέρειες μέσα σε περασμένες μέρες, θαμένες κάπου στο γαμημένο υποσυνείδητο, μικρά πράγματα που έχουν μείνει σαν εικόνες. το μινιντίσκ μου, το καρώ πουκάμισο με τις τσέπες, τα φαρδιά παντελόνια, η βροχή, η μάνα μου στα κτελ, η σιχαμένη στάση στον πλαταμώνα, η αναλήψεως.
παραλογισμός.
"καιρός να θυμηθείς πώς ήταν η ζωή χωρίς υπολογιστή"
και που το θυμήθηκα τι κατάλαβα? μαύρισε η ψυχή μου.
23.3.10
το καλύτερο τραγούδι που έχω ακούσει στη ζωή μου
stardust - louis armstrong & his orchestra
sometimes i wonder
why i spend the lonely night
dreaming of a song
the melody haunts my reverie
and i am once again with you
when our love was new
and each kiss, an inspiration
but that was long ago
now my consolation
is in the stardust of a song
beside a garden wall
when stars are bright
you are in my arms
the nightingale tells his fairytale
a paradise where roses grew
though i dream in vain
in my heart it will remain
my stardust melody
the memory of love's refrain
sometimes i wonder
why i spend the lonely night
dreaming of a song
the melody haunts my reverie
and i am once again with you
when our love was new
and each kiss, an inspiration
but that was long ago
now my consolation
is in the stardust of a song
beside a garden wall
when stars are bright
you are in my arms
the nightingale tells his fairytale
a paradise where roses grew
though i dream in vain
in my heart it will remain
my stardust melody
the memory of love's refrain
19.3.10
στρόμπερι ίνσενς
ακούω άλλο ένα τραγούδι από τον καινούριο δίσκο της erykah badu και είναι τόσο όμορφη η παραγωγή (madlib) και η φωνή της, που με κάνει να θέλω να πάρω το σάμπλερ μου και να μην σταματήσω να προσπαθώ να γράφω μουσική.
πόσο όμορφο...
πόσο όμορφο...
16.3.10
μέχρι την επόμενη φορά
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
δεν θα ξαναφάω πολύ για βράδυ γιατί μετά βλέπω εφιάλτες και τρομάζω
14.3.10
μορ μορ μορ
- δεν το περίμενα ότι θα το έλεγα ποτέ. ακούω το νεμπράσκα. είναι πολύ ωραίος δίσκος. τέλεια παραγωγή. ωραία φωνητικά. τέλεια φάση
- το 3ο του μάντλιμπ για φέτος, με τα αφρικάνικα ψυχ και τα χάϊλαϊφ και όλα αυτά, είναι κολασμένο, είναι αδιανόητα υπερτέλειο, είναι ότι αγαπάω σε αυτόν εδώ και τόσα χρόνια. υπάρχουν φορές που θα έλεγα ότι είναι και καλύτερος από τον ντίλα ακόμα. το λέω μάλλον και επισήμως: ο μάντλιμπ είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει στη ζωή μου, και με έχει επηρεάσει όσο τίποτα.
- άλλαξα σταθμό στο ραδιόφωνο που ακούω κάθε βράδυ και το έχω και παίζει όλη τη νύχτα. το αστείο ήταν ότι ένα βράδυ έπαιξε το έλα απόψε στου θωμά, κανονικά και ολόκληρο. όλη την εκτέλεση από το ρεμπέτικο. από την αρχή μέχρι το τέλος. παραλογισμός. υπάρχουν βράδια που ο σταθμός αυτός παίζει τόσο μέταλ, που νομίζω ότι ακούω τρεις ή και τέσσερις μπότες. τέλεια φάση. είμαι ευτυχισμένος που μπήκε στην ζωή μου και κάνει τους ύπνους μου ενδιαφέροντες.
- και αυτό γιατί οι μέρες μου είναι παράξενες, και όταν δεν είναι διαλυμένες είναι σχεδόν βαρετές, αλλά παρόλαυτα έχω την αίσθηση ότι κάτι άλλάζει.
- έχει καιρό που το σκέφτομαι, και το έγραψα κιόλας για να το βλέπω. ο προηγούμενος δίσκος μου είχε θέμα "golden hours". ο επόμενος θα έχει θέμα "on some faraway beach". η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι η αντίδραση του κόσμου είναι (και θα παραμείνει) "no-one receiving".
