29.11.10

μιά σάλτσα τάδε καίει το κορμί μου

-λίτεραλι όμως. και είναι παράξενο.

-είναι ο σαν ρα ότι καλύτερο μας έχει συμβεί άραγε? είναι όντως το ατλάντις ο καλύτερος δίσκος που έχει βγει ποτέ? είναι όντως οργανωμένα σωστά και τέλεια τα πάντα εκεί μέσα, όπως μας φάνηκε κάποτε?

-είναι σαν να έχει ανοίξει ένας νέος κόσμος και σε έχει βάλει μέσα, και να μην θέλεις να βγεις, ούτε να θέλεις να φύγεις. είναι σαν όλα τα συναισθήματα μαζί να μείνανε σε 5 νότες από ένα κλάβινετ, διαλυμένες, παιγμένες λάθος, μαζί με τα κρουστά που κάνουν το χάος να φαίνεται ήρεμο. και χωρίς ένταση.

-τα πιό όμορφα σαξόφωνα, η πιό ζεστή ηχογράφηση, τα πιό άνετα παιγμένα πράγματα, κάνουν τα πάντα να φαίνονται εύκολα και ήρεμα. όπως ακριβώς θέλω να νιώθω πάντα.

-και συγχρόνως, θέλω να φύγει από πάνω μου ο τρόμος που ένιωθα βλέποντας το un homme qui dort του περεκ. σκατά. σκατά. σκατά.

1 σχόλιο: