πωπω

είναι η φωνή που κάνει το χρόνο να διαλύεται. και κάνει ακόμα και τα χειρότερα πράγματα να ακούγονται όμορφα.

ακούω το τρακ των crystal castles(αιώνια αδιαφορία) με τον robert smith και έχω κλάσει πάνω μου.

σκέφτομαι να ψάξω τον δίσκο, ίσως να είναι ωραίος και να ήμουν άδικος (όπως πάντα)