- χαχα. απίστευτο. έκανα αστείο με τραγούδια του brian eno. αν χάρηκε κανένας εκτός από μένα μπορεί να μου στείλει ένα γράμμα. ή καλύτερα ακόμα ας το στείλει στην βέροια. θα το διαβάσει η μάνα μου.
- 1887 τραγούδια -> 4.8 μέρες μουσική επιπλέον στο ipod μου. πως θα το διαχειριστώ? επίσης αγόρασα αυτό. είναι πολύ όμορφο. ίσως να έχει και καλό ήχο. δεν το άκουσα ακόμα.
- σίμο, αν διαβάζεις αυτές τις λέξεις θέλω να σου πω το εξής. σε περιμένω εδώ, όποτε θέλεις. θα τα κανονίσουμε όλα. αλήθεια. το λέω εδώ δημόσια για να σε κάνω να νιώσεις άσχημα που με απαρνήθηκες. όχι. δεν ακούω δικαιολογίες. όχι, σε παρακαλώ.
- πωπω, είναι πολύ όμορφος δίσκος το νεμπράσκα τελικά. δεν το περίμενα.
- είδα το crazy heart με τον τζεφ μπρίτζες και είχα πολύ καιρό να ευχαριστηθώ τόσο πολύ ταινία. δεν ξέρω, την χάρηκε η ψυχή μου. θυμήθηκα πόσο πολύ αγαπάω τον gram parsons και πόσο πολύ άκουγα hank williams όταν άκουσα ryan adams και σκέφτηκα ότι είμαι πολύ φλώρος για να ακούω μόνο ryan adams. o hank williams ήταν απίστευτος. και ο gram parsons. αγόρασα το σιντί που είχε το gp με το grevious angel το καλοκαίρι του 2000, αφού διάβασα σε ένα zoo καποιος να λέει τέλεια πράγματα για αυτόν. flying burrito brothers ακόμα δεν έχω ακούσει. τραγικός. αλλά αλήθεια, τα δύο πρώτα του ryan adams ακόμα τα χαίρομαι όταν τα ακούω. αλήθεια. το 2002 το είχα λιώσει το gold. το αγόρασα σε εκδρομή στην ρώμη (θυμάσαι ζαχαράκο? μετά γυρίσαμε και είχε παρτυ στην χωροταξία!). άκουγα το la cienega just smiled στο ριπίτ για μέρες. και επίσης θυμάμαι ένα σάββατο, πωπω, μόλις είχα γυρίσει από αθήνα, είχα πάει αυθημερόν για να δω spiritualized. ήταν πολύ ωραία συναυλία (μπορεί και όχι, δεν θυμάμαι πως ένιωθα). αυτό που θυμάμαι όμως με βεβαιότητα είναι ότι γύρισα, διαλυμένος, έπεσα στο κρεβάτι να κοιμηθώ το μεσημέρι, και άκουγα το gold απανωτές φορές. πωπω, πόσα χρόνια περάσανε. πόσο πολύ θεός ήταν ο ryan adams?
- τελικά μου αρέσει πιό πολύ η ζωή που είχα ή η ζωή που ζώ τώρα?
- το 3ο του μάντλιμπ για φέτος, με τα αφρικάνικα ψυχ και τα χάϊλαϊφ και όλα αυτά, είναι κολασμένο, είναι αδιανόητα υπερτέλειο, είναι ότι αγαπάω σε αυτόν εδώ και τόσα χρόνια. υπάρχουν φορές που θα έλεγα ότι είναι και καλύτερος από τον ντίλα ακόμα. το λέω μάλλον και επισήμως: ο μάντλιμπ είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει στη ζωή μου, και με έχει επηρεάσει όσο τίποτα.
- άλλαξα σταθμό στο ραδιόφωνο που ακούω κάθε βράδυ και το έχω και παίζει όλη τη νύχτα. το αστείο ήταν ότι ένα βράδυ έπαιξε το έλα απόψε στου θωμά, κανονικά και ολόκληρο. όλη την εκτέλεση από το ρεμπέτικο. από την αρχή μέχρι το τέλος. παραλογισμός. υπάρχουν βράδια που ο σταθμός αυτός παίζει τόσο μέταλ, που νομίζω ότι ακούω τρεις ή και τέσσερις μπότες. τέλεια φάση. είμαι ευτυχισμένος που μπήκε στην ζωή μου και κάνει τους ύπνους μου ενδιαφέροντες.
- και αυτό γιατί οι μέρες μου είναι παράξενες, και όταν δεν είναι διαλυμένες είναι σχεδόν βαρετές, αλλά παρόλαυτα έχω την αίσθηση ότι κάτι άλλάζει.
- έχει καιρό που το σκέφτομαι, και το έγραψα κιόλας για να το βλέπω. ο προηγούμενος δίσκος μου είχε θέμα "golden hours". ο επόμενος θα έχει θέμα "on some faraway beach". η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι η αντίδραση του κόσμου είναι (και θα παραμείνει) "no-one receiving".
- χαχα. απίστευτο. έκανα αστείο με τραγούδια του brian eno. αν χάρηκε κανένας εκτός από μένα μπορεί να μου στείλει ένα γράμμα. ή καλύτερα ακόμα ας το στείλει στην βέροια. θα το διαβάσει η μάνα μου.
- 1887 τραγούδια -> 4.8 μέρες μουσική επιπλέον στο ipod μου. πως θα το διαχειριστώ? επίσης αγόρασα αυτό. είναι πολύ όμορφο. ίσως να έχει και καλό ήχο. δεν το άκουσα ακόμα.
- σίμο, αν διαβάζεις αυτές τις λέξεις θέλω να σου πω το εξής. σε περιμένω εδώ, όποτε θέλεις. θα τα κανονίσουμε όλα. αλήθεια. το λέω εδώ δημόσια για να σε κάνω να νιώσεις άσχημα που με απαρνήθηκες. όχι. δεν ακούω δικαιολογίες. όχι, σε παρακαλώ.
- πωπω, είναι πολύ όμορφος δίσκος το νεμπράσκα τελικά. δεν το περίμενα.
- είδα το crazy heart με τον τζεφ μπρίτζες και είχα πολύ καιρό να ευχαριστηθώ τόσο πολύ ταινία. δεν ξέρω, την χάρηκε η ψυχή μου. θυμήθηκα πόσο πολύ αγαπάω τον gram parsons και πόσο πολύ άκουγα hank williams όταν άκουσα ryan adams και σκέφτηκα ότι είμαι πολύ φλώρος για να ακούω μόνο ryan adams. o hank williams ήταν απίστευτος. και ο gram parsons. αγόρασα το σιντί που είχε το gp με το grevious angel το καλοκαίρι του 2000, αφού διάβασα σε ένα zoo καποιος να λέει τέλεια πράγματα για αυτόν. flying burrito brothers ακόμα δεν έχω ακούσει. τραγικός. αλλά αλήθεια, τα δύο πρώτα του ryan adams ακόμα τα χαίρομαι όταν τα ακούω. αλήθεια. το 2002 το είχα λιώσει το gold. το αγόρασα σε εκδρομή στην ρώμη (θυμάσαι ζαχαράκο? μετά γυρίσαμε και είχε παρτυ στην χωροταξία!). άκουγα το la cienega just smiled στο ριπίτ για μέρες. και επίσης θυμάμαι ένα σάββατο, πωπω, μόλις είχα γυρίσει από αθήνα, είχα πάει αυθημερόν για να δω spiritualized. ήταν πολύ ωραία συναυλία (μπορεί και όχι, δεν θυμάμαι πως ένιωθα). αυτό που θυμάμαι όμως με βεβαιότητα είναι ότι γύρισα, διαλυμένος, έπεσα στο κρεβάτι να κοιμηθώ το μεσημέρι, και άκουγα το gold απανωτές φορές. πωπω, πόσα χρόνια περάσανε. πόσο πολύ θεός ήταν ο ryan adams?
- τελικά μου αρέσει πιό πολύ η ζωή που είχα ή η ζωή που ζώ τώρα?
9.3.10
κι άλλα συμπεράσματα
-άκουσα το christmas steps των mogwai, σε παράξενη φάση, μετά από 12 χρόνια σχεδόν, και μου τα έσκασε ανήκουστα. πωπω. αδιανόητο τραγούδι.
-είδα το a single man, με το άρρωστο production design, και μετά διάβασα ότι το έκαναν οι ίδιοι που δουλεύουν και για το madmen. δεν ήταν άσχημη ταινία, απλά σκέφτηκα τι κρίμα είναι που μετά από την τελευταία απογοήτευση του wong kar wai, όλοι νιώθουν ότι μπορούν να το κάνουν και αυτοί. αλλά δεν μπορούν
-συνεχίζω με χαρά να ακούω joanna newsom (βέβαια τρόμαξα όταν την είδα να τραγουδάει, έτοιμη να πάθει εγκεφαλικό ήταν) και εννοείται την δισκάρα του gonjasufi. σκέφτομαι οτι αναδρομικά θα μπορούσε να ήταν δίσκος του 2009, ή μάλλον ο καλύτερος δίσκος του 2009, φτάνει να ξέραμε ότι εκείνα τα teasers του gaslamp killer που ακούγαμε, θα γίνουν ο δίσκος του gonja. τρελή φάση. σε κάνει να αναθεωρείς τι πιστεύεις ότι αξίζει και τί όχι.
-κατάλαβα ότι η μισή ζωή μου είναι πράγματα που μένουν στην μέση. (pun intended)
-είδα το a single man, με το άρρωστο production design, και μετά διάβασα ότι το έκαναν οι ίδιοι που δουλεύουν και για το madmen. δεν ήταν άσχημη ταινία, απλά σκέφτηκα τι κρίμα είναι που μετά από την τελευταία απογοήτευση του wong kar wai, όλοι νιώθουν ότι μπορούν να το κάνουν και αυτοί. αλλά δεν μπορούν
-συνεχίζω με χαρά να ακούω joanna newsom (βέβαια τρόμαξα όταν την είδα να τραγουδάει, έτοιμη να πάθει εγκεφαλικό ήταν) και εννοείται την δισκάρα του gonjasufi. σκέφτομαι οτι αναδρομικά θα μπορούσε να ήταν δίσκος του 2009, ή μάλλον ο καλύτερος δίσκος του 2009, φτάνει να ξέραμε ότι εκείνα τα teasers του gaslamp killer που ακούγαμε, θα γίνουν ο δίσκος του gonja. τρελή φάση. σε κάνει να αναθεωρείς τι πιστεύεις ότι αξίζει και τί όχι.
-κατάλαβα ότι η μισή ζωή μου είναι πράγματα που μένουν στην μέση. (pun intended)
8.3.10
μικρές στιγμές χαράς
βλέπω την έκθεση του john baldessari στο macba, και αυτό ακριβώς, μου θυμίσε black dice.
γυρνάω σπίτι.
οι black dice τον αντεγραψαν, ή αυτός τους black dice? (τον bjorn copeland για την ακρίβεια)
και η ευτυχία ήρθε όταν είδα ότι υπάρχει έργο του baldessari από το 1982 που λεγεται black dice
όλα στην θέση τους.
γυρνάω σπίτι.
οι black dice τον αντεγραψαν, ή αυτός τους black dice? (τον bjorn copeland για την ακρίβεια)
και η ευτυχία ήρθε όταν είδα ότι υπάρχει έργο του baldessari από το 1982 που λεγεται black dice
όλα στην θέση τους.
4.3.10
3.3.10
πόση χαρά
το καλύτερο συναίσθημα: αφού υποτίθεται έχει αρχίσει η άνοιξη, και το ανοιξιάτικο φίλινγκ σε πλημμυρίζει, ξυπνάς μία τυχαία μέρα, και έχει πάλι συννεφιά, βροχή και κρύο. αλλά η αίσθηση χαράς δεν έχει φύγει, λόγω κεκτημένης ταχύτητας είναι ακόμα εκεί.
τίποτα καλύτερο.
διάθεση άνοιξης και καιρός συννεφιασμένος, σαν να είμαι μέσα στην χάνα και στις αδερφές της. (εννοώ όχι κυριολέκτικα).
ή σε οποιαδήποτε ταινία του γούντι άλεν από το 77 και μετά.
τίποτα καλύτερο.
διάθεση άνοιξης και καιρός συννεφιασμένος, σαν να είμαι μέσα στην χάνα και στις αδερφές της. (εννοώ όχι κυριολέκτικα).
ή σε οποιαδήποτε ταινία του γούντι άλεν από το 77 και μετά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